EDHO - BÜYÜK AİLE

151. BÖLÜM /// YANGIN 🔥

Selaaamm 👋🏽

Uzatmayalım hadi bölüme koşuun 🏃🏽🏃🏼‍♀️

Beğenmeyi ve yorum yapmayı unutmayın hee 😉

🔥

Silah seslerine gözlerini açıp birkaç saniye durdu. Duymadığı ilk elle birlikte toplamda dört el. Hemen kalktı yatağından. Bu sırada siren sesleri de gelmeye başladı. Yatağın hareketinden uyanan eşi de arkasında balkona koştu hemen. Perdeyi hızla açıp çıkarken seslenmişti ama cevap vermedi. Soluyarak " İlyas." dedi.

Simsiyah dumanlar gökyüzüne dağılırken silah sesleri yine geldi. Çığlıklar yankılandı.

"Yaşar koş! Yaşar koş git bak!" diye bağıran eşi Derya'yı arkasında bırakıp odaya koştu iki silahını aldı kapıyı açtı. Geceliğin altına yarım yamalak giydiği ayakkabısıyla seri bir şekilde indi merdivenlerden. Asansörü bekleyecek sabrı yoktu.

Günlerdir peşlerinde onları takip eden Yaşardı. Kimsesiz Yaşar ama İlyas'ın Dostu Yaşar..

Tekrar balkona gelen Derya koşarak gittiğini görünce içeri girip küçük İlyas'ın odasına adımladı. Dolabından acele bir şeyler alıp yavaşça kaldırdı giydirdi. Silah sesleri yoktu ama siren sesleri daha yakından geliyordu artık.

Uykusundaki oğlunu kucakladı girişe götürdü.

Uyku sersemi "Anne?" deyişine "Bebeğim. Tamam bir şey yok." dedi montunu ve arabanın, evin anahtarlarını alıp çıktı.

Aklı Yaşar'da ve İlyaslarda, asansörün gelmesini bekledi.

...

Nefes nefese aklında bir sürü senaryo ile İlyasların bulunduğu caddeyi döndü Yaşar.

Londra'ya geldiklerinin ikinci haftası görmüştü onları. Şaşırarak bütün gün takip etmişti. Sabah erkenden gidip otelin önünde çıkmalarını beklemişti birkaç gün. Sonunda evi tuttuklarını görüp daha planlı hareket etmişti. Ancak son bir haftadır fark edilişi canını sıkmıştı. Uzak olmayı, bozmamayı tercih etse de becerememişti işte. Şimdi ise bunun pişmanlığı patlıyordu içinde.

Aklına gelen başına gelmişti. İlyasların binasından alevler yükseliyordu. İtfaiye polis arabalarına yenileri eklenirken daha temkinli ama seri hareket etti.

Binadan çıkanlar da gecelikli olduğu için dikkat çekmeyeceğini düşünerek oraya adım attı ki Ömür kucağında çocuklardan biriyle çıktı. Telaşından görememişti Yaşar'ı ki o da onu görünce bir adım geri atmıştı. İtfaiye erinin arkasına dururken İlyas diğer oğluyla öksürerek çıkmış hemen Ömür'ün ardından gitmişti. "Ömür iyi misiniz? Ömür!"

Duman solumasınlar diye bedenlerine bastırdıkları çocuklar seslerden korkmuş bir halde sıkı sıkı yapışmıştı onlara.

Ilyas gelir gelmez Eymenle birlikte ona sarıldı Ömür. Eve bakarak ağlamaya başladı. "İlyas!"

"Tamam bir şey yok. Çıktık bak. İyisiniz dimi? Bir şey yok dimi? Yiğit ? Oğlum iyi misin? Nefes al ver hadi. Eymen? Hı? Hadi oğlum sende. Bak kimler gelmiş? Polis arabası var. İtfaiye vaar. Gördünüz mü? Oyuncaklarınızın kocaman hâli."

Yaptığına dikkat kesildikten sonra aynı şekilde gülmeye çalışarak devam ettirdi Ömür.

Tekrar kucaklayıp doğrularak daha sakin bir yere geçtiler. Müdahale edilirken onlar binayı izledi Yaşar onları izledi.