Bad Luck ✩ L.S.

Part 178

'If I don't have him, the sun doesn't shine, the world doens't turn'

Louis Point Of View ✩

Mijn baas wilde me £7,50 meer geven per uur, wat veel is voor het werk wat ik doe. Dus daarom, probeer ik gewoon daar te blijven werken, hoe moeilijk het ook is.

Harry geeft me een laatste kus en een klopje op mijn knie, voordat ik uit de auto stap. "Ik zie je straks weer," mompel ik en hij knikt.

Ik sla de deur dicht en loop met mijn handen in mijn zakken naar het restaurant. Hier heb ik totaal geen zin in, maar het moet gebeuren. Harry's plaaggeest zal er elke dag zijn, omdat hij ingewerkt moet worden en doordat dat zo veel tijd kost, laten ze hem vaak werken.

Niemand zegt wat als ik binnen kom en dat ben ik al lang gewend. Een jaar geleden hingen meiden aan me en deden ze té aardig, maar dat is voorbij nu ik met Harry heb.

Ik trek mijn schort aan en dan loopt mijn baas op me af.

"Kan ik je nog even spreken, Louis?" vraagt hij, waarna ik knik. Ik loop achter hem aan naar een stil gedeelte in het restaurant, wat niet moeilijk te vinden is. Het is nog geen middageten, dus het is rustig.

Ik ga tegenover hem zitten en wrijf mijn handen even nerveus over mijn broek heen. Breng me alsjeblieft snel terug naar Harry.

"Oké Louis, ik geef je niet zo maar opslag en dat weet je, je bent een speciale medewerker die ik wil beschermen. Daarom wil ik ook dat je weet dat je naar me moet toekomen als er conflicten zijn." Ik knik even en kijk hem aan. Het is gewoon lastig, want hij weet niet hoe situaties me kunnen raken omdat hij niet weet hoe het met Harry is en wat er allemaal is gebeurd.

"Ik zal aan de bel trekken," zeg ik en ik glimlach even zwak. Ik heb geen zin in vandaag. Helemaal niet.

Ik kijk om me heen en zie dan precies de persoon die ik niet wil zien. Wat zal hij wel niet denken? Dat ik hier zielig bij mijn baas zit te klikken?

Mijn baas staat op en ik doe hetzelfde. Meteen wil ik schreeuwen: 'Ik wil dit niet, ik zoek zelf wel uit hoe ik mijn geld verdien en ik ga niet in een bedrijf werken met hém!', maar ik hou mijn mond. Het kan namelijk niet.

Hoe kon dit toch gebeuren? Dat hij terug kwam in ons leven en nu mijn leven verziekt? Wil ik dit? Nee. Waarom doe ik het dan? Voor het geld? Harry en ik hebben intussen heel wat gespaard samen. Ik kon in mijn eentje mijn appartement betalen en leven, nu betaal ik het samen met Harry en ben ik ook nog eens in de tussentijd langzaam wat meer gaan verdienen.

"Ik wil het niet," zeg ik, waardoor mijn baas omdraait.

"Wat?" vraagt hij zacht.

"Ik wil het niet, geen enkel geldbedrag is hoog genoeg om mijn geluk te kopen. Ik ben hier niet meer gelukkig." Ik schud mijn hoofd en zucht. "Sorry voor alle moeite, sorry dat het zo moet gaan, maar ik wil het niet meer."

Mijn baas kijkt naar me en knikt. "Ik.. snap het. Het is niet de ideale situatie en als ik je hier niet kan houden, dan is het goed zo. Ik heb gedaan wat ik kon."

Ik knik en kijk naar de grond. "Bedankt voor alles, echt waar. Maar dit is mijn thuis niet meer."

In de afgelopen dagen heb ik er over nagedacht wat ik zou kunnen doen in plaats van dit en eigenlijk zou dat me super gelukkig maken. Als ik het samen kan doen met Harry.

"Weet je, ik wil je dan wel een gunst doen," zegt mijn baas en ik kijk hem aan. "Gewoon omdat ik zie hoe verschrikkelijk veel pijn het je doet om hier te werken met deze mensen om je heen, wil ik niet dat je deze maand nog afmaakt. Er is genoeg ander personeel en ik wil dat je hier gewoon nog een hapje kan komen eten, zonder dat je je herinnert hoe de laatste paar weken zijn geweest. Je hoeft deze maand niet af te maken, Louis."

Ik glimlach en knik dan. "Dat zou ik heel erg fijn vinden."

Mijn baas knikt en steekt zijn hand dan uit. "Super bedankt, Louis."

"U bedankt, ik zal hier zeker nog wel een keer wat komen eten." Hij glimlacht en neemt mijn schort dan aan, waarna ik langs de achterdeur naar buiten loop. Het voelt super om dit goed af te sluiten.

