EDHO - BÜYÜK AİLE

112. BÖLÜM /// HAMSİ KUŞLAR 👦🐟🧒

Merhaba...🙋‍♀️
Beğenmeyi ve bol bol yorum yapmayı unutmayın😊
Keyifli okumalar🍀

Anneleri kızaran hamsileri onlar için servis ederken Yiğit mutfak dolaplarını açmış karıştırmakla meşguldü. Eymen ise koridorda üç tekerlekli minik bisiklet ile bir oraya bir buraya gidiyordu. Henüz pedal çeviremeseler de onlar için garip olan bu şeyin hareket etmesi ya da yerden kuvvet alarak kendilerinin sürebiliyor olması onlar için gayet yeterliydi.

Yiğit içi ceviz dolu plastikle annesinin yanına gelerek bir şeyler anlatmaya çalıştı. "Anne..anne .."

Ömür: Evet annecim mama o.

Yiğit: Anne..anne

Ömür : Efendim bitanem.

Yiğit : Mamm..

Ömür : Evet canım ..sen çok seviyorsun dimi cevizi?

Yiğit başını sallarken yemeği karıştıran Lütfiye gülümseyerek onu izledi. Yanına gidip mıncırıp öptü geri hemen yemeği başına gitti. Plastiği bırakıp yanına gelmesi ile onu kucağına aldı. " Hani mama?"

Minik parmağı ile tencereyi işaret edince bir kere daha öptü. "Hamsi kuşum benum."

Ömür her şeyi hazır olunca koridordaki diğer oğluna seslendi. " Eymenn! Gel hadi mama yiyelim ". Gelmeyince "Nerdeki bu , az evvel sesi geliyordu...Annecim..Eymen nerdesin!" dedi koridora çıktı.

Bisikletleri boş görünce salona yöneldi ki pencerenin önünde dışarıyı seyrettiğini gördü. Biraz yaklaştı yine seslendi. " Oğlum gel hadi. Gel mama yiyelim birazdan baba gelir ."

Baba kelimesini duyunca geri dönüp annesine doğru koşturdu ama yanından geçip kapıya doğru devam etti. " Babaaa...babaaa..."

Giriş kapısına vuran oğlunu kucağına alıp gidiyordu ki kapının açılması ile geri döndü

"Hoş geldin."

Alparslan: Hoş buldum Ömür. Eymen ver bir öpücük amcaya.

Öpücüğü aldıktan sonra hemen merdivenlere yöneldi. Öpücük sırası odada bekleyen kızındaydı. Gelmeden önce ihtiyaç var mı diye sorduğunda henüz yeni uyandığını öğrenmişti. Bu onu oldukça mutlu etmişti. Meleğim diyerek odaya girdi ve koltuğa tutunup ayakta duran kızını gördü. Babasını görünce kendini bırakıp oturan Melek o yanına gelip kucağına alana kadar heyecanla çırpındı gülücükler saçtı. Havalanırken babası çoktan derin derin öpmeye başlamıştı. " Güzel kızım benim. Özledin mi babayı? Hı kızım özledin mi beni?"

Banyoda ayna karşısında kocasıyla kızının sesini gülerek dinleyen Özlem saçını toplayıp çıktı. " Hayatım hoş geldin."

Yanına oturur oturmaz boşta kalan koluyla karısına sarılıp öptü. " Hoş buldum canım. Eee naptınız bugün?"

Özlem: Bugün kızımla odamızı topladık sonra küçülenlerimizi ayırdık dolabımızı düzelttik. O uyurken duş aldım ben.

Alparslan: Büyüdün de kıyafetler küçük geliyor ha artık Melek Hanım. Bakayım bir dur bakalım ayakta.

Dizlerinin üstünde ayağa kaldırıp gülerek onu izledi. " Maşallah benim kızıma ..annesi gidelim yeni elbiseler alalım benim kızıma."

Özlem : Oluur alalım. Dimi kızım? Buna kimse hayır demez.

Onu oynatan babasına bağırıp kıkırdayarak bakan Melek şuan annesini hiç duymuyordu. Eğlence bitince Alparslan üzerini değiştirmek için yanlarından ayrıldı. Duş sesini duyunca kızını kucaklayıp aşağıya inen Özlem direk mutfağa yöneldi. " Biz geldiiik.."