EDHO - BÜYÜK AİLE

54. BÖLÜM /// ARTIK BENİM MAVİŞİMSİN ❤️

Cuma günü bir soru işareti ile kapatmıştık. Acaba Ferman ne diyecek dedik. Yorumlarda Haşmet ve Hızır daha açık konuşacak demiştim. Bakalım neler demişler.

Yorumlarınız için teşekkür ederim 🤗
Okunma sayısı yüksek oluyor ama oylar baya az neden böyle oluyor anlamıyorum. Sakın yanlış anlamayın illa oy/ yıldız atın demiyorum kesinlikle! Sadece okunma sayısı ve oy sayısı arasındaki uçurum dikkatimi çekti. 🌸

Evet yine sizi satır arası yorumlarınızda bekliyorum😊
Bu yorumlarınızı özenle cevaplıyorum . Bu cevaplarda aslında bir sonraki bölümden ipucu veriyorum. O yüzden cevaplarımı okumanızda fayda var 😉 

Bir önceki bölümün yorumlarında bazı arkadaşlarla baya konuştuk onlar kendilerini biliyorlar burdan onlara kucak dolusu sevgiler yolluyorum. 💕😍😘 Bu muhabbetin devamını diliyorum🙏😊

Bu bölüm özellikle o arkadaşlara gelsin😉💕🌸

Evet bölüme geçelim hadi..

Keyifli okumalar 🌸🤗

Ferman elinde iki fincan çay ile masada oturan Didemin karşısına oturdu. “ Al bakalım..”

Didem: ellerine sağlık..

Ferman : afiyet olsun güzelim.

Didem: Babamlar ne zaman gelir acaba?

Ferman : Gelirler birazdan...Birer dilim pasta yermiyiz?

Didem : olurrr..Ben getireyim..

Ferman : sen otur ben getiririm..

Didem gülümsedi geri oturdu..Ferman pastaları hazırlarken düşündüğünde Didemi bu aralar yalnız bıraktığının farkına vardı. Son zamanlarda hep Zeynepleydi… Didemin bir derdi vardı ve bunu sadece annesi ve babası biliyordu..Ne olabilir ki derken akşam dediği aklına geldi.
“sevdiğinden ayrı kalmana dayanamadı izin verdi izin de aldı.” ..Birini mi seviyorsun yoksa sen diye tekrarladı. Kim diye daldı gitti..

Didem : Ferman...hadisene koydun tabağa kaldın öyle..

Didemin sesiyle kendine geldi. “ tamam geldim al bakalım.”

Didem : çok güzel ya çikolataya bayılıyorum..

Ferman onu izledi..Bu mutluluk gerçek miydi sahtemiydi? Didemi tanıyordu o da onu tanıyordu..Bu sevinci sahte idi..Tadını çıkara çıkara ama aynı zamanda hızlı da yiyordu. Bir derdi vardı belliydi ama neydi.? Kimi seviyordu..Arkadaşı yoktu..Sürekli aile içinde takılıyordu..Zeynep ,Merve, Hızır Ali ,Kemal, Orhan ile takılırlardı daha çok..Kim? Kim?
Lan yoksa Hızır Ali mi? Anlarız birkaç güne dedi.

Ferman : Bende çok seviyorum..Kardeş olduğumuz nasıl da belli dimi?

Didem bu sefer içten güldü “ evettt ..çokk belli..bundan ayrı çok ortak yönümüz var…”

Ferman : aynen..

Kapının açılmasıyla bakışlarını oraya çevirdiler..Babasıgil girince ayağa kalktılar hemen..

Didem: baba hoşgeldiniz..

Ferman : anne hoşgeldiniz geç otur gel..

Emine: sağol canım teşekkür ederim..

Didem: Bebek nasıl? kime benziyor?

Mine : yaaa çok tatlı görsen..bak fotoğrafını çektik al bak..

Minenin uzattığı telefondan fotoğrafları görüp inceledi.. “ ayyiii aynı Alparslan abi..Maşallah”

Emine : simsiyah saçları var..minnak burnu var..Maşallah.