DUHÂ

Bölüm 24 - Part 2

Herkese iyi geceler, bugün bölümü biraz geç atıyorum, gün içinde ders çalıştığım ve az önceye kadar da bölüm yazdığım için paylaşamadım. Bölüma bırakıp kaçıyorum, haftaya yeni bölümde görüşmek üzere ☺️

İnstagram;
Official hesap; Ekncoglusema
Hikaye hesabı; ladynoktahikayeleri

Devam eden diğer hikayelerim;

Hülle  & Heyvbanû 
İki hikayeme de göz atmayı unutmayın ☺️

Keyifli Okumalar 🌺

Oy vermeyi ve Yorum yapmayı unutmayın  🌺

Bölüm 24 - Part 2

"Peki ev ne olacak? Zorla ağabeyni çıkaramazsın ya o evden?" diye sorduğum da dudağında buruk bir gülümseme oldu.

"Yıllardır anılarımın olduğu o evden ayrılacağım, bir süre stüdyom da kalacağım bunun yanı sıra o evi de satışa çıkaracağım. Bunca yıl yaptığım tadilatlar, piyasa ederini birleştirip satacağım, ev sahibi uğraşsın onunla ben artık uğraşamayacağım. Ayrıca savcılığa da gideceğim ve uzaklaştırma kararı çıkarttıracağım, evin satıldığını duyduğun da bana yüklenecek eminim." dediğin de kaşlarım endişeyle çatıldı, o gerizekâlı ağabeysi her boku yapağabeylirdi, ona güven olmazdı ne yazık ki.

Burada stüdyoda kalması da uygun değildi her ne kadar gündüz güvenlik olsa da gece güvenli değildi üstelik o eli hızlı ağabeysi kaşla göz arasında bu binaya sızar ve Akçın'a zarar verebilirdi onun bizde kalması en iyi seçenek olacaktı. Ben de kalmasını isterdim ama yalnız kalacağı için ve ağabeysinin de benim evime dadanacağını düşünürsek eğer hiç de iyi şeyler olmaz, site güvenlikli olsa da onun yalnız kalmasını istemiyorum teyzem ile kalması daha iyi olur. Eski mahallede en azından herkes korur kollar onu, teyzem de ağabeyine karşı onu korurdu.

"Stüdyoda kalma, teyzemin evine geç teyzemle kal. Benim evde kal derdim ama tek başına korkağabeylirsin o manyak ağabeyinin de sağı solu belli olmaz sana zarar vermeye kalkar, site güvenlikli ama yine de benim içim rahat etmez, mahalle senin için daha güvenli kaç yıllık komşular var seni de kaç yıldır tanıyorlar. Hem teyzemi çok iyi tanıyorsun, seni asla ona yem etmez şu evin satışı olup, mahkeme kararı çıkana kadar teyzemle kal ben gelirsem o zamana kadar benle kalırsın gelmemiş olursam da onla kalmaya devam et." dediğim de gözlerinde çekingen bir bakış gördüm.

"O bakışlarını değiştir, çekinecek bir şey yok. Sen de teyzemin kızı gibisin, tıpkı benim gibi. Biliyorsun, teyzem depremde hem kocasını hem oğlunu kaybetti ve bunu yeni öğrendim ben de deprem zamanın da teyzem dört aylık hamileymiş, kızı olacakmış ama göçük altında fazla kalması, sinir, stres, üzüntü, korku hepsi üst üste binince düşük yapmış. Yani senin anlayacağın teyzem hem oğlunu hem de kızını kaybetmiş o dönem de, bana çok düşkün aynı şekilde sana da düşkün, Arsen'de düşkündü, Murat'a da düşkün. O bizi doğmamış çocuklarının yerine koyuyor o yüzden sakın çekinip sıkılma, emin ol o seni annen gibi korur kollar." deyince yüzünde buruk bir gülümseme peyda oldu, sanırım düşündüğü şeyi biliyorum. 'İnsanın annesi ve babası onu umursamazken başka birinin anne olması...'

"Ne hissettiğimi biliyorsun değil mi?" dediğin de gülümsedim.

"Evet, biliyorum şimdi ne yapacağız biliyor musun? Buradan çıkıp senin evine gideceğiz, neyin var neyin yok hepsini akşama kadar halledeceğiz ve teyzemin evine taşınacaksın. Yarın ben olamayacağım ama teyzem ile birlikte sen savcılığa gideceksin, tek başına sakın gitme ne olur ne olmaz." dedim ve ona baktım, yüzünde yine aynı o ifade vardı.