Bad Luck ✩ L.S.

Part 177

'Don't know how much I can take'

Louis Point Of View ✩

Het ging niet helemaal precies als gepland, want opeens kwam Gemma met haar vriendje ook mee naar ons appartement. Voor Harry is dit altijd lastig, als dingen ineens veranderen. Vooral als hij al een paar weken weet dat het zo is gegaan en als niemand heeft laten weten dat het zo gaat. Als zijn moeder 2 uurtjes van te voren een berichtje had gestuurd, was het al beter geweest.

Voor het gerecht maakt het niet veel uit, want Harry kan wat meer aardappels koken en dat probleem is opgelost, maar zijn hoofd heeft het gewoon erg moeilijk met bevatten wat er precies gebeurd.

Hij zit nu naast me, voorover gebogen met zijn ellebogen op zijn bovenbenen leunend. Ik wrijf over zijn rug, wat ik het afgelopen half uur heb gedaan. Alle vragen die worden gesteld, beantwoord ik, zodat hij kan nadenken. Hij kan zijn ogen niet van Larry houden, die naast zijn voeten op het tapijt zit te trappelen om bij Harry op schoot te komen.

Uiteindelijk gaat Harry rechtop zitten en springt Larry bij hem op schoot. Harry grinnikt en drukt kusjes tegen zijn hoofdje.

"Ik moet toch gaan koken, gekkie," grinnikt hij en Larry drukt tevreden knorrend zijn hand. "Je moet er echt af, lieverd."

Hij zet Larry weer weg, die naar hem kijkt en zijn hoofd tegen zijn knie drukt. Harry staat op en wrijft even door mijn haren, voordat hij samen met zijn moeder naar de keuken loopt. Larry huppelt er vrolijk achteraan en ik kijk naar de mensen voor me. Zijn vader, zus en het vriendje van zijn zus.

Ik heb ze niet vaak meer bij elkaar gezien, omdat zijn zus nu ook op zichzelf woont met haar vriend. Het voelt nu allemaal awkward, omdat ik hier met iemand zit met wie ik naar bed ben geweest en zij heeft nu ook haar vriendje bij, terwijl mijn vriendje haar broertje is.

"Waar hebben jullie nu een appartement?" vraag ik, om een gesprek te beginnen. Vanuit de keuken hoor ik Harry en zijn moeder praten, wat een fijn geluid is.

"Bij papa en mama om de hoek," glimlacht Gemma blij, waarna haar vriendje trots knikt.

"Eigenlijk gewoon tussen ons huis en jullie appartement in," zegt zijn vader, waarna iedereen snel knikt.

"Louis?" vraagt Harry's moeder, die haar hoofd om het hoekje steekt van de keuken naar de woonkamer. Ik knik en ze wenkt me dat ik moet komen. Ik sta op en loop naar de keuken, waar ik Harry verbaast naar me zie kijken.

"We... hebben niet genoeg cakejes," mompelt hij zacht. "Ze staan nog in de auto. Er zitten er 4 in voor vanavond en 2 voor morgen," zegt hij en hij legt zijn hoofd in zijn handen. Ik wrijf over zijn arm en ga tegen hem aan staan.

"Ik wil ze wel gaan halen, we kunnen die van morgen vandaag toch ook nemen?" vraag ik en ik kijk naar hem. Hij schudt zijn hoofd en schiet een halve seconden een blik naar zijn moeder. Hij durft het niet te zeggen met haar erbij.

Ik draai ons een beetje van haar weg en leg zijn hoofd in mijn nekholte, zodat hij kan fluisteren. "Ik.." mompelt hij trillerig en nerveus.

"Sh, baby.. doe maar rustig, neem je tijd." Hij mompelt en pakt me stevig vast, voordat hij een zucht vrijlaat en weer gaat praten.

"Ik had die cupcakes speciaal voor jou versiert, als verrassing. Ik wil ze morgen samen opeten, niet nu met heel mijn familie erbij." Ik knik even en druk een kus tegen zijn wang.

"Dan doen we dat morgen. Ik rij snel naar de bakker terwijl jullie koken, vind je dat goed?" Hij knikt en kijkt naar me. Ik glimlach rustgevend en wrijf over zijn ribben. "Het komt allemaal goed."