Class Of Heroes

Chapter 61

"Anyare sa kanila?" tanong ni liit nang dumating uli siya, dala-dala ang ilang mga batang babaeng sobrang payat to the point na onti na lang, mummified na sila.

"Anyare? Bakit babae ang dinala mo?" tanong ko.

"Sila ang mga pinakamalapit ng mamatay eh," sabi ni liit "at isa pa, for sure, mamatay sila sa experiments mo, at hindi na sila mga bata, mga [Dwarf] sila, ang age nila ay mga nasa 20's na."

"... I see," sabi ko "well, tinuturuan ko na sila sa mga gagawin, that's all there is to it, luckily, lahat sila mga former researcher," pagsisinungaling ko dahil other than putting [Absolute Loyalty] on them I also put [Lost Knowledge] on them and ordered them to start creating the things they want.

"Oh... okay," sabi niya.

"Pakidala sila sa kwarto," sabi ko.

"Okay!" sabi niya with matching salute.

"By the way, rape them and you'll regret it," sabi niya "mamamatay ka, socially," sabi niya.

"Oohh... I'm scared," sabi ko.

"You should be, dahil sa earth kita papatayin," sabi niya "and while I'm at it, sasabihin kong ginahasa mo nga ako," sabi niya.

"Then, I'll make it real first," sabi ko with a grin at biglang nag-blink sa likod niya pero bago ko pa naman siya ma-sexually harrass, nasiko na niya ako sa sikmura.

"Just try and rape me, I'll kill you," sabi niya at inutusan ang mga junior subordinates ng Duke na dalhin ang mga guinea pigs sa may kwarto, hindi na sila nagulat di tulad noon apparently sa kanila, ang mga interactions namin ay isang uri ng flirting.

***

"Master," tawag sakin ng isang dwarf na babae, wearing a frilly maid dress while serving me some tea.

"Thanks," sabi ko at ininom iyon.

"Master..." sabi niya while showing a bit of skin.

"Kung gusto mong maibalik sa slave trading, ituloy mo lang iyan," sabi ni liit.

"Ah, sorry po, Lady Mimi," sabi ng dwarf sabay alis.

"Seriously, even that?" tanong ko kay liit.

"Consider this, sa mata ng publiko, kung ang first child mo ay nagmula sa isang maid, instead of the legal wife, ano sa tingin mo iisipin nila?" tanong niya.

"Well, iisipin nila na hindi ka magka-anak, and what of it?" tanong ko.

"Sa mundong ito, sinasabing ang mga hindi na magka-anak ay naglaglag ng isang sanggol sa sinapupunan niya kaya hindi na siya binibigyan ni goddess Lyfa ng anak," sabi niya.

"Ahh... at dahil doon, mababansagan kang tiwaling asawa ganun ba? Ano naman? In a few years, aalis na tayo," sabi ko.

"Huh?" tanong niya.

"Look around you," sabi ko "simula nang gumawa ako ng mga bagong items, nagsisunod-sunuran na ang mga inventors, in fact all I should give were examples and the minds of inventors will do the rest," sabi ko.

"Now that you mention it, simula nang gawin mo ang typewritter at calculator, biglang lumabas ang mga computer related products, tapos nang gawin mo ang bomba biglang nagkaroon ng mga baril natapos na ang era ng mga espada," sabi niya "so paano tayo makakabalik sa earth?" tanong niya.

"Hmm... sa former world? Gusto mo umalis na?" tanong ko "since pwede pa tayong maglaro dito."

"No, gusto kong umuwi na," sabi ni liit.

"Okay, tara," sabi ko at pumasok kami sa may workshop at doon kinalikot ko ang isang bagay na agad namang sumabog at nahagip kami.

***

Nang magising kami, nakita namin ang sarili sa may isang puting silid, kaharap ng pito.

"Okay na ba yun?" tanong ko.

"Yeah, you did great," sabi ni Ventus.

"Yep, kaso, sure ka? Pwede ka pa namang maglaro dun," sabi ng isang lalaking may mga itim na mata.

"Well. Gusto na niyang umuwi eh," sabi ko.

"Fine, sige, ibabalik ko na kayo sa orihinal niyong mundo," sabi samin at bigla kaming nabalutan ng liwanag at nang mawala ay nakita namin ang sarili sa may cafe.

"Oi, kayong dalawang maduga, ang duga niyo, nauna pa kayong umuwi," sabi ni Kevin.

"... Pre, bakit may babae kang kasama?" tanong ko nang makita ang isang babaeng around 16 years old.

"... Pre, uhmm... well..." sabi ni Kevin.

"Sige, wag mo na sabihin, naiintindihan ko, siya yung batang prinsesa na yun," sabi ko nang makita ang pamilyar na bracelet sa kanang braso ng babae.

"Yeah..." sabi ni Kevin "pinaliwanag ko na sa kanya ang lahat, sinabi ang katotohanan."

"Congrats, so hanggan kelan kayo dun?" tanong ko.

"Nung namatay kayo doon dahil sa isang invention malfunction, 50 years later, namatay si Maria dahil naman sa isang magical creation malfunction, then 40 years later, namatay naman ako due to old age kasama ang asawa ko," sabi niya kaya napatingin ako sa babaeng nasa tabi niya.

"I see..." sabi ko at tinitigan si Czarina "lola," tawag ko.

"Fuck off!" sabi niya "ang duduga niyo! Iniwanan niyo ako doon, alam niyo bang nanatili ako doon for 900 years?!" sabi ni Czarina "namatay lang ako nung napagsama-sama ko ang lahat ng mga bansa sa mundo!"

"I'm sorry to hear that," sabi ko.

"Anyway, pre, ikaw na bahala sa asawa mo," sabi ko "at pre, sixteen pa lang siya appearance wise dito so hinay-hinay okay."

"Shut it!" sabi niya.

***

"Kailangan mo pa ba talaga akong ihatid?" tanong ni liit sakin.

"Yes, may kailangan din akong kausapin sa inyo," sabi ko.

"Right..." sabi ni liit.

Habang naglalakad kami ay hindi inaasahan na makakasalubong namin ang mga kaibigan niya.

"Ah! Ikaw yung-" sabi ni ikemen kaya agad kong ginamit ang [Sariel] para burahin sa memorya nila ang mga nakita nila sa school "ikaw yung... sorry, nakalimutan ko na ang sasabihin ko."

"Mi-chan, sino siya?" tanong ng isang babae sa apat.

"Ah, kaibigan ko, si Rafael," sabi ni liit.

"Foreigner? Wow... hindi halata," sabi naman ng isa pang babae.

"By the way, Mi-chan, anyare sa'yo kanina? Bigla ka na lang umalis bigla," sabi ni ikemen.

"Sorry, pero kung maari ay paunahin niyo na kami, kailangan kong maka-usap ang pamilya niya, ang rason... I'll let you imagine it," sabi ko sabay akay kay liit palayo.

"Sorry about that," sabi ko kay liit nang makalayo na kami.

"Ah, hinde, ayos lang," sabi niya "... at least nga hindi mo sinabi ang nasa worst case scenario na nasa isipan ko."

"Ang alin? Ang sabihing asawa kita?" natatawa kong tanong earning me an elbow in my gut "sorry."