EDHO - BÜYÜK AİLE

94. BÖLÜM /// BABA

Keyifli okumalar..

Beş gündür annelerini ara ara babalarını ise hiç görmeyen ikizler artık durmamaya başlamışlardı. Dünkü kriz sonrasında avunmuşlardı ama annelerini de görememişlerdi bu sefer. O da tıpkı onlar gibi geçirdiği kriz sonrası ilaçla uyutulmuştu çünkü.

Didem ve Zeynep kahvaltılarını yaptırırken her ne kadar oyun oynasalar da ikisi de kendisine uzatılan çatal kaşıkları belli aralıklarla itelemişti. Sonra her şeyin farkında olduklarını anlatmaya çalışır gibi “ Baba “ dediler birkaç kere. Bunu duyan Zeynep çatalı bırakıp ağlamaya başladı. Didem de ona bakarak sessizce akıttı gözyaşlarını.

Zeynep: Niye ilerleme yok..neden cevap vermiyor ...umudu-

Emine güçlü görünmeye çalışarak ellerini okşadı. “ Zeynepcim …uyanacak merak etme…”

Zeynep: 5 gün oldu…Az önce babamla konuştum kontrol etmediler dedi. Sesi çok ümitsizdi.

Didem doyduklarını anlayıp ikizleri bebek sandalyesinden indirdi serbest bıraktı. İner inmez kapıya gidip vurmaya başladılar . “ Baba..baba.” dediler defalarca.

Masadakiler hayretle baktılar. Zeynep aklına gelenle kalktı birden “ Didem doyduysan çıkalım hadi.”  dedi.

Didem: Nereye?

Zeynep: Hastaneye ..ikizleri götürelim. Amcam onları hisseder belki ha..hep filmlerde görürüz ya belki olur ha.?

Didem: Zeynep..

Zeynep üzüntüyle “ Ya hadi inandım kırma ümidimi hadii.” dedi. Emineye bakan Didem göz  kırpıp gidin diye bakınca yerinden kalktı. “ Tamam gidelim hadi.”

Bebekleri koltuklarına oturtup hastanenin yolunu tuttular. Vardıklarında yoğun bakım katına çıkıp ikizlerin ellerinden tutarak odanın önüne yürümeye başladılar. Annelerini görünce cıvıldaşarak hızlıca yürümeye başladılar. Gelenleri görenler toparlanmaya başladı. Hastanede Ömür , Hızır ve Haşmet vardı. Diğerleri bunu yapanların peşindelerdi.

Ömür onlara doğru yürüyerek karşıladı sarıldı sıkıca. “ annem…bebeklerim benim..”
Kızlar da babalarına sarıldılar.

Zeynep: Baba diye kapıya yöneldiler. Dün gecede çok ağladılar. Zor uyuttuk.

Gözleri dolan Ömür , Yiğiti aldı kucağına camın önüne gitti İlyası gösterdi. Eymen de arkalarından gidince Hızır da onu kucağına aldı.

Yiğit minik parmağını uzatarak “ baba “ dedi içeriyi gösterdi. Eymen elini cama dayadı. Önce hızıra baktı sonra yine babasına baktı. Zeynep burnunu çekip konuşmaya devam etti. “ Öyle diyince aklıma filmlerde gördüklerimiz geldi ..off biliyorum çocukça ama belki dedim görünce amcam da hisseder dedim tedaviye cevap verir dedim ..” dedi ağlamaya devam etti . Hızır üzülerek diğer kolunun altına alırken Ömür Yİğitin minik omzuna dudaklarını dayayarak gözlerindeki yaşı bıraktı. Asansörden çıkıp gelen doktor ikizleri görünce gülümsedi.

Doktor: Babayı ziyarete geldiniz demek.

Hızır: Durdurmakta zorlanıyoruz çok düşkünler ona.

Doktor: Anlıyorum..Şimdi kontrollerimizi yapalım izninizle sonrasında her zaman olduğu gibi Ömür hanım girebilir.

Ömür: Çocuklarımda girebilir mi?

Doktor birkaç saniye düşündükten sonra “ tamam girebilirler..” dedi. Camın arkasında umutla izleyenlerle kontrollerini yaptı. Gece alınan notlara baktı. Muayenesinde fark ettiği değişiklik ile kanların sonuçlarının hemen çıkmasını istedi. Daha sonra yaralarına baktı, pansuman yapıp çıktı.