Class Of Heroes

Chapter 048

Kasalukuyang nakasuot ako ng school uniform ng school na ito, holed up sa isang classroom kasama ang mangilan-ngilan na mga estudyante at ilang guro kasama sina Kevin, Stephen, Maria, Czarina at Kyle.

"What the hell," sabi ng isang deliquent like student "game my ass, paano naging isang laro ito, damn it."

"Pinaglalaruan tayo ng mga diyos," sabi naman ng isang babae.

'Yes, in a sense tama ka,' sabi ko sa isipan.

"Hindi ako makapasok sa emergency hotline," sabi ng isang teacher.

"Puta, ano ba nangyayari sa mundo, kanina maayos pa ang lahat, paano nagkaganito," sabi ng isang babaeng guro.

'Paano, simple lang, nung natutulog kayo, binalutan namin ang Japan ng isang barrier, created another dimension, took your consciousness, adjust the time flow, and there you have it,' sabi ko sa isipan.

"Ah, meron ngang bumagsak," sabi ng isang estudyante kaya lahat kami napatingin sa may bintana at nakita ang isang crate na binagsak ng isang eroplano, dalawa lang iyon at malayo sa school.

"Uhm... I think holing up here won't work, isipin na lang natin na hindi tayo agad maliligtas, wala tayong pagkain or anything so I think, mas maganda kung aalis tayo ng school," sabi ko at pinagtinginan ako ng masama.

"Tama ka, wala tayong mapapala dito," sabi ng isang teacher.

"Pero kailangan walang maiwang estudyante," dugtong niya.

"Why not try using the P.A? Tapos papuntahin na lang sa may rooftop, malawak doon at pwedeng magkasya ang ilang estudyante," sabi ko "it better to risk getting out than stay holed with a very low chance of survival."

"Yeah, maybe we should," sabi ni Kevin.

"Tapos ano? Maging mga katulad nila?" tanong ng isang estudyante.

"I said, it's better to risk getting out than wait forever," sabi ko "kung ayaw mong sumama then fine, kung gusto niyong manatili dito then fine, I'm going out," at tumayo na ako at nagpunta sa aparador na pinaglalagyan ng cleaning materials at kinuha doon ang isang mop, sinira ang handle para maging isang weapon na ipanghahampas sa mga zombie.

"Sama kami," sabi ni Czarina at tumayo na din sina Kevin.

"Sinong mga sasama?" tanong ni Kyle at walang tumayo.

"Sorry, teacher, pero kung gusto niyo mag-antay na lang kayo dito, once na makalabas na kami, hihingi kami ng tulong," sabi ko at binuksan ang pinto.

Ang mga normal mobs ay sound attractive, but it doesn't mean na hindi sila nakakakita kaya naman nang lumabas kaming anim ay agad silang naglakad papalapit, ang babagal nila kaya nagagawa namin silang gamitan ng reversal at sirain ang ulo, pero kahit na ganun, ang dami nila kaya tumakbo kami papalayo upang hindi nila malaman na mga cheaters kami.

"Generate 9mm pistol," sabi ko nang makalayo kami at biglang nagkaroon ng isang 9mm pistol sa kamay ko.

Ang sinabi ko ay isa sa mga daan-daang keywords na gagana lang sa mga admins, basically kaming anim at si Ventus.

"Generate rifle; Generate shotgun; Generate Katana," sabi ko at nagkaroon ako ng isang semi-automatic rifle, pump shotgun at isang katana.

"Wow... pre, ang dami niyan ah," sabi ni Kevin.

"Dude, sa game na ito, lahat ng mga tao may [inventory], pero unlike ng sa atin na limitless, ang inventory nila ay may ten slots, since level I pa lang ang [Item Box] nila, but kung gagawin nilang X yun, magiging close to infinite na ang [Item Box] nila since kaya na nun mag-stack, anyway, yun ay kung matutuklasan nila ang tungkol sa [Skill List]," sabi ko.

"By the way, for game purposes, disabled ang mga [Infinite Storage] at [Almighty Storage] natin," sabi ko "temporary lang naman yun," dugtong ko at nilagay ang mga baril sa [Inventory] isang screen with countless slots.

"Generate Pistol Ammo 999; Generate Rifle Ammo 999; Generate Shotgun Ammo 999," sabi ko at nagkaroon ng mga madadaming kahon ng bala na agad kong nilagay sa may inventory.

"Okay, saan na tayo?" tanong ni Kevin nang makapag-generate na sila ng mga weapons nila.

"Sa may bahay," sagot ko "ginawang breachable ang mga safe zones, except for my own house."

"Okay, then ano pang inaatupag natin dito?" tanong ni Kevin.

"Wait, tulungan natin yung mga players," sabi ko at naghanap ng notebook at panulat at sinulatan iyon ng isang simpleng manual in japanese at nilagay iyon sa may rooftop para sa kung sino mang maka-isip na pumunta doon bago lumabas sa may school using our chosen meelee weapon to beat the mobs out.

Nang makalabas na kami ng school ay agad kaming nag-teleport papunta sa may bahay.

"Kuya!" sabi ni Shia, mangiyak-mangiyak "may mga nakakatakot na bagay sa labas," sabi niya.

"... Natatakot ka sa kanila pero kaya mong pumatay ng tao," sabi ko nang maalala ang ginawa niya sa isang rapist a week ago, luckily, andoon ako at nabuhay ko muli ang rapist, pero pinatay ko ang mga anak niyang nasa gitna ng hita niya.

"Patay na po sila hindi na sila gagalaw! Pero yung mga nasa labas po, gumagalaw pa! Nakakatakot sila! Kahit anong gawing bugbog ko hindi sila namamatay!" sabi ni Shia.

"Kuya, may mga bumagsak sa langit, kinuha namin," sabi ni Nakano sabay turo sa mga supplies "I mean, ang sabi is kailangan yan kaya kinuha namin."

"I see... by the way, laro lang ang mga ito," sabi ko at tinuruan sila kung paano malaro ang simulation, natuwa sila nang makita ang stats nila and mga skills, but is it just me or, maxed out na almost ang mga skills nila, surviving skills lang ang kulang nila.

"A-anyway, ang goal niyo na lang is to gain experience, kill them zombies and if your attacked by people, don't hold back, as for the supplies, kung malapit lang sa inyo, dun niyo lang kunin kasi kaya naming gumawa ng mga supplies," sabi ko at gumawa ng isang supplies.

"Okay~" sabi nila and with that, they went out with their weapons of choice na ginawa ko.

"Pre, seryoso ka? Mga bata ang fifteen dun diba?" tanong ni Kevin.

"Kevin, gusto nila, anong magagawa ko kung gusto nila, it's their choice, besides, it's better for them since self-defence na yun," sabi ko.

"I see," sabi ni Maria at tumingin sa labas "well, I'll go out and do some field research."

"Sama ako," sabi ni Czarina.

"Saegusa, buti na lang at nanatili ka dito," sabi ko dahil hindi lang si Czarina ang sumama, basically, silang lahat.