Have you ever love me?

Rozdział 46

Pov: Ricardo

Widzę jak niebiesko włosy idzie z rudowłosą do stolika. Ja nie mogę jak mu się oczy świecą. Chociaż się od Garcii odkleił. Hehe mogę zarywać.
Podchodzę do stolika przy którym jeszcze chwilę temu siedziałem z Gabim. Chłopak patrzy się w jeden punkt.

-Wrócilem! Nasz kochany Aitor znalazł sobie partnerkę! Jak te dzieci szybko dorastają...

-Widziałem

-Coś się stało?-pytam lekko zmartwiony.

-Nie, nic tylko sobie coś uświadomiłem

-A co?

-Nie mogę powiedzieć myszeczko

Śmieje się pod nosem. Siadam na przeciwko i zaczynam jeść kawałek pizzy. Patrzę na różowo włosego, co on znowu nic nie je?

-Jadłeś?

-Tak-odpowiada po paru sekundach.

Kłamie.

-Jedz póki ciepłe

-Nie jestem glodny

-Jedz

Chyba się poddał. Bierze kawałek pizzy. Zaczyna jeść.
Musi coś jeść. Przecież może mu się słabo zrobić.

-Gratulacje-mówię kiedy zjadł cały kawałek pizzy.

Chłopak posyła mi ciepły uśmiech.

Słodki jest.

Pov: Gabriel

Robi mi się ciepło na serduszku. Co ja takiego zrobiłem, że trafiłem na takiego wspaniałego przyjaciela?

Pewnie się zastanawiacie co sobie wtedy uświadomiłem. Uświadomiłem sobie, że zakochałem się w Riccardo. Jakim kurna cudem to ja nie wiem. Pod żadnym pozorem nikt nie może się o tym dowiedzieć. Bo wtedy nie będzie za ciekawie...

W zamian za gratulacje posyłam mu uśmiech. Szczery.
Nie mówiłem wam, ale od jakiegoś czasu mam jakieś powalone problemy z jedzeniem. Jestem głodny, ale nie mam na nic ochoty. To jest tragedia.

Czasami (czytaj: każdego wieczoru) myślę, że dziewczyna która podoba się Riccardo ma mega szczęście.

Nie ma to jak sobie czasem pomarzyć.

Po zjedzeniu jakimś cudem naszej pizzy wychodzimy z budynku. Przy okazji patrzę na Cazadora który patrzy się na jego nową wybrankę. Ah ta pierwsza miłość. Mamy jeszcze trochę czasu. Może pójdziemy razem do parku? Kurde cykam się spytać.

-Ej Gabi idziemy do parku?

Przeczytał moje myśli.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Bayoo<33

300 słów