Hızır: Az önce tuhaftık şimdi muhteşem olduk gördün mü Haşmet?
Haşmet: Gördüm gördüm..çok şükür ..bin şükür..
🌸
iyi okumalar..
Sürç-i lisan edersek affola..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Selamlarrr 🙋🏼♀️ Henüz hâlâ sakinleşmedik. Fakat yeni bir mekânımız oldu. Ömür ve İlyas'ın evi😊Görmek istediğimiz sahneleri mümkün mertebe yazmaya çalışacağım. 👍 Bölüm kısa oldu ama daha fazla yazarsam önemini yitirecekti. Bir sonrakini daha uzun tutarız 🤚🏽 Beğenip bol bol yorum yapmayı unutmuyoruz😉Keyifli okumalar diliyorum... 💜
Ömür, İlyas'ın arkasından odaya girdiğinde hızla git gel yaptığını gördü.Gidip kolundan tutup durdurdu.Tokat atılan yanağına dokunduğunda İlyas çekilmeye yeltendi ama Ömür İzin vermedi. Göz göze geldiklerinde gözlerinin dolduğunu görünce mavilerde bulutlandı doldu.Sonra sıkıca sarıldı ona. Öyle sıkı sarıldı ki içine sokarcasına. Mümkün olsa yapardı Ömür. Önce sevdiği adamı sonra çocuklarını alırdı göğsüne kimseye göstermez, vermezdi. "Neden böyle oldu?Sen bunları neden duydun?Her şeyi bilmek istiyorum ilyas.Yapılmış bir yanlış var, sana yapılmış.Bunu bilip yanında yerimi almak istiyorum." boynundan ayrılarak sözlerini bitirdi. Yüzünü elleri arasına aldı cevap bekledi. Elinden tutup yatağa oturttu hemen yanına da kendi oturdu ve gözlerini ona dikti. İlyas yer yer sinirlenerek öğrendiklerini anlattı. Dinledikçe Ömür'ün kaşları çatıldı. Sonunda da " Ne yapmak istiyorsun şimdi?" diye sordu.
İlyas ona baktı. " Burdan gitmek ve bir daha onu görmemek." Ömür kararlı bir şekilde kalktı elini saçına attı bir yandan da cevap verdi. " Peki tamam. Çocuklara bakabilir misin ben toplanana kadar?"
İlyas'ı gönderdiği gibi bavulları indirdi doldurmaya başladı. Kulağı dışardaydı ve bir ses yoktu gelen de yok diye düşünürken kapı usulca çalındı ve açıldı. Meryem ona bakarak ağır adımlarla girdi kapıyı kapattı.
Kendi gözleri gibi onunkileri de kızarmış görünce dudaklarını ısırarak başka tarafa baktı gözlerinden akan yaşı sildi ona döndü tekrar. " Abla-"
Meryem yanına adımladı ve sarıldı. Ömür de sarıldı.
Meryem: Canım.
Ömür: Onun adına özür dilerim. Ama üzerine o kadar gidilmeseydi İlyas asla öyle konuşmazdı. Sen varken demezdi.
Meryem sırtını sıvazladı. " Biliyorum canım... Ve ben bu konunun dışında olduğumu bilmenizi istediğim için geldim. Hızır'ın yaptığı hiçbir şekilde doğru değil bu konuda tavrım sizden yana."
Ömür ayrıldı. "Çok kırıcıydı bu. "
Meryem: Bende onun adına özür dilerim senden.
Ömür: Senin dilemen gereken bir özür değil abla bu. Neyse olan oldu. Bu gece otelde kalacağız yarın da İstanbul'a gideriz. Bir daha görmek istemediğine göre yani İlyas kendisi istemediğine göre evden de çıkacağız.
Meryem durdu yutkundu. " Ömür-"
Ömür: Bu ağırdı ve haklı olduğu halde onu orda tutamam.
Meryem üzülerek gözleri dolu baktı. Ömür ellerini tuttu bu sefer. " Biz seninle bu konunun dışındayız senin de dediğin gibi. O yüzden biz kaldığımız yerden devam ederiz ama ben diğerleriyle ... bilmiyorum."
