Class Of Heroes

Chapter 045

"N-no way..." sabi ni Nakano habang nakatingin siya sa katawan niyang bumalik sa single digit age.

"Kaya ko kayong ibalik sa pagkabata you know, now forget about what happened and enjoy this second chance to the fullest," sabi ko.

"Kami-sama," sabi nilang tatlo na ginaya ng mga bata na katulad nina Nakano, binalik ko uli sa single digit age para makapag-aral uli.

"Sinong tinatawag niyong god?!" gulat kong sabi dahil ang ibig sabihin nun sa nihongo ay god.

"Eh? Pero kaya mong magteleport, gumawa ng mga protective charms, magtayo ng bahay in a single night, magbago ng itsura at ibalik kami sa pagkabata, hindi pa ba matatawag na god yun?" sabi ni Nakano.

"Sorry, I'm a Roman Catholic, isa lang ang God ko, at kasalanan na samin ang tawagin ang sariling god," sabi ko.

"Then [Apostle]," sabi ni Saegusa.

"Haah... suko na ako, anyway, lalabas lang ako," sabi ko at minanipula ang memorya ng mga kapitbahay para burahin sa memorya nila ang adult version ni Nakano at palitan ng child version niya. Itinigil ko din pansamantala ang oras at binago ang mga records nilang labing-walo.

Matapos kong mabago ang mga records ay ibinalik ko na ang daloy ng oras at nagpunta naman ako sa pinakamalapit na school at kumuha ng list of requirements dahil ipapa-transfer ko sila, I'll just forge the necessary papers with magic, create the necessary supplies with magic, basically, I'll create everything with magic.

***

"Ayos ka lang pre?" tanong ni Kevin nung pumasok ako sa school ng lunes.

"Yeah, ayos lang ako," sabi ko "kamusta ang trabaho?"

"Tapos na, nakakuha na ako ng ilang libong dinar, tapos nasa akin din lahat ng mga ari-arian nung target, what I mean is yung mga baril, kaya ibenta mo sa blackmarket," sabi niya.

"Ikaw na lang kaya ang magbenta," sabi ko "bibigyan kita ng contact number."

"Pre, yung Cafe/Bar na tinutukoy mo? Ayos na?" tanong ni Kyle.

"Hindi pa eh, pero gawa na yung gusali, interior na lang at mga empleyado," sabi ko "nag-contact na ako ng isang normal na interior designer, kaya matatapos na yun anytime."

"Edi malapit na," sabi ni Kyle.

"Oo," sabi ko.

"Classmates! May matatambayan na tayo, gumawa si Rafael ng isang cafe/bar na kung saan pwede tayong kumita ng pera underground," sabi ni Kyle "pwede ding tambayan lang, meron siyang [Cooking] X, for sure masasarap ang luto doon."

"Ay nako po," sabi kong iiling-iling.

***

Three months passed after naming makabalik mula sa kabila, currently, I'm in a pier somewhere in the US, the time is midnight, may hawak akong isang duffel bag na puno ng mga pera; with the power of shapeshift, I made myself look like an old man, ang story ay isa akong courier.

"So, ikaw itong tumawag sakin," sabi niya.

"Actually, it's not," sabi ko "ang master ko ang tumawag sa iyo, isa lang akong courier, pero nasa paligid lang siya, nanonood."

"I see," sabi ng human trafficker at binuksan ang van na sinakyan niya at mula doon, nakita ko ang sampung babae, nakapiring at may busal, lima sa kanila ay mga nasa edad lima pa lang ang itsura.

"Bakit may mga bata dito?" tanong ko.

"Well, may mga tumatangkilik diyan, sinasabi ko sa'yo, mas mabenta pa sila kumpara sa mga karaniwang babae," sabi sakin ng human trafficker "well trained na din sila and as promised, hindi namin sila ginalaw, pinasok lang namin sa utak nila ang mga kailangan nilang malaman."

Agad ko silang ginamitan ng analysis, and sure enough, lahat sila hindi na virgin, at although may mga mukhang bata, hindi na talaga sila bata, mga maliit lang silang babae na mukhang bata. Agad kong nilagay ang kamay sa tenga for the act at hinarap ang human trafficker.

"Sabi ng master, lahat na sila hindi na virgin," sabi ko at napatunog ng human trafficker ang dila.

"Haah... okay, you got me," sabi ng lalaki at may tinawagan sa telepono kasabay ng pagdating ng isa pang van at nang buksan iyon ay andoon ay sampung babaeng napipiringan din at nabubusalan, apat sa kanila ay mga bata, at nang gamitan ko ng [Analysis] ay mga tunay nga silang mga bata.

"Sila ang mga tunay na produkto," sabi ng human trafficker at agad kong binigay ang duffel bag.

"Anong balak mo sa kanila?" tanong ko tinutukoy ang mga nasa kabilang van.

"Ah, may mga naghahanap ng organ, at sila ang kuwalipikado," sabi niya with a sadistic smile.

"I see," sabi ko at pinabilang ang laman ng duffel bag.

<<Rafael, ililigtas ko?>> tanong ni Czarina sakin through telepathy.

<<Yeah, do it, ang reward mo ay yung duffel bag,>> sabi ko.

<<Okay, commencing operation,>> sabi ni Czarina.

"Okay, kumpleto ang laman ng bag," sabi ng human trafficker at kasabay ng pagsara niya ng zipper ay bigla na lang siyang napatigil at unti-unting nalaglag ang ulo niya, gayun din ang ulo ng mga tauhan niya, walang sumirit na dugo dahil nasunog na iyon.

"Seriously, sobrang bilis mo, ang tagal ng lag," sabi ko kay Czarina dahil nung sinabi niyang commencing, nagsimula na siyang pugutan ang mga kriminal, at dahil sa time lag, natapos pang magbilang ang lalaki bago niya naramdaman ang hiwa.

"Anong balak mo sa sampung iyan?" tanong ni Czarina.

"Well, ayon kay Chloe, wala na silang mauuwian, wala na silang kamag-anak dahil, you know, patay na sila," sabi ko kasabay ng pagpalit-anyo sa tunay kong itsura at nang masuot ko na ang recognituon inhibition shades ay isa-isa kong tinanggal ang mga piring at busal ng mga babae.

"Thanks for the wait," sabi ko "ligtas na kayo."

"S-salamat," sabi ng isa sa sampung babae.

"Okay, malaya na kayo, umuwi na kayo kung gusto niyo," narinig kong sabi ni Czarina "ito kalahati ng laman nung bag, paghati-hatian niyo na lang, now go," sabi ni Czarina at lumapit na samin.

"May matutuluyan kayo?" tanong ni Czarina sa sampu at umiling ang anim, while ang apat na bata naman ay kumapit sa apat na babaeng kasama nila, and by the power of [Analysis], kapatid nila ang hinawakan.

"I see, then, bibigyan namin kayo ng matutuluyan under one condition though," sabi ko "work under us, not in this kind of work, basta, mamaya, ipapaliwanag ko."