ပဏာမ ဇနီးသည်ဖွား သမီးပျို

၅၀။ သခင်လေးက ကျောင်းကိုတောင် မသွားပါဘူး။

ဒါပေမယ့်လည်း ဖုန်းချန်းယွီ ဘာမှ ၀င်မပြောရဲပါ။ ဖုန်းမိသားစု၌ သူမအတွက် ကြံစည်ထားသည်များရှိသော်လည်း ထိုအရာများမှာ မသေချာသေးသည့်အရာများဖြစ်ပေသည်။ လောလောဆယ်တွင်တော့ သူမသည် ဖုန်းမိသားစု၏ တရား၀င်သမီးဖြစ်နေဖို့ရာ လိုသေးသည်မို့ ချန်ရှီသည်လည်း ပဏာမဇနီးနေရာတွင် ရှိနေဦးမှဖြစ်မည်။ ကိစ္စတွေသည် ကောင်းလျှင်ဆိုလျှင်လည်း အရမ်းကောင်းတက်ကာ ဆိုးပြီဟေ့ဆိုလျှင်လည်း အရမ်းဆိုးတက်သည့်သဘောရှိသည် မဟုတ်ပါလား။

ထိုသို့တွေးလိုက်ကာ ဖုန်းချန်းယွီသည် သခင်မကြီး၏ရှေ့၌ ဒူးထောက်ချလိုက်ကာ ၀ပ်တွားရင်း တောင်းပန်လိုက်သည်။ " အမေ့ကိုယ်စား ချန်းယွီကပဲ ဖွားဖွားဆီက ခွင့်လွှတ်မှုကို တောင်းခံပါ့မယ်။ အမေက အစ်ကိုကြိိးကို အလိုလိုက်ထားလို့ ဒီလိုတွေဖြစ်ကုန်ရတာပါ။ ချန်းယွီကို အပြစ်ခံယူဖို့​ပြောရင်လည်း ခံပါ့မယ်။ ဖွားဖွားကတော့ ကျန်းမာရေးကိုပဲ ဂရုစိုက်ပါ။ အစ်ကိုကြီးကြောင့် ဖွားဖွားနေမကောင်းဖြစ်သွားရင် ချန်းယွီ အကြိမ်တစ်သောင်းသေရရင်တောင် ဖြေနိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ "

ပြောရင်းဖြင့် မျက်လုံးများမှလည်း ပုလဲမျက်ရည် နှစ်စက်စီးကျလို့လာလေသည်။

ဖုန်းချန်းယွီသည် လှပစွာ မွေးဖွားလာသည်ကို အားလုံးအသိပင်။ သူမ၏ နဂိုသွင်ပြင်အား ထိုပုလဲမျက်ရည်များဖြင့် ပေါင်းစပ်လိုက်သည့်အခါ လူအားလုံး၏ အသည်းများမှာ ခံနိုင်ရည်မရှိကြတော့။

သခင်မကြီးသည် ကျိန်ဆဲလို့၀ပြီဖြစ်၍ ဒေါသများမှာလည်း ပြေနေပြီဖြစ်သည်။ ချန်းယွီ၏ ထိုပုံစံအား မြင်ရသည်ကို ရင်နာ၍ " မြေးလေးရယ် ၊ ထလို့ ရပါပြီ။ ဖွားဖွားက ချန်းယွီကို အပြစ်မတင်ပါဘူး။ " ဟုဆိုလာသည်။

ထိုသို့ဆိုရုံလောက်နှင့်တော့ ချန်းယွီမထနိုင်ပါ။ သူမ ငိုလေလေ ပို၍ သနားခံရလေလေ ဖြစ်မည်မဟုတ်ပါလား။ " ဖွားဖွား ၊ အမေနဲ့ အစ်ကိုကြီးကို ခွင့်လွှတ်ပေးပါ။ အခုအချိန်မှာ အစ်ကိုကြိိီးရဲ့ ရောဂါကို ပျောက်အောင်ကုဖို့နဲ့ ဖွားဖွားရဲ့ ကျန်းမာရေးကသာ အရေးအကြီးဆုံးပါ ! "