EDHO - BÜYÜK AİLE

96. BÖLÜM /// BADE

Keyifli okumalar 🌸

....

Gözlerini açtığında suyun içinde olduğunu fark etmesi çok uzun sürmedi. Nefes alma ihtiyacı duymadan durmasına şaşırdı. Birkaç kere ağzını açtı ama durum farklı değildi. Bu gariplik onu iyice afallatmış ayaklarını çırparak etrafında dönmeye başlamıştı. Gerçekten suyun içindeydi . Ellerine baktı inceledi. Hatırlamaya başladıklarıyla yüzü korkuyla şekil aldı. Vurulduğu anı hatırlayınca elleri göğsüne gitti hemen üç yerinden kanlar çıkıyordu. Hayır diyerek yaralarının üstüne ellerini kapattı. Kulaklarına dolan sesle sağına baktı. Kimseyi göremedi bir kız çocuğu sesiydi ama.

X: BABA! BAAABAAAAAA!

Başını kaldırdı gün ışına baktı. Yakın olmasıyla umutlanarak yukarı doğru ilerlemeye çalıştı. Biraz yükselmişti ki ayaklarında hissettiği kuvvetle aşağıya baktı. Kimse yoktu. Biri ayaklarından tutmuş onu aşağıya çekiyordu. Biraz uğraştıktan sonra ayaklarını kurtarıp hızla yüzeye çıkmaya başladı. Başını sudan çıkardığında etrafına baktı. Uzakta sahilde biri vardı. Bir kız…küçük 4 yaşında var ya da yok. Siyah dalgalı saçları vardı. Üzerinde pembe mayosu, etrafında kovası ve kürekleriyle ona bağırmaya devam ediyordu.

X: BABA! GELSENE ! NEDEN ORDASIN BABA?

İrileşen gözleriyle “ BADE !” dedi. 

Bade: EFENDİM! SEN NEDEN GELMİYORSUN?

Behzat: Kızım..

Karışık duygular içinde sahile doğru yüzmeye başladı. Yine biraz gitmişti ki tekrar iki ayağından suya çekilmiş dibe doğru götürülüyordu. Az önce ne olduğunu bilmediği şeyden bu sefer korkmaya başlamıştı. Üstelik bu sefer nefesini tutuyordu. Biraz daha kalırsa boğulacaktı. Bade’nin sesiyle yukarı baktı tekrar. “ BABA NERDESİN? GİTME! SAKLANDIN MI YOKSA?”

Evet kızıydı. O bağıran yüzünü zor seçebildiği kız onun kızıydı. Kurtulamamanın verdiği korku ve sinirle yüzü şekilden şekile girerken sesin kesildiğini fark etti. Var gücüyle çabalayıp kurtulduğunda yüzeye tekrar çıktı. Bade kovasını küreğini almış uzaklaşıyordu. “ BADE! BADE BURDAYIM! GİTME! BABACIM BADEEE!”

Yine suyun içine çekilirken ağzından çıkan baloncuklarla kızına bağırdı. Su yutmuştu derinlerdeydi artık. Çırpınmayı bırakarak elleri havada azalan gün ışına baktı. Ölüyordu. Korkuyla ağlamaya başlamıştı artık. Hiç bu kadar korktuğunu hatırlamıyordu. Eğdiği başını Ömür'ün sesiyle tekrar kaldırdı.

Ömür: Halacım ! Nerdeydin sen? 

Bade: Babamı gördüm suya doğru gitti çıkmadı. Seslendim gelmedi. 

Ömür: Nasıl? Baban burda değil bitanem nasıl gördün?

Bade: hayır burdaydı gördüm diyorum sana..ama gitti. 

Ömür: BEHZAT! BEHZATTT!!! NERDESİN? NERDEYDİ NERDE GÖRDÜN?

Bade: Suda . 

Didem: AMCAA! AMCAA!! NERDESİN?

Bade: Annem demişti o gelmeyecek bizi bıraktı. 

Mine: Evet canım sözünü tutmadı ağlama artık o gelmeyecek.

Bu konuşmaların hepsini net bir şekilde duyuyordu. Son cümle ile kaşlarını çatarak bağırdı çırpındı. Bu sefer kollarından da tutuyorlardı. Azmetti kurtuldu az kalan nefesiyle ışığa doğru yükselmeye başladı. Yaklaştıkça gülümsedi. Aşağıya baktığında suda oluşan suretlerden korkarak hızlandı. Kafasını çıkardığında derince soludu. Öksürükler arasında kumsala baktı yine. Ömür ve Didem , Bade’nin elinden tutmuş gidiyorlardı. Mine ise ilerde onları bekliyordu. Elini kaldırdı. “ Burdayım ÖMÜR!” diye defalarca seslendi ama dönüp bakmadılar. Kıyıya doğru bağırarak yüzmeye devam etti. “ KIZLAR! DİDEM! SÖZÜMÜ TUTUCAM MİNE! “