DUHÂ

Bölüm 24 - Part 3

Herkese iyi akşamlar, gün içinde bölümü atamadım o yüzden şimdi atıyorum, gün içinde ders çalıştığım için gündüz atmaya vaktim olmuyor maalesef. Bölümü bırakıp kaçıyorum, haftaya yeni bölümde görüşmek üzere ☺️

İnstagram;

Official hesap; EkncoglusemaHikaye hesabı; ladynoktahikayeleri

Devam eden diğer hikayelerim;

Hülle & Heyvbanû
İki hikayeme de göz atmayı unutmayın ☺️

Keyifli Okumalar 🌺

Oy vermeyi ve Yorum yapmayı unutmayın 🌺

Bölüm 24 - Part 3

 Ben kendimde en çok çenemi ve elmacık kemiklerimi seviyorum, çenemde gamze olduğu için ve elmacık kemiklerim de yüzüm de çok hoş durduğu için bana ait bu iki unsur benim için, beni mükemmel yapan detaylar. Teyzem saçlarımın yüzüme çok yakıştığını ve beni güzel gösterdiğini söyler Akçın ise kaşlarımın yüzüm de çok hoş durduğunu söyler. Herkes ben de bir güzellik buluyor işte ne güzel, mesela ben de Akçın'ın dudaklarını ve dişlerini beğeniyorum dudakları bence tam kıvamında dişleri ise ne yamuk ne de grimsi veya sarımsı bir renkte, bembeyaz dişlere sahip ve o gülümseyince insan ona hayran olmaktan kendini alamıyor. Akçın kendini güzel bulmasa da bence çok güzel bir genç kız, yani erkek olsam peşine kesin düşerim.

"Elbette, gözlerin yanakların bence çok hoş özellikle kaşındaki piercing bence sana çok yakışmış." dediğim de gülümsedi, ben de ona gülümsedi.

"Selva ne içmeyi seversin?" diye soran Akçın ile gülümsedim, amacını anlamıştım ve sessizce kızın cevap vermesini bekledim.

"Melisa çayını çok severim." dediğin de Akçın yeniden gülümsedi.

"O zaman bir bardak melisa çayı siparişini girer misin bizim masaya?" dediğin de kız anlamasa da kafasını sallayarak siparişi girdi.

"52,00 tl" dediğin de kafamı sallayıp elimdeki kartı uzattım ona. Ücreti karttan çektikten sonra "Ben hemen siparişinizi hazırlıyorum." dedi ve kasanın başından tezgâha doğru adım attı.

"O çayı sana ısmarladık biz, iç ve daha güzelleş." diyen Akçın ile gülümsedim, "Kolay gelsin sana iyi akşamlar." dedim ben de ve çıkışa doğru ilerlemeye başladım.

***

Kafeden sonra önce Akçın'ların evine gittik, ağabeysinin evde olmaması işimize gelmişti ikimizin de neyi var neyi yok bir tüm eşyalarını toplayıp benim arabamın arkasına ve bagajına attıkktan sonra hızla teyzemin evine sürmeye başladım. Teyzemin evine geldiğimiz de mahalle sakin gözüküyordu, çocuk sesleri yoktu, mahalledeki teyzelerin camdan cama konuşma sesleri yoktu, karanlık çökmüştü artık. Elimizde eşyalar ile apartmana girecekken mahallenin gençlerinin seslendiğini duydum.

"Çilay abla yardım edelim mi?" diyen Muhammed ile gülümsedim, açıkçası bu duruma hiç hayır diyemeyecektim o kadar merdiveni çıkmak yürek ister.

"Valla hiç hayır demem Muhammed, bir el atsanız beni çok mutlu edersiniz." deyince gülümsedi.

"Tamamdır abla merak etme bizde!" diyen Muhammed ile gülümsedim.