Bad Luck ✩ L.S.

Part 28

'I love the sound of my name up on your lips'

Louis Point Of View ✩

"Louis! Louis!" roept Doris en ze opent de deur. Dat heb ik niet gemist aan mijn zusjes, dat ze me wakker maken. "Billen!" roept ze dan. Harry kijkt naar me en trekt de deken beter om zich heen, zijn wangen rood.

"Doris!" roep ik en ik ga rechtop zitten. Ze klimt op het bed naar me toe.

"Waarom heeft hij geen broek aan?" vraagt ze en ze wijst naar Harry.

"Omdat hij dat lekker vindt slapen," zeg ik en ik doe haar haartjes een beetje goed. Niemand heeft dus nog de kans gekregen om haar om te kleden. "Ik heb ook geen shirt aan," zeg ik en ze knikt.

"Wie is hij?" vraagt ze dan.

"Vraag het maar aan hem." Ze kijkt naar Harry, sabbelt op haar vingers en kruipt dan tegen me aan. Harry gaat rechtop zitten en kijkt glimlachend naar haar.

"Ik ben Harry," zegt hij en hij steekt zijn hand uit. Ze pakt zijn hand en zegt haar naam dan zacht. Haar handje kan alleen maar 1 vinger vasthouden, en Harry glimlacht breed.

"Ik ben verliefd op Harry," zeg ik en Doris kijkt naar me.

"Echt?" Ik knik en druk een kus tegen haar voorhoofd.

"Ga maar naar beneden, papa zal daar zijn. Je zal wel honger hebben," zeg ik en ik wrijf over haar buikje. Ze knikt en ik zet haar op de grond, waarna ze naar de hal rent.

"Lottie!" roept ze dan hard. Lottie komt uit haar kamer en glimlacht naar ons.

"Goedemorgen," zegt ze en Harry en ik zeggen hetzelfde, voordat ze de deur sluit. Ik voel Harry tegen me aan kruipen en klem mijn armen om hem heen.

"Hey baby," fluister ik en ik wrijf over zijn wangen, mijn neus tussen zijn haren. Hij bromt tevreden en ik wrijf even over zijn billen. "Ik wist dat er mensen wat over zouden zeggen, daarom trok ik die van mij gisteravond aan," zeg ik en hij knikt. "Ik wilde niet dat je niet kon slapen, dus daarom heb ik het niet gezegd."

"Het geeft niet," zegt hij en hij geeft me een klein kusje. Ik mompel even en leg mijn handen om zijn hoofd.

"Laten we ons gaan omkleden," zucht ik. Ik kijk erg op tegen deze dag, want zometeen moeten we eerst naar mijn moeder als de operatie is afgelopen.

Harry wrijft over mijn rug wanneer ik op de rand van het bed blijf zitten. "Het is goed," fluistert hij.

"Dat is het niet," mompel ik als ik opsta en naar mijn tas loop, om daar kleren uit te pakken. Ik voel me gewoon helemaal niet goed nu ik weet dat mijn moeder ziek is. Het maakt me boos en chagrijnig.

"Hey.. liefje," fluistert Harry als hij me langs achter knuffelt. Ik sla zijn armen van me af en kleed me dan vinnig aan.

"Ik ben er klaar mee, helemaal." Ik trek nog snel een shirt over mijn hoofd heen en loop dan de kamer uit.

"Nee, Louis. Blijf hier,"  zegt Harry en hij pakt mijn pols.

"Je vertelt me niet wat ik doe," snauw ik naar hem.

"Nu wel. Je weet niet wat je doet. Hoe kan je voor je zusjes en broertje zorgen wanneer je zelf zo bent?"

"Je bent gek, Harry."

"Op jou, ja, dat ben ik," zegt hij en hij slikt. Zijn ogen lopen vol met tranen, net als die van mij. "Je bent jezelf niet, liefje. Probeer alsjeblieft je woede een beetje te controleren, want anders maakt het alles alleen maar meer verschrikkelijk."