Ik zwaai nog een keer en besluit dan om de weg terug naar huis te lopen. Het is wel een stukje, maar voor nu voelt het rustgevend. Ik weet dat Harry thuis is, want hij hoefde vandaag niet te werken.

Het voelt fijn om vrij te zijn, om niet vast te hoeven zitten aan werktijden en aan werken met mensen die ik niet mag. Ik weet dat ik straks weer moet gaan werken, maar voor nu is het prima.

Na een tijdje kom ik aan bij het appartement, waar ik de deur van open. Meteen staat Harry in de hal en kijkt hij naar degene die het appartement binnen komt.

"Louis?" vraagt hij verbaast. Ik hou mijn armen open en daar komt hij dan tevreden instaan.

"Ik ben gestopt," zeg ik als ik met mijn vingers door zijn haar wrijf. Hij kijkt fronsend naar me.

"Waarom?" vraagt hij, terwijl hij eigenlijk het antwoord al weet.

"Door die klootzak, ik kan wel tegen mezelf zeggen dat het me allemaal niet boeit en dat soort dingen, maar zo is het niet. Ik trek me er toch wat van aan dat hij daar werkt en ik kan mezelf er niet overheen zetten." Hij knikt en wrijft over mijn haren. "Sorry," zeg ik zachtjes.

"Het geeft niet, lieverd. Helemaal niet. Ik vind het goed dat je voor jezelf hebt gekozen en dat moet je ook blijven doen. Je vindt wel een nieuwe baan, want met jouw ervaring staan ze te popelen om je aan te nemen." Ik kijk naar hem en verberg zuchtend mijn hoofd in zijn nekholte.

"Daar wil ik het nog met je over hebben," zeg ik en ik wrijf zuchtend over zijn middel.

"Oh, okay," fronst hij als hij zich omdraait. Ik loop achter hem aan en ga naast hem op de bank zitten. Even kijkt hij op zijn horloge. Het is half 3.

"Eerst thee, met onze cupcake," zegt hij als hij opstaat. Hij heeft al die tijd nog niet die cupcakes laten zien.

Terwijl hij thee zet, voel ik mezelf alleen maar nerveuzer worden. Waarvoor eigenlijk? Ofdat hij het wel ziet zitten? Ofdat hij dat wel met me wil? We hebben het er nog nooit over gehad, wat moet hij wel niet denken? Moet ik dit wel doen? Zal ik hem hier niet gewoon buiten houden?

"Kijk," zegt Harry als hij de thee voor mijn neus zeg en de doos met cupcakes voor me houdt. Hij is prachtig versiert, met groene en blauwe topping, door elkaar heen.

"Prachtig," zeg ik zachtjes en ik wrijf over zijn haren. Dit bevestigt mijn gedachten, ik wil dit.

"Vind je?" glimlacht hij verlegen en ik knik blij, terwijl ik op de bank naast me klop. Hij komt weer naast me zitten en geeft me een cupcake. "Alsjeblieft, lieverd. Ik hoop dat dit je verdriet een beetje stilt, ik wil je niet zien huilen," zegt hij als hij over mijn rug wrijft.

"Heb ik toch ook nog niet gedaan?" glimlach ik, terwijl ik tegen hem aan leun en een hap neem van mijn cakeje. Hij schudt zijn hoofd.

"Dat is zo, maar ik wil het je ook niet zien doen." Hij kust mijn haren en legt zijn hand om mijn hoofd. Een keertje bij hem zitten en me laten verwennen, daar was ik aan toe.

Het is stil tussen ons, terwijl ik nog heel erg graag kwijt wil wat ik wil vertellen. Voor nu is stilte heerlijk, want ik weet dat het ook echt stil is in Harry zijn hoofd.

"Lieverd," zeg ik als ik mijn papiertje van het cakeje op de tafel leg en dan die van Harry aanpak. Hij knikt en ik pak zijn hand dan. "Ik wil nog graag wat bespreken," mompel ik zachtjes.

"Dat merkte ik aan je, is het ernstig?" fronst hij. Ik weet dat hij dit heeft uitgesteld door eerst thee te zetten en dat soort dingen, maar ik wil het gewoon graag kwijt.

"Het is niks ernstigs, ik hoop dat je het zelfs leuk vindt, maar ik moet echt jouw mening en vooral toestemming hebben," zeg ik en ik kijk hem strak in zijn ogen aan.

"Wat is het?" vraagt hij, waardoor ik grinnik.

"Nou..." mompel ik zachtjes, met een grote glimlach. "Wat dacht je ervan als-"

"Een kind?!" onderbreekt hij me hard.