Class Of Heroes

Chapter 044

"Gusto ko malaman, paano nagkaroon ng kuryente itong bahay mo gayung hindi naman ito subscriber ng meralco," sabi ni Kevin nang bumisita siya sa bahay kinaumagahan.

"Magic," sabi ko.

"Huh?" tanong ni Kevin.

"Sa may rooftop, meron doong solar panel kuno; solar panel kuno kasi hindi naman solar energy ang kinukuha noon kundi ang limitless raw mana mundo natin, the same with the Cafe/Bar at sa may bahay dun sa Japan, dun din naka-connect ang tubig at gas, kaya mawawalan sila ng tubig, kami hinde," paliwanag ko.

"Ahh... eh ano yung tangke sa rooftop?" tanong ni Kevin.

"Battery," sagot ko "dun iniimback lahat ng kinukuha ng panel, tapos dun kami kumukuha."

"Ahh... pre, gawan mo nga din ako ng bahay, anyway, sabi mo may mga request na diba?" tanong niya.

"Oo, nai-print ko na din ang details ng request, simple lang naman ang hinihiling nila, assassination request, naimbestigahan ko na din at punong-puno sila ng notorious deeds like abduction, genocide, enslavement, illegal arms dealing, drug dealing, rape, mass torture, ituloy ko pa?" sabi ko.

"Wag na," sabi ni Kevin "pahingi ako ng isa, yung nasa malapit lang."

"Okay, ito," sabi ko at inabutan siya ng folder "ang target ay si Ahbu Rhahim, isang illegal arms dealer, and most terrorist in the middle east bought their arms from him; isa siyang pychopath with pedophilia tendency, may rape case siya, a 20 years old mother along with her 5 years old daughter, may they rest in peace, ang client ay si Khaldun bin Mahmood, asawa nung mag-ina, pumasok sa underground para lang mapatay ang lalaking yun, pero dahil miyembro siya ng sariling grupo ng lalaki, hindi niya magawa ang assassination," sabi ko habang tinitignan ni Kevin ang laman ng mga folder "ito ang untrackable smartphone mo, dito mo mako-contact ang client."

"Okay, salamat," sabi ni Kevin "by the way... asaan itong lalaking ito?" tanong niya.

"Iraq," sagot ko.

"... Yeah, malapit nga," sabi niya sabay buntong-hininga bago umalis, dala-dala ang folder.

***

"W-wow... ito na ang bago naming titirahan... wow..." sabi ni Nakano nang dalhin ko sila sa may mansion sa japan.

"Yes, at ikaw na ang bahala sa moving gifts," sabi ko.

"Okay," sabi ni Nakano at agad na nagpunta sa kusina at nagsimulang magluto, and since wala akong magawa, tunulong ako but for some reason, nanlumo siya nang tikman niya ang gawa ko.

***

"Hows the introduction?" tanong ko.

"Nakakatakot," sabi ni Nakano "I mean, tinanong nila ako kung paano biglang nagkaroon ng bahay dito kahit na kagabi ay empty lot pa daw ito."

"Ano sinabi mo?" tanong ko.

"Yung phanton construction company," sabi niya.

"By the way, yung phantom construction company na yun, ako lang yun," sabi ko.

"Teka lang saglit, aayusin ko lang ang laspag kong common sense," sabi ni Nakano sabay upo sa sofa.

"Tara, labas tayo, punta tayo ng mall, mamili tayo ng mga damit niyo, tapos doon na din tayo kumain," sabi ko a few minutes after maupo ni Nakano.

"Girls, mall daw tayo, yaya ni Mr. Alumno," sabi ni Saegusa.

"Pero..." sabi ng isa sa mga bata sabay tingin sa labas "paglumabas kami, pwedeng makita kami tapos kunin uli kami."

'Ah... yung ginamit ko panakot sa kanila,' sabi ko sa isipan.

"Actually, kaya nga tayo lalabas para mahuli na sila, iyang mga kwintas na suot niyo, isa rin iyang GPS tracker, malalaman ko kung nasaan kayo as long as suot niyo yan," sabi ko "protective charm din yan, poprotektahan kayo niyan."

'Hindi ko na sasabihin sa kanila ang tungkol sa perfect barrier function ng kwintas,' sabi ko sa isipan.

"Ano, tara na?" tanong ko at tumango ang bata kaya tumango na din sila.

"Bakit?" tanong ko nang may humila sa damit ko at nang lingunin ko kung sino ay nakita ko ang kauna-unahan kong nailigtas na bata, ang pangalan niya ay Endou Shia.

"Bakit?" ulit ko sa tanong.

"Laruan," sabi ko.

"Manika?" tanong ko at umiling siya.

"Vibrator, Dildo, bilhan mo ako," sabi niya.

Hindi ko alam ang isasagot ko, alam kong mali ang bilihan ang bata ng mga sex toys, but alam ko naman na sexually frustrated ang bata, after all, nahuli ka siyang pinaparaos ang sarili and instead na mahiya, ginanahan pa.

"Bawal?" tanong niya sabay head tilt.

"Yes, bawal," sabi ko "alam kong frustrated, but I think, mawawala iyan kung may paglala-anan ka ng oras mo, wala ka kasing magawa sa may bahay kaya nahahalata mo ang frustration mo, but kung busy ka, for sure na hindi mo mahahalata yun," sabi ko.

"... Okay," sabi niya sabay tungo kaya hinimas ko ang ulo niya.

"Kayo din, hindi ko kayo bibilhan," sabi ko sa iba pang bata.

"Mr. Alumno, anong sasabihin ko once na makita sila?" tanong ni Nakano.

"The truth, mas matutulungan kayo nun, at iisipin nila na nakakakuha kayo sa gobyerno ng tulong pinansyal dahil mga biktima sila," sabi ko.

"Hindi ba tumutulong?" tanong ni Nakano.

"Hindi, 70% ng mga customer ng mga batang yun, mula sa pamahalaan kaya hindi ako hihingi ng tulong sa kanila," sabi ko "oo, inaamin ko, at first balak kong i-turn over sila sa isang government facility, pero ayaw nila, then, nalaman ko sa balita na may mga government officials na tumangkilik sa kanila."

"... Now that you mention it, may mga government official akong 'bisita'," sabi ni Nakano "ah, mabait siya, nagbabayad siya ng malaki para maging exclusive ako, and unless he allows it, no one can 'order' me up, wala siya noon nang iligtas niyo kami."

"Ahh... buti na lang pala at hindi ko sinurender ang customer log," sabi ko.

***

"Naiingit kayo?" tanong ko kina Saegusa nang mapansin kong nakatingin sila sa ilang high schooler nung papauwi na kami.

"Nagsisinungaling ako kapag sinabi kong hinde," sabi ni Shirataka.

"Then, bakit hindi kayo mag-aral uli," sabi ko.

"Sa edad namin?" tanong ni Nakano.

"Ano naman ngayon kung nasa bente ka na?" sabi ko "well, since kailangan din naman ng mga bata ng mapagtutuunan ng atensyon, mag-aral uli kayo, starting from elementary."

"Your kidding right?" sabi ni Saegusa.

"Mamaya sa bahay, malalaman niyo kung nagbibiro ako or hinde," sabi ko.