Nierozłączne Przyjaciółki w Poszukiwaniu Miłości i Zabawy ♥️

Rozdział 23: Rozalia i Odkrycie Prawdy o Rodzicach

Po urodzinach Noaha, życie Luizy i Rozalii wróciło do codziennego rytmu. Obie dziewczyny były zajęte swoimi projektami i planami na przyszłość. Rozalia, której wystawa w galerii zbliżała się wielkimi krokami, spędzała większość czasu na przygotowaniach do prezentacji swoich prac.

Pewnego popołudnia, podczas porządkowania swoich rzeczy, Rozalia natknęła się na stary, zapomniany karton w piwnicy mieszkania. W środku znajdowały się różne dokumenty, zdjęcia i listy, które przez lata były schowane. Po kilku chwilach przeszukiwania kartonu, Rozalia znalazła kopertę z napisem „Do Rozalii – Od Rodziców”. Serce jej zabiło mocniej, gdy zobaczyła, że koperta jest oznaczona datą sprzed wielu lat.

Z drżeniem rąk otworzyła kopertę, znajdując wewnątrz list. Był napisany ręcznie, a pismo było wyraźne i staranne. Rozalia usiadła na podłodze, trzymając list w dłoni, i zaczęła czytać:

**„Droga Rozalio,**

**Piszę ten list, mając nadzieję, że pewnego dnia go przeczytasz. My, Twoi rodzice, musimy przeprosić Cię za to, że nie mogliśmy być przy Tobie w tym trudnym czasie. Musieliśmy podjąć trudną decyzję, aby zapewnić Ci bezpieczeństwo i przyszłość, której sami nie mogliśmy Ci zapewnić.**

**Wiedzieliśmy, że będziesz silną i wspaniałą osobą. Nasze decyzje były wynikiem okoliczności, które były poza naszą kontrolą. Mamy nadzieję, że znajdziesz w sobie zrozumienie i siłę, aby przejść przez te wyzwania.**

**Z miłością,**
**Twoi Rodzice”**

Rozalia wstrzymała oddech, próbując przetrawić emocje. List był dla niej ogromnym odkryciem, ale też przyniósł wiele pytań. Była wstrząśnięta faktem, że jej rodzice musieli podjąć decyzję o jej oddaniu, ale też zaskoczona, że pozostawili jej coś, co wyjaśniało ich wybory.

W ciągu kilku dni Rozalia przemyślała wszystko, co przeczytała. Postanowiła podzielić się tym odkryciem z Luizą. Wieczorem, po wspólnej kolacji, Rozalia usiadła z Luizą w salonie, trzymając w ręku list.

„Luiza, muszę ci coś pokazać,” zaczęła Rozalia, podając jej list. „To, co znalazłam, zmieniło wszystko, co myślałam o mojej przeszłości.”

Luiza wzięła list do ręki i zaczęła czytać. Jej twarz wyrażała zrozumienie i współczucie. Po przeczytaniu odłożyła list na stolik i spojrzała na Rozalię.

„To musi być ogromny wstrząs dla ciebie. Rozumiem, że teraz masz wiele pytań i emocji. Ale pamiętaj, że jesteś niezwykle silną osobą. Twoi rodzice widocznie musieli podjąć bardzo trudną decyzję, ale to nie zmienia tego, kim jesteś teraz.”

Rozalia skinęła głową, próbując opanować emocje. „Tak, to prawda. Czuje się zdezorientowana, ale także zrozumiana. To, co odkryłam, sprawia, że muszę przemyśleć wiele rzeczy na nowo. Chciałabym dowiedzieć się więcej o mojej przeszłości, ale na razie chcę skupić się na tym, co jest teraz.”

Luiza przytuliła Rozalię, dając jej wsparcie. „Jestem tutaj dla ciebie, niezależnie od tego, co się stanie. Zrobimy wszystko, abyś mogła znaleźć odpowiedzi na swoje pytania i znaleźć spokój w tej sytuacji.”

Rozalia poczuła ulgę, mając wsparcie Luizy w tej trudnej chwili. Obie dziewczyny spędziły resztę wieczoru na rozmowach o przyszłości i o tym, jak ważne jest dla Rozalii, aby odnalazła swoje miejsce w świecie i zrozumiała swoją przeszłość.

Kolejne dni były dla Rozalii czasem refleksji i przygotowań do nadchodzącej wystawy. Choć odkrycie listu było emocjonalnie obciążające, pozwoliło jej zyskać nową perspektywę na życie i zrozumieć, jak ważne jest dla niej kontynuowanie swojej pasji i odnalezienie spokoju w sobie.