Nierozłączne Przyjaciółki w Poszukiwaniu Miłości i Zabawy ♥️

Rozdział 65: Początek Śledztwa

**(Perspektywa Rozalii)**

Kiedy nadchodził nowy dzień, czułam, że moje życie nabiera tempa. Wstałam wcześnie, pełna determinacji. Dziś zaczynała się nasza wspólna praca nad odkrywaniem prawdy o moich rodzicach. Maksymilian umówił się, że pomoże mi przeprowadzić pierwsze kroki w śledztwie, a ja miałam nadzieję, że będzie to krok w stronę zrozumienia całej sytuacji.

Po szybkim śniadaniu i ostatnich przygotowaniach, Maksymilian zadzwonił, aby potwierdzić nasze spotkanie. Obiecał, że przyjedzie za godzinę, więc miałam czas, aby zebrać wszystkie dokumenty i zdjęcia, które chciałam zabrać ze sobą. Zależało mi na tym, aby być jak najlepiej przygotowaną.

Kiedy Maksymilian dotarł, miał ze sobą kilka teczek pełnych materiałów, które mogły się okazać użyteczne w dalszym śledztwie. Spotkaliśmy się w moim salonie, gdzie rozłożyliśmy wszystkie dokumenty na stole.

– Gotowa na pierwszy krok? – zapytał Maksymilian, patrząc na mnie z pełnym zaangażowania wzrokiem.

– Tak, jestem gotowa – odpowiedziałam, starając się brzmieć pewnie. – Co będziemy robić najpierw?

Maksymilian przejrzał dokumenty i wskazał na kilka nazwisk, które były na liście.

– Zacznijmy od skontaktowania się z osobami, które mogą wiedzieć coś więcej o twoich rodzicach. Najpierw spróbujemy dotrzeć do ich dawnych współpracowników i znajomych. Ich relacje mogą rzucić więcej światła na to, co się wydarzyło.

Wyszliśmy z domu, udając się do kilku miejsc w Warszawie, które były związane z życiem moich rodziców. Nasze pierwsze przystanki obejmowały biura, gdzie pracowali oraz miejsca, które odwiedzali. W każdym z tych miejsc, rozmowy były podobne: wiele osób zdawało się pamiętać moje rodziców, ale niewielu mogło dostarczyć konkretnych informacji.

Niektóre rozmowy były krótkie i zawiodły nasze nadzieje, inne natomiast dostarczyły drobnych wskazówek. Jednym z bardziej obiecujących tropów było nazwisko, które pojawiało się w kontekście zawodowych projektów, w które zaangażowani byli moi rodzice. Maksymilian zapisał je w swoim notesie, planując dalsze kroki.

Po kilku godzinach intensywnego szukania, wróciliśmy do mojego domu. Byłam zmęczona, ale także pełna nadziei. Każdy krok, choćby najmniejszy, przybliżał mnie do odkrycia prawdy. Maksymilian zauważył moje zmęczenie i zaproponował, abyśmy na chwilę odpoczęli.

– Wiesz, dobrze ci idzie – powiedział, nalewając herbatę do kubków. – Nawet jeśli czasem wydaje się, że nie znajdujemy odpowiedzi, to i tak robimy postępy.

– Dziękuję – odpowiedziałam, uśmiechając się. – Czuję, że jesteśmy na dobrej drodze. Każda informacja, nawet najdrobniejsza, jest cenna.

Maksymilian przytaknął, a następnie wróciliśmy do przeglądania dokumentów. W jednej z teczek znalazł się list, który wzbudził moje zainteresowanie. Był napisany odręcznie i zawierał nieznane mi informacje, które mogły być kluczowe.

– Spójrz na to – powiedział Maksymilian, pokazując mi list. – Wygląda na to, że to wiadomość od osoby, która mogła znać twoich rodziców osobiście.

Zaczęłam czytać list, który opisując wydarzenia sprzed lat, dawał mi wgląd w trudności, z jakimi borykali się moi rodzice. Był to list od jednego z ich dawnych współpracowników, który wydawał się być blisko związany z ich życiem zawodowym i osobistym.

Po przeczytaniu listu czułam, że zaczynam widzieć większy obraz. Byłam gotowa na kolejne kroki, które miały nas prowadzić do rozwiązania tej tajemnicy.

– Chyba mamy coś, co może nas dalej pokierować – powiedziałam, odkładając list. – Co robimy teraz?

Maksymilian spojrzał na mnie z determinacją.

– Musimy skontaktować się z osobą, która napisała ten list. Wygląda na to, że może mieć więcej informacji na temat tego, co się działo. Prawdopodobnie będzie w stanie rzucić więcej światła na sytuację.

Wiedziałam, że kolejne dni będą pełne wyzwań, ale czułam się pewniej, mając wsparcie Maksymiliana i nową motywację do odkrywania prawdy. Z każdym krokiem, który podejmowaliśmy, czułam, że zbliżamy się do odkrycia prawdy o mojej rodzinie i przeszłości, która przez lata była dla mnie zagadką.