Class Of Heroes

Chapter 041

One shot one down, iyon ang best description sa kasalukuyang nangyayari.

Currently, I'm on the roof, sniping the bastards up, killing them one by one. I'm tempted to stop the time and shoot them all before restarting the flow to kill them all at the same time, pero naisip ko na mas magandang maghirap sila, kaya naman I purposely shoot them to a fatal spot and yet won't kill them easily, I also made sure na walang makakakitang may bumagsak na sa kanila.

"Wala ng lumalabas, did they start to think it's an attack? Well, doesn't matter," sabi ko at pinalitan ang baril at binalik sa SMG bago bumalik sa loob, but this time, to avoid making them hurt the victims, I brazenly entered.

"Good Evening~" sabi ko sabay sipa ng pinto "oi, putang ina, yung nanonood sa likod ng screen, kung may pinaniniwalaan kang diyos, magdasal ka na, papatayin kita," sabi ko at binaril ang CCTV, and from yellow, almost every dots on the map turnes red, notifying me who the enemy is.

"Yeah, come at me, motherfuckers," sabi ko at binaril sa ulo ang kauna-unahang lumabas na miyembro.

Gunshots, iyon ang umaalingaw-ngaw sa loob ng prostitution ring, pero kahit na nakikipag-barilan ako, walang dumadating na pulis, ang dahilan ay dahil hinarangan ko ng barrier ang buong lugar, making it soundproof at the same time, it won't let the idiot escape.

***

"Ikaw na lang ang natitira," sabi ko sa isang lalaking nasa fifties, hawak-hawak ang isang babaeng around 20 years old, tinutukan ng baril.

"Ibaba mo ang baril mo kung ayaw mong— WHAT THE FUC?!" sigaw niya dahil binaril ko sa ulo ang babae, wala akong pake kasi target for elimination ang babae.

"Sleep tight motherfucker," sabi ko at binaril na sa ulo ang lalaki.

After kong barilin ang lalaki ay agad akong nagpunta sa may basement at pinakawalan at inilikas ang mga bata.

"Czarina, final batch, pakipaliguan sila, nangangamoy alam mo na," sabi ko.

"That's it, sasama na ako, all sixty were damn kids, papatayin ko na yung mga kumag," sabi niya.

"Tapos na, patay na sila, babalik na lang ako doon for clean-up, like calling the police to clean the mess up, sending the customer log to the police, yun," sabi ko "by the way, may nag-open na sa inyo? Since pareho kayong babae, mas mabilis silang mag-oopen sa inyo," sabi ko.

"Ako na bahala mag-explain," sabi ni Maria.

"Okay, paliliguan ko na sila," sabi ni Czarina at umalis na.

"So, first is, yes, in the past two hours, nag-open na sila samin, 5 of them were sold by their own family; 4 were kidnapped and their parents killed in front of them; 2 were adopted from the orphanage; the rest, may mauuwian na pamilya," sabi ni Maria.

"... Okay, ihahatid ko na lahat ng may mauuwian," sabi ko at tinawagan si Kevin para siya na bahala sa clean-up at ako naman isa-isang hinatid ang mga batang nailigtas, of course, I made them promise to keep my identity a secret.

Ang ginagawa ko after kong ihatid ang isang bata ay panoorin sila saglit, watch over their heartwarming reunion bago bumalik sa bahay, but unfortunately, some of the kids never got their heartwarming reunion, due to some reason: namatay na ang family members nila due to some incident, lumipat ng bahay at walang nakaka-alam kung nasaan na sila, and the worst, hindi na sila tinanggap pa, saying they are tainted and all, at ang ginawa ko sa mga taong ganun, I killed them in front of the kid, I plan to make those sadness turn into anger but instead what I got is a thank you, making me realize na hindi na sa isang bata ang mentality nila, they were forced to mature up, for their own sanity after all.

"Haah... out of sixty, 15 stayed with us, now what?" sabi ni Kevin na sinundo ko na after niyang linisin ang lugar, ipadala ang mga papeles sa pulis, etc.

"Well, balak kong bigyan sila ng bagong buhay," sabi ko at tinignan ang mga bata na natutulog sa isang silid sa may guest room.

"Paano mo namang gagawin iyon?" tanong ni Maria.

"Let them work in my cafe as a part-timer, then, iipunin ko ang mga sahod nila, until they turn 18 kung saan ibibigay ko na sa kanila ang pera nila and let them go independent," sabi ko.

"Easier said than done, may batas na pinagbabawal ang pagtratrabaho ng mga bata," sabi ni Czarina.

"It's legal as long as it's with a guardian or parental consent, I'm basically their guardian now you know," sabi ko.

"Eh yung mga papeles nila?" tanong ni Czarina.

"Right... hindi ko agad napansin yun, mga jap nationals pa sila so kailangan din ng immigration officers doon... Okay, saglit lang, bibili ako ng lupa sa japan, tapos magpapatayo ako doon ng safe house," sabi ko.

"Pusang gala naman," sabi ni Kevin which equivalent to the P.I swear "hoy, pre, seryoso ka? Kung ibigay mo na lang kaya sila sa mga official dun, sila na bahala."

"Alam mo ba, malaki ang chance na matakot sila sa mga lalaki once rehabilitated? Or sa sex na mismo matakot sila, may chance din na magkaroon sila ng sexual frustrations, tingin mo ilang buwan lang sila doon? Nakita mo ang customer list diba? Nakasulat doon kung sino-sino ang kinuha nila, almost three years na ang iba sa kanila," sabi ko.

"The more reason you should just bring them to the officials," sabi ni Kevin.

"Yeah, maybe we should," sabi ko.

"Well, alas-singko na ng umaga, uuwi na kami bago pa magising ang mga kasama namin sa bahay, mag-usap na lang tayo sa may school mamaya," sabi ni Czarina at kasama si Maria ay umalis na sila.

"Sige pre, mamaya na lang," sabi ni Kevin at tumayo na rin at sinundan sina Czarina.

"Haah..." buntong-hininga ko at ginamit ang [Precognition] technique ng [Time Management] para malaman ang mga possible outcomes kung pipiliin kong ibigay sila sa opisyales ng bansa nila but for some reason, lahat ng future na tignan ko, lahat silang kinse, nagtratrabaho sa cafe/bar ko so I rewind a bit at nalaman na nagsimula silang magtrabaho sa shop at twelve.

'What the heck? Walang option na ibibigay ko sila sa government ng japan?' tanong ko.