EDHO - BÜYÜK AİLE

106. BÖLÜM /// ÇOK GÜZEL BİR KIZ 👼👶

Keyifli okumalar 🌺

Zeynep ve Özlem'in yaptığı pansuman ile yüzü gözü az biraz düzelen Ömer ; biraz yatışmış, karşısında oturan anne babasına bakacak yüzü olmadığından başı eğik oturuyordu.

İlyas ve Alparslan tekli koltuklarda, Hızır Ali ise kollarının bağlamış salon kapısına dayanmış bekliyordu. 

Zeynep malzemeleri toplayıp kalktı. Geri geldiğinde annesi de dahil herkes Ömer'e sertçe bakıyordu. Aynı yerine Ömer'in yanına oturdu. 

Hızır : Zeynep istersen gidebilirsin kızım.

Zeynep: Kalmak istiyorum baba. 

Alparslan: Özlem istersen-

Özlem: Ben de kalmak istiyorum. Sorun hepimizin sorunu.

Birkaç dakika bekledikten sonra Hızır konuşmaya başladı. Sinirliydi ama sakin sakin halledilmeliydi. " Bana başından sonuna kadar her şeyi anlat." 

Ömer: Mia nerde?

Hızır dudaklarını ısırdı . " Anlat Ömer." 

Ömer : Mia nerde-

Kalkıp çenesine yapışan babasına ifadesizce baktı. " Bir yere kapattık oldu mu?! Kendi kendine gebersin diye bir yere kapattık.! Şimdi bu pisliğe nasıl bulaştın bana söyleyeceksin! " 

Bırakmadığını gören diğerleri kalkıp ayırmaya çalıştı. Babasının ani hamlesi ile irkilip çekilen Zeynep annesinin yanına gitti. Hızır'ın sesi git gide yükseliyordu ama Ömer henüz cevap vermiyordu. 

Hızır: Konuşsana lan! 

İlyas: Abi! Tamam! 

Alparslan: Amca geç sakinleş. 

Hızır ikisini de savurup Ömer'in yakasından tuttu. " Bana anlatacaksın! Bu pisliğe nasıl bulaştığını, sana bunu kimin verdiğini, kimin sattığını bana hemen anlatacaksın! Anlatacaksın bende bulup geberticem!" 

Ömer : Kendim istedim. Gittim buldum. Oldu mu? 

Hızır'ın tokatı ile koltuğa düştü. Eli yanağında karşıya baktığında annesinin zavallıya bakar gibi olan bakışlarını gördü. Hiçbir şey değil de onun bu bakışı en derinlerden yaralamıştı. O eve döndükten sonra düştüğü boşluk onu bu hallere kadar getirmişti. Sonra gözlerinin dolduğunu gördü. Elinin kalbine gidişini evet şimdi anne gibi bakıyordu. Dayanamamıştı yüreği sert yüzü hemen dönüvermişti hayal kırıklığını yansıtan bir hâle. Bu bakış vücuduna saplanan bir bıçağın olduğu yerde çevrilmesi kadar acıtan bir şeydi. Kendine iyi bak ve beni üzme dediği an geldi aklına. Annesi ağlamaya başlayınca o da ağlamaya başladı. Babasının tekrar kaldırıp yakasına yapışması ile bakışları onun ateş çıkan gözleriyle buluştu. " Seni gebertirim . Beni evlat katili yapma! Ben her şeyi beklerdim bunu beklemezdim senden! Uzakta ol güven de ol diye ayrı kalmayı göze aldık biz! Senin bu yaptığın yüzümüze tükürmekle aynı şey. Battığım pislik boyumu aşalı çok oldu ama oğlumun damarlarında dolaşan bu pisliği hiç aklıma getirmemiş , düşünmemiştim. " 

Ömer: Belki yakınında tutmalıydın beni. Hı? Yanında olsaydım bulaşmazdım belki baba?

Hızır : Bu mu? Bana cevabın bu mu? Bizim ne yaşadığımız dan haberin var mı? Var mı Hızır Ali? Bunun neler döndüğünden haberi var mı oğlum? 

Hızır Ali: Zeyno'nun kaçırılıp vurulması da dahil o günden bu yana olan hiçbir şeyden haberi yok baba. Ayrıca Meryem annemle gittiğinden beri sadece mutlu , olumlu gelişmelerden haberi var.