EDHO - BÜYÜK AİLE

134.BÖLÜM /// SENİN ARTIK KARDEŞİN YOK

Mutlu yıllar ❤️

Tepkilerinizi belirtin..Reaksiyon almak istiyorum azcık 😁 Gidişat nasıl olacak birlikte karar verebiliriz belki gerçi olacaklar bende kurulu biliyorsunuz her zamanki gibi. ☺️ Ama güzel fikirler gelirse sıkıştırırız araya😉

Keyifli okumalar 🌸

Kata çıktıklarında İlyas, Eymen'i aldı kendi odalarına yöneldi. Kapıyı açtığında Ömür'ün yatakta bilgisayarda bir şeyler yaptığını görünce hemen geri adım attı. " Abi? Abi baksana."
Telefonuna gelen mesajı okuyan Hızır bir eli kapıda geri döndü. " Ne var İlyas?"

Az önce yaptığı sakınmanın aksine Eymen'i onun kucağına verdi. " Ömür uyumuş ben uyutamam şimdi , yengemle sen uyutuversen. Oğlum ağlama sakın tamam mı? Hadi iyi geceler."

Hızır cevap veremeden İlyas odaya girdi. Birkaç saniye Ömür'ü izlerken o sorusunu yöneltti."İlyasçım çocuk nerde?"

Soruyu cevaplamadı, yatağa ilerledi terliklerini çıkardı , dizinin üstünde yavaşça ona yaklaştı dibine oturdu. Bilgisayarda  neye baktığına bakarken Ömür bu sefer ona bakıp sorusunu yineledi. " Canım çocuk nerde diye sordum."

İlyas: Abime verdim ya biz uyutalım dedi. Verdim bende.

Ömür: Olmaz git al gel çocuğu.

İlyas cevap olarak çıplak omuzlarına minik bir öpücük bıraktı. İkinci öpücüğünü de ip askının hemen yanına bıraktı. " Neye bakıyorsun sen?"

Ömür gülümsedi boyun girintisine iyice yerleşen yüze dokunmak için elini kaldırdı okşamaya başladı. " Dün gece konuştuk ya . Düğünden sonra İngiltere'ye gidelim diye." İlyas küçük öpücükler arasından onaylayan bir ses çıkardı.

Ömür: Ona bakıyordum. Otelde kalmak istemedin ev bakıyordum. Bilmeden gitmeyelim diye.

İlyas " İyi yapmışsın ama-" diyerek laptopu tek eliyle kapattı, aldı arkasına komodinin üzerine bıraktı geri döndü devam etti. " Boşver şimdi sen onu."

Ömür: Hıım.

Diğer tarafına uzanıp öpmeye başlayan İlyas onu kollarının arasına aldı ve çok geçmeden dudaklarına kapandı. Yüzünü ellerinin arasına alan Ömür ayrılıp
" Çocuğu getirirler birazdan yarım kalmasın-" diyordu ki bitiremedi lafını. Bir süre sonra İlyas cevapladı.
" Sabaha kadar kalır orda. Daha önce de kaldı. Bırak onu düşünme sen buraya odaklan."

Ömür ona uyarak siyah tişörtüne elini atmıştı ki Eymen'in ağlama sesi geldi, elini çekti dudaklarından da ayrıldı. " Emin misin canım gelir birazdan." dedi. İlyas onun bıraktığı tişörtünü üzerinden hızla çıkarıp işine kaldığı yerden devam etti. " Şşş... Gelmez bırak sen onu."

Bir dakikadan belki biraz geçmiş belki geçmemişti kapı çaldı, Ömür hızla ayrıldı. " Geldi."
Evet gelmişti hem de ağlaya ağlaya. Sinirle kalkıp dizleri üstüne oturdu kapı bir daha çaldı."İlyas?" dedi Hızır. Yataktan oflayarak kalkıp kapıya elini uzattı ki Ömür fısıldayıp tişörtü attı kendi üstünü başını düzeltti. Göğsüyle birlikte suratına da çarpan tişörtü ağzının içinden ettiği isyanlarla giydi İlyas. Ömür saçlarıyla bir tarafını gizledi çünkü en ateşli yerinde bölünmüşlerdi. Ve İlyas kapıyı açtı. " Efendim abi."

Hızır : Sağır mısın susturamadım çocuğu geri getirdim .

İlyas direndi. " Yengem sustururdu ya olmadı mı?"

Hızır: Uyumuş o da. Ben de avutamadım.

Kendisine uzanan oğlunu kucağına aldı. " Tamam abi. Ben hallederim bir şekilde. İyi geceler." Hızır odasına girdiğinde bir içeri Ömür'e baktı döndü bir de merdivene baktı sonra Eymen'e baktı. " Zeynep ablayı deneyelim-" adım atmıştı ki Ömür seslendi.
" Saçmalama İlyas getir çocuğu."