Bad Luck ✩ L.S.

Part 95

'Just wanne talk to ya, talk to ya'

Louis Point Of View ✩

"Had je last van nachtmerries?" vraag ik, terwijl ik mijn hand over zijn knie laat gaan. We zitten samen in de auto, op weg naar de psycholoog.

Hij knikt en kijkt naar zijn handen, die samengevouwen in zijn schoot liggen.

"Best heel erg," zucht hij. Ik klop op zijn knie.

"Het komt goed. Er komt een einde aan." Hij knikt weer en ik rij nog een stukje verder, totdat ik mijn auto kan stoppen bij een parkeerplaats. Ik voel spanning door mijn lichaam razen en pak Harry's hand voorzichtig vast.

"Ik ben bang," fluistert hij. Moet ik de waarheid zeggen of iets wat hij graag wil horen?

"Ik ook," vertel ik verstandig de waarheid. Hij zucht en ik vertel onze namen bij de balie, waarna we de goede verdieping weten en daar naartoe lopen. Het is helemaal leeg in de wachtkamer. Er hangt een irritante en chemische geur, wat me nu totaal niet veilig laat voelen. In een ziekenhuis is het fijn, want dan betekent het dat het schoon is. Maar nu geeft het me een gevoel van een ziekenhuis, wat ik niet wil.

Ik pak Harry's hand vast en slik eventjes. "Ben eerlijk," zeg ik en ik kijk naar hem. "Echt. Niks is raar. Ik hou van je zoals je bent. Schaam je nooit. We zijn hier voor jou, niet om een perfecte persoon te vormen. Ook al ben je voor mij perfect."

Hij zucht en kruipt tegen me aan. Ik wrijf over zijn rug en druk een kus tegen zijn wang.

"Harry Styles?" vraagt een zachte vrouwen stem. Ik trek me terug van Harry en loop naar de vrouw toe.

"Louis Tomlinson," stel ik mezelf voor. Daarna Harry. De vrouw stelt zich voor als 'Shannon'. We lopen naar binnen en gaan daar op de stoelen zitten.

"Dus.." zegt de vrouw, met bruin, stijl haar tot aan haar schouders en blauwe ogen. Ze kijkt ons even aan en klikt dan een paar dingen aan op haar computer. "Welkom. Ik wil jullie ten eerste vertellen dat alles wat hier tussen deze 4 muren verteld wordt, niet wordt doorgegeven aan iemand. Niemand weet wat er hier wordt gezegd."

Ik knik even en zie een last van Harry's schouders afvallen. "Ook al zouden je ouders hier komen vragen over hoe het met je gaat, dan zeg ik ofdat je vooruit gaat in je proces of misschien wel achteruit, daar ga ik niet vanuit. Ik vertel dan niet wat je mij hebt verteld, maar alleen het proces. Tenzij je toestemming geeft."

We knikken weer allebei en dan glimlacht ze even, voordat ze weer naar de computer kijkt. Harry's hand pakt die van mij en hij knijpt erin. Ik wrijf met mijn duim over zijn hand.

"Vertel eens wat," zegt Shannon en ze kijkt naar Harry. Hij kijkt hopeloos naar mij. "Hoe oud ben je?"

"19," zegt Harry zachtjes.

"Heb je broertjes of zusjes?" vraagt ze en Harry knikt.

"Ik heb een zus," zegt hij dan. Ze knikt en glimlacht, voordat ze naar mij kijkt.

"En jij? Hoe oud en broertjes of zusjes?"

"Ik ben 23 en ik heb 1 broertje en 5 zusjes," zeg ik en ze knikt glimlachend.

"Kun je me uitleggen waarom jullie hier zijn?" vraagt ze aan Harry. Hij slikt zichtbaar, ook al weet hij dat dit de reden is dat we hier zijn gekomen.

"Ik uhm.. Ik word erg gepest op school. Door ongeveer 3 of 4 jongens. Ze slaan of schoppen me soms en hebben ook een keer op me getuft." Hij zucht hard en sluit zijn ogen tegen de tranen. Ik leg mijn hand op zijn rug en wrijf erover. Hij legt zijn hand op mijn bovenbeen, wat aangeeft dat hij het fijn vindt.