Chapter 92

4K 605 57
                                    

[Unicode]

ရန်ရိသည် ယခုအချိန်တွင်​နေရာ၌သာ ​သေသွားလိုက်ချင်​တော့သည်။

ကုံးရင့်ရှန်သည် ပထမဆုံးအကြိမ် လူကိုစကားနှင့်လန့်​အောင်လုပ်ခြင်းမဟုတ်​​ဘဲ၊ ထို​အေး​စက်စက်မျက်နှာထားနှင့် လုံးဝကိုမလိုက်ဖက်သည့်၊ လူကို ရင်ပူ​စေသည့်စကားမျိုးကို မကြာခဏ​ပြော​လေသည်။ ကုံးရင့်ရှန်က မိမိ၏လူမှုဆက်ဆံ​ရေး​ရေချိန်ကို ဂရုမစိုက်ခြင်းဖြစ်နိုင်​ပေသည်။ ထို့​ကြောင့် ​ပြောချင်ရာကို​ပြောပစ်လိုက်​ပြီး၊ ​ခေါင်းစားစရာကိစ္စများကို​တော့ သူများကို ​ပေးပစ်လိုက်သည်။

ရန်ရိသည် ​ပြောမထွက်သည့် ခါးသီးသည့်ခံစားချက်များကို ခံစား​နေခဲ့ရသည်။ ယခု ဘာ​ပြောသင့်သလဲဆိုတာကို​တောင်မှ သူ ​ကောင်း​ကောင်းမစဥ်းစားရ​သေး​ချေ။

ကုံးရင့်ရှန်သည် ရန်ရိအား မလွတ်စတမ်းကြည့်​နေခဲ့ပြီး :

" မင်း ဘာလို့ ငါ့ကို မကြည့်ရဲတာလဲ ?ငါ့ဒီလိုက မင်းကို ​နေရခက်​စေတာလား ?"

သူသည် bathrobe ကို တမင်,မလိုက်သည်။

ရန်ရိသည် မသိလိုက်ဘာသာဖြင့် အ​​နောက်သို့တစ်လှမ်းဆုတ်မိသွားပြီး :

" မင်း တကယ်ပဲ ဘာ​ပြောချင်​နေတာလဲ။ "

" ငါက ငါ​ပြောချင်တာကို ​တောက်​လျှောက်​ပြော​နေတာ​လေ။ "

ကုံးရင့်ရှန်သည် ရန်ရိအား တစ်စိုက်မတ်မတ်စိုက်ကြည့်​နေပြီး၊ နည်းနည်း​လေး​တောင်မှ အသက်​ရှူ​ချောင်ခွင့်မ​​ပေး​ချေ။

" မင်း စိတ်ကူးယဥ်ကြည့်ဖူးလား ?"

ရန်ရိသည် ရှက်​ဒေါသနှင့်​ပြော​လေသည် :

" မင်း ဒီလို​မေးခွန်း​မေးရတဲ့ရည်ရွယ်ချက်က ဘာလဲ။ ငါ့ကို အရှက်ခွဲချင်တာလား ?"

" ငါ့မှာ ငါနဲ့ဆိုင်တဲ့ကိစ္စကို သိပိုင်ခွင့်ရှိတယ်။ မင်း မတိုင်ခင်တုန်းက ​​ငါ့ကိုတောက်​လျှောက်ဖုံးထားခဲ့တာဆို​တော့၊ အခု ငါ့အ​ပေါ်မှာ အမှန်တရားတချို့အ​ကြွေးတင်​နေတယ်လို့ မင်းမထင်ဘူးလား။ "

Fight The Fire 《火焰戎装》Myanmar TranslationWhere stories live. Discover now