Bad Luck ✩ L.S.

Part 97

'You gotta, gotta, gotta, got to love me harder'

Harry Point Of View ✩

Gelukkig heb ik wat slaap kunnen krijgen. Rond half 7 gingen we eten en daarna ben ik weer meteen in mijn bed gekropen. Om half 9 viel ik in slaap en nu ben ik weer wakker. 9 uur, in de avond.

Mijn nachtmerrie was weer een van de ergste van allemaal, en dat denk ik omdat Louis niet naast me ligt. Hij is nog bij Niall, maar ik zou hem dit graag willen vertellen.

Ik schrijf mijn droom op en voel tranen mijn ogen verlaten. Het doet pijn om er aan terug te denken, maar toch denk ik dat het zo moet. Ik kan niet beter worden als ik mezelf niet confronteer met de dingen die me overkomen.

Wanneer mijn droom is afgeschreven, kruip ik terug onder de dekens en staar ik voor me uit. Ik durf niet meer te slapen.

Normaal had ik niet gewild dat Louis niet terug kwam na een erge nachtmerrie, omdat ik bang ben voor mijn eigen gedachten op hem en op hoe hij zou reageren. Maar nu ik met Shannon heb gepraat, merk ik dat ik anders met mijn nachtmerries omga.

Mijn liefde voor Louis is hetgene wat puur en echt is, niet hetgene wat in mijn nachtmerries gebeurd. Eerst dacht ik dat mijn nachtmerries het goed hadden, dat Louis me pijn wil doen en hij niet van me houdt. Maar na de gesprekken weet ik beter.

Na een kwartiertje hoor ik de voordeur open gaan, maar ik geef geen kick. Mijn vader moet namelijk ook nog thuis komen.

Aan de bewegingen hoor ik dat het Louis is, maar ik wil het niet geloven. Ik kan het niet geloven.

"Hey mam," hoor ik Louis' stem dan overduidelijk zeggen. Ik kruip meteen uit mijn bed en sta op. Wacht, ik ben naakt. Gelukkig besef ik dat nog wel, zodat ik een boxer aan kan trekken en dan naar beneden kan lopen.

Ik leg mijn armen om mijn lichaam heen, om me te beschermen maar vooral zodat ze mijn littekens niet zien.

"Louis?" fluister ik terwijl ik de woonkamer binnen loop. Alleen onze moeders zitten er en iedereen kijkt me meteen aan. Louis fronst eventjes en loopt dan op me af.

"Hey lieverd," fluistert hij en hij haakt een plukje haar achter mijn oor. Ik kijk in zijn ogen en knuffel hem dan. Hij wrijft over mijn rug en drukt een kus tegen mijn wang. "Je bent koud. We gaan snel weer warm in bed liggen, goed?"

Hij wrijft over mijn armen en ik knik. Glimlachend geeft hij me een zacht kusje, voordat hij zijn arm om me heen legt.

"Ga maar, ik kom eraan." Ik frons mijn wenkbrauwen en hij drukt nog een kus tegen mijn lippen, voordat hij naar onze moeders loopt en tegen hun "welterusten" zegt. Ik draai me om en loop de trap op, met Louis achter me aan.

"Ik miste je," zeg ik en ik kruip in bed. Louis trekt zijn shirt uit en kijkt naar me.

"Ik jou ook," zegt hij en hij trekt ook zijn broek uit. Ik kijk naar zijn lichaam en hij komt naast me zitten. "Ik ben hier nu."

Ik knik en hij legt mijn haar goed op mijn kussen. "Ik had een nachtmerrie," zeg ik en hij fronst.

"Alweer?" Hij komt naast me zitten onder de deken, waardoor ik mijn hoofd tegen zijn benen aan kan leggen.

"Ja, ik heb ze elke nacht, Lou," zucht ik en ik klem mijn arm om zijn benen. Hij mompelt en haalt zijn hand door mijn haar.

"Ik dacht dat Shannon wel al een beetje hielp.." zegt hij zachtjes.

"Niet tegen mijn nachtmerries, wel met hoe ik ermee om moet gaan. Geloof me, Lou.. normaal was ik nooit zo tegen je aan komen liggen na een nachtmerrie."