Bad Luck ✩ L.S.

Part 83

Op mijn vorige hoofdstuk werd zo veel liefde getoond! Super bedankt daarvoor ❤️

Ik heb de laatste dagen/weken weer zo erg gemerkt hoe erg ik mijn beste vriendinnen waardeer en ook de mensen die ik pas net ken. Gewoon de mensen die lief voor me zijn en me een glimlach geven, ook al is het maar een kleintje.

Daarom wil ik iets doen (ik heb geen idee of het gaat werken) maar ben gewoon eens lief tegen elkaar in de comments, plaats een reactie en praat met elkaar over dingen die je blij maken, want je hebt meer met elkaar gemeen als dan dat we allemaal denken. Mensen om je heen is het belangrijkste wat er bestaat.

Let's do this girls ❤️ thank you all sooo much

✩~✩~✩~✩

'If there's one thing that I know for sure, tomorrow I'll love you more'

Louis Point Of View ✩

Niemand houdt zo veel van elkaar als Harry en ik dat doen. Ik meen het als ik zeg dat ik van hem hou. Ik meen alles wat ik tegen hem zeg als het over gevoelens of emoties gaat. Nu wel. Ik kan eerlijk zijn, wat ik vroeger niet durfde.

"Kijk," zeg ik tegen Harry. Hij zit bij me op schoot, zijn armen en benen om me heen en zijn kin op mijn hoofd. Ik wijs naar de zon die onder gaat en wrijf over zijn rug.

"Prachtig," mompelt hij. Ik knik en geniet van zijn lichaam. Zijn armen, benen, rug, borst, alles. Alles is mooi en zacht.

Mijn tranen zijn gelaten en daarmee ook veel opgekropte emoties. Alles van mijn moeder, thuis, Harry en zijn pesters. Alles kwam er in 1 keer uit en het voelt alsof ik opnieuw alles aan kan. Alsof daarnet een badkuip aan emoties in mijn hoofd zat, de stop eruit is getrokken en al mijn emoties eruit zijn gestroomd. Nu kan die badkuip zich opnieuw vullen, alleen zorg ik dat hij snel genoeg geleegd wordt zodat niet alles bij elkaar komt.

"Het wordt donker," zeg ik tegen Harry. Hij knikt en kijkt naar me. Ik geef hem een lange kus. "We moeten maar eens terug gaan naar de auto, anders vinden we de weg straks niet meer."

Hij knikt weer. Er zijn niet veel lantaarnpalen hier, want daar is het te rustig voor. Straks pas, bij de hoofdweg staan lantaarnpalen.

Voor de zekerheid gebruik ik mijn zaklamp op mijn telefoon en hou ik Harry's hand stevig vast. We lopen samen naar de auto en stappen dan in.

"Gezellig?" vraag ik als ik over zijn knie wrijf. Hij knikt en trekt zijn shirt aan. Ik had die van mij al aangetrokken.

"Het was super," zegt Harry glimlachend. "Zo lekker rustig."

Ik kijk naar hem, naar die glimlach. Het is al weer een tijdje geleden dat ik die had gezien. Tevreden leg ik mijn hand om zijn knie en rij ik terug naar het stadje.

"Meteen gaan eten?" vraag ik aan hem en hij knikt. "Bij hetzelfde als gister?"

Hij knikt weer. "Daar is het vertrouwd en goed."

Ik glimlach even naar hem en hij kijkt om zich heen. Het is al donker buiten.

Ik parkeer de auto voor het hotel, omdat het toch niet ver lopen is. Dan pak ik Harry's hand vast en lopen we samen naar het restaurantje. Weer krijgen we een tafel en gaan we zitten.

"We moeten je moeder nog bellen," zegt Harry en ik knik.

"Dat doen we straks, als we in het hotel zijn." Hij knikt en slaat zijn menukaart open. "Zullen we hetzelfde nemen als gister? Tapas?"