Bad Luck ✩ L.S.

Part 175

'Watching you get dressed, messes with my head'

Harry Point Of View ✩

Het is lastig om te verwoorden wat ik voel, want ik weet het zelf ook niet helemaal goed. Louis doet alles wat hij kan en gelukkig kan ik dat waarderen. Vroeger kon ik dat niet.

Ik wrijf over zijn onderarm als hij me een pannenkoek met spek geeft en hij kijkt tevreden op me neer. Hij weet dat in dit soort situaties die kleine dingetjes heel erg veel betekenen. Ik kan hem nu niet vertellen dat ik van hem hou, heel erg hard lachen of uit mezelf heel erg stevig knuffelen.

"Is het lekker?" vraagt hij, terwijl hij naar de keuken loopt. Ik knik, maar dat kan hij niet zien.

"Ja," zeg ik dan, terwijl ik mijn kin op Larry zijn hoofdje leg. Hij knuffelt me en ik haal mijn vingers ook door zijn vacht.

"Gelukkig maar," zegt Louis. Hij weet dat ik het niet fijn vindt als hij telkens opnieuw over het restaurant heeft, dus daar praat hij dan ook nu niet over. Gewoon af en toe vragen wat ik wil, dat helpt me echt.

Hij komt naast me zitten en wrijft even over mijn rug, voordat hij naar me glimlacht. Ik geef hem een lange kus en voel hem mijn shirt in zijn vuist pakken.

"Het komt allemaal wel goed," fluistert hij, als hij zijn hoofd in mijn nekholte legt. Ik knuffel hem en voel aan zijn bewegingen dat hij een paar traantjes laat, zijn handen wrijven steviger over mijn rug en hij voelt zich een beetje awkward.

Ik kijk naar hem en zie dat mijn gevoel klopt. "Sorry, lieverd. Ik heb het er gewoon erg moeilijk mee dat je weer wat meer emotieloos bent op dit moment," zegt hij en hij wrijft zijn tranen weg. Nu dat ik hem zie huilen, voel ik weer dat ook ik emoties mag tonen.

"Sorry, Lou," zeg ik zachtjes. Hij kijkt naar mijn ogen en ik wrijf over zijn wang. "Sorry, echt."

Ik zucht en zet Larry op de grond, voordat ik bij hem op schoot kruip, mijn benen om zijn middel.

"Ik wil je deze problemen allemaal niet geven," zeg ik met mijn armen om zijn nek. Onze ogen kijken naar elkaars lichaam en naar elkaars ogen.

"Maar," mompel ik met een zucht. "Het voelt allemaal zo verschrikkelijk goed met je."

Ik leg mijn lippen tegen van hem en voel hem zijn handen op mijn heupen leggen. Mijn lichaam wordt warm, terwijl ik mijn mond mijn gevoelens laat vertellen.

"Ik zou het voor geen goud willen missen," zegt hij, terwijl hij terug trekt voor een paar seconden. Ik kruip steviger tegen hem aan en leg mijn lippen weer tegen die van hem.

We zoenen zacht, wat mijn pijn verzacht. Zuchtend trek ik me terug, als Larry naast ons miauwt.

"Het is net een kind wat je moment verpest," zeg ik en ik rol mijn ogen. Louis grinnikt en wrijft zijn handen over mijn heupen heen onder mijn shirt. Ik kijk weer naar hem en besluit dan om me op hem te concentreren.

Het moment dat ik hem aan kijk en besluit om hem weer opnieuw te zoenen, voelt altijd magisch. We weten allebei hoe dit gaat aflopen en dat laat het alleen nog maar specialer voelen.

Toch lijkt me plagen ook wel eventjes leuk, dus geef ik hem alleen een klein kusje. Hij grinnikt en kijkt me aan.

"Harry toch," grinnikt hij terwijl hij zijn nagels in mijn rug duwt. Ik glimlach en leg dan alsnog mijn lippen tegen die van hem. Om eerlijk te zijn wilde ik het zelf ook wel.

"Hopelijk kan ik je nu wel mijn emoties laten zien," zeg ik zachtjes, waarna hij mijn shirt uit trekt. Ik hijg tegen zijn warme huid en voel mijn lichaam opwarmen, als hij me aanraakt.