ပဏာမ ဇနီးသည်ဖွား သမီးပျို

၁၄၉။ ဒီတစ်ယောက်ကမှ ဖုန်းမိသားစုက ပထမဇနီးဖွား တရား၀င်သမီးပဲ

ချန်မိသားစု၏ တားဆီးမှုကို ဖြတ်ကျော်ပြီးနောက်တွင် ဖုန်းမိသားစုသည် ဖုန်းထုံခရိုင်သို့ အလျင်အမြန်ပဲ ၀င်လို့ရသွားလေသည်။ ဖုန်းကျင်းယွမ် ခရိုင်၀န်၏ ဧည့်၀တ်ပြုကာ စားသောက်ပွဲကျင်းပပေးမည်ဟူသော ဖိတ်ကြားမှုအား ငြင်းဆိုပြီး တစ်မိသားစုလုံးအား ဖုန်းမိသားစု၏ခြံ၀င်းသို့ ခေါ်သွားလိုက်သည်။

အစပိုင်းတွင် ချန်မိသားစု၀င်များသည် ဒေါသဖြင့် သူတို့၏ရထားလုံးများနောက်မှ လိုက်လာခဲ့ကြသေးသော်လည်း ဖုန်းမိသားစုခြံ၀င်းအနီးသို့ ရောက်လာသည့်အခါတွင် ဆက်လိုက်လာခြင်း မရှိကြတော့ပေ ။

ဖုန်းမိသားစု၏ခြံ၀င်းသည် ခမ်းခမ်းနားနားမရှိဘဲ စာပေပညာရှင်တစ်ယောက်၏အိမ်ကဲ့သို့သော အငွေ့အသက်များကိုသာ ပေးနေလေ၏။

သူတို့ရောက်သွားသည့်အခါတွင် တံခါး၀၌ တစ်စုံတစ်ယောက်က စောင့်ကြိုနေသည် ။ ဖုန်းယွိဟန် ထိုသူအား ကြည့်လိုက်သည့်အခါတွင် အနည်းဆုံး အသက်ရှစ်ဆယ်နီးပါးရှိပြီဖြစ်သည့် အကြီးအကဲတစ်ယောက်ဖြစ်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ ထိုသူက အပြာရောင်အင်္ကျီကို၀တ်ဆင်ထားပြီး ဆံပင် ၊ မျက်ခုံးမွှေးများနှင့် မုတ်ဆိတ်မွှေးများအားလုံး ဖြူနေလေပြီ ။ ချန်မိသားစုမှ လူအိုကြီးနှစ်ယောက်ကဲ့သို့ မျက်နှာသည် သုန်မှုန်နေခြင်းအလျဥ်းမရှိဘဲ အသွေးအရောင် စုံစုံလင်လင်ရှိနေဆဲဖြစ်ပြီး ခါးလည်းမတ်လျက်ရှိနေဆဲပင်ဖြစ်သည်။

ဖုန်းကျင်းယွမ်နှင့် သခင်မကြီးသည် ထိုအကြီးအကဲ၏ရှေ့တွင် ဒူးထောက်လိုက်ကြပြီး " မျိုးနွယ်စုခေါင်းဆောင် " ဟုခေါ်လိုက်ကြသည်။

အပြန်လမ်းတစ်လျှောက်တွင် ဇာတိမြေမှ ဤအိမ်အကြောင်းကို ယောင်ရှီထံမှ ဖုန်းယွိဟန် ကြားခဲ့ရပြီးပြီဖြစ်သည်။ ဖုန်းကျင်းယွမ်က မြို့တော်မှာ အမတ်ဖြစ်လာကတည်းက ဖုန်းမိသားစု၀င်များသည် တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် အမြင့်သို့တက်ကာ ပြောင်းရွှေ့သွားကြသဖြင့် လူအများကြီးမရှိတော့ဘဲ လူအိုများနှင့် အားနည်းသူများသာ အိမ်ဟောင်း၌ ကျန်နေခဲ့တာဖြစ်ပေသည် ။

ဤမျိုးနွယ်စုခေါင်းဆောင်ဆိုသူသည် မကြာသေးမီကမှ အသက်ရှစ်ဆယ်ပြည့်ထားသူဖြစ်ပြီး ဖုန်းကျင်းယွမ်၏အဘိုးလက်ထက်မှ အကြီးအကဲဖြစ်ကာ ဖုန်းမိသားစုအတွင်း၌ အတော်လေး သြဇာသက်ရောက်သူ ဖြစ်ပေသည်။ ထိုသူသည် စည်းကမ်းတင်းကြပ်ပြီး တရားမျှတသူလည်းဖြစ်သည့်အပြင် လူငယ်မျိုးဆက်သစ်များကြားတွင် ၀င်မပါတတ်သော်ငြား ၀င်ပါပြီဆိုပါကလည်း ဘက်မလိုက်တတ်သူဖြစ်ချေ၏။