Bad Luck ✩ L.S.

Part 173

'I don't deserve this, darling you look perfect tonight'

Harry Point Of View ✩

Voor het eerst in meer dan een jaar heb ik me geen zorgen gemaakt om slapen. Niet eens over slapen in een bed als dat van de nacht ervoor.

Dat is de magie geweest.

Ik open mijn ogen en zie Louis' oude slaapkamer. Het wordt verlicht door een lichtstraal die door de gordijnen komt. Ik til mijn hoofd op en zie op de oude wekker dat het half 10 in de ochtend is.

Mijn ogen sluiten zich glimlachend. Zou het echt waar zijn?

Met een zucht laat ik mijn hoofd tegen Louis' borst aanleunen. Ik kus zijn borst onbewust, omdat ik gewoon zo gelukkig ben.

"Harry," zucht Louis hard, terwijl hij een vermoeide kreun aan zijn lippen laat ontsnappen.

"Louis," grijns ik en zijn ogen kijken me voorzichtig aan. "Ik heb bij jou thuis geslapen na een lange tijd zonder nachtmerries," zeg ik trots. Een vermoeide en verwarde frons ontstaat tussen zijn wenkbrauwen, terwijl hij in zijn ogen wrijft.

"Wat?" mompelt hij vaag.

"Ik.. ik heb geen nachtmerrie gehad." Hij kijkt naar mijn ogen en grijnst dan.

"Godsie, ja," zucht hij als hij mijn hoofd zijn nekholte in trekt. Ik klem mijn armen om zijn lichaam en sluit mijn ogen. Ik ga vooruit, ik kan de hele wereld aan op dit moment. "Ik ben fucking trots op je, Harry. Je wil het niet weten."

Hij kijkt me aan en geeft me een lange kus, wrijvend over mijn wang. Ik druk mijn nagels in zijn rug, waardoor hij over me heen komt hangen. Voorzichtig kijk ik naar hem en laat ik mijn handen door zijn haar gaan.

"Je eerste nacht in een ander bed, zonder nachtmerrie," mompelt hij sprakeloos en hij laat zijn neus tegen die van mij leunen. Ik giechel en kijk naar zijn ogen.

"Heb jij goed geslapen?"

"Verschrikkelijk. Ik dacht dat je een nachtmerrie zou krijgen," zegt hij en hij kijkt naar me. Ik knik eventjes en zucht. "Maar het maakt niet uit. Ik kan wel een beetje slaap missen."

Hij glimlacht en geeft me dan een lange kus. Het irriteert me zo erg dat we alleen kussen en niet onze tong gebruiken, want dat wil ik nu heel erg graag. Louis zoent me altijd zoals niemand anders dat kan.

"Dan moet ik je vanavond maar trakteren, niet?" mompelt hij met zijn lippen nog tegen die van mij, maar daarna trekt hij terug en kijkt hij naar mijn reactie. Ik slik even en knik dan. Hij glimlacht trots en kruipt dan uit bed. Verbaast ga ik rechtop zitten en kijk ik naar hem, hoe hij nog even omkijkt en dan de slaapkamer uitloopt. Nóg verbaasder laat ik me achterover in de matras vallen en staar ik naar het plafond. Waarom speelt hij zo met me?

Ik wrijf over mijn buik tegen de kriebels en sta dan op, waarna ik me aankleed. Louis komt na een paar minuutjes ook weer de kamer binnen, wanneer ik mijn lichaam in mijn skinny duw. Hij grinnikt en knuffelt me even, voordat hij zijn eigen kleren pakt en zich aankleedt.

Samen lopen we de trap af. Vanavond is de wedstrijd waarvoor Harry en ik zijn gekomen.

In de keuken is zijn moeder bezig met broodjes in de mandjes leggen en zijn vader zit aan de eettafel.

"Mam," zegt Louis en hij loopt naar zijn moeder, die hij knuffelt van achter.

"Goeiemorgen, lieverds. Hoe is het?" vraagt ze en Louis wrijft glimlachend over haar armen.

"Super. Harry heeft geen nachtmerries gehad," grijnst hij trots. Zijn moeder kijkt om naar hem en dan naar mij.

"Dat is super!" zegt ze blij. "Och, jongens toch. Ik ben zo blij voor jullie. Jullie verdienen het echt."