Bad Luck ✩ L.S.

Part 162

'Maybe I'm looking for something I can't have'

Louis Point Of View ✩

Zachtjes beweeg ik mijn vingers over Harry's buik. Het is winter, dus koud. Vooral in de nacht en vooral bij mijn ouders thuis. De deken is extra dik en Harry en ik houden elkaar warm. Ondanks de kou, slaapt hij wel naakt. Ik nu ook, nu we net seks hebben gehad.

Harry mompelt en draait zich op me, zijn been over mijn buik heen en hoofd tegen mijn schouder. Hij woelt nu al een uurtje, terwijl ik hier rustig lig en hem zich tegen me aan laat kruipen. Het is niet mogelijk dat hij geen nachtmerrie krijgt en daar zijn we allebei bang voor.

Zijn hand wrijft over mijn borst en buik, waaraan ik herken dat hij nog wakker is. Ik wrijf over zijn kaak en druk een kusje tegen zijn haren.

"Het is koud," fluistert hij en ik klem de deken dan strakker om zijn armen.

"Ik weet het, lieverd. Ik kan er niet veel aan doen. Mijn handen zijn ook koud dus ik kan je moeilijk opwarmen." Hij zucht en rilt een keer. "Wil je een shirt van me?"

Hij knikt voorzichtig en ik kruip uit het bed, waarna ik hem eerst instop voordat ik naar de kast loop. Ik pak er een sweater uit en neem die mee naar het bed. Hij gaat slaperig rechtop zitten en ik trek de trui bij hem aan. Hoofdje, zijn rechterarm en dan zijn linker.

"Hm.." mompel ik en ik wrijf stevig over zijn rug. Hij trekt zijn vuisten in de sweater en drukt het dan tegen zijn neus. Ik glimlach en ga weer naar hem liggen. Hij kruipt meteen tegen me aan en geeft me een lange kus.

"Bedankt lieverd." Ik glimlach en haak een plukje haar achter zijn oor. Mijn hand blijft op zijn wang liggen en hij sluit zijn ogen. Zijn lichaam ontspant steeds meer en zijn ademhaling wordt rustig.

Na een paar minuutjes weet ik het zeker. Hij slaapt. Ik leg mijn hand onder zijn trui, om zijn huid aan te raken. Ondanks dat hij nu rustig ligt, kan ik niet gaan slapen. Ik verbied het mezelf, want ik weet wat er gaat komen. Het komt altijd, ook als je het niet verwacht en dat je denkt dat alles écht goed gaat.

Zoals ik al dacht, knijpt hij na een lange tijd in mijn heup en klemt hij zijn been strakker. Dat heeft hij vaker gedaan, maar niet tegelijk en zeker niet met een frons op zijn gezicht.

Ik kus zijn voorhoofd een paar keer en dan zijn lippen een keer lang. Wanneer ik hem aankijk, wordt hij niet wakker. Ik wrijf over zijn kaak en laat mijn lippen tegen zijn voorhoofd liggen.

Uiteindelijk mompelt hij en drukt hij zijn voorhoofd tegen mijn schouder. Ik leg mijn armen om hem heen en mijn kin op zijn hoofd.

"Sh.." fluister ik. "Rustig maar, babyboy. Het was weer een nachtmerrie.."

"Louis.." mompelt hij hopeloos en zijn schouders schokken even.

"Ik weet het, lieverd. Sh... het komt allemaal goed. Het was niet echt. Jij bent echt, ik ook, je familie, Larry, mijn familie. Je nachtmerries niet." Ik druk kusjes tegen zijn hoofd en klem mijn armen om hem heen. "Wil je je boekje?" vraag ik en hij knikt.

Ik pak het van zijn nachtkastje en geef hem er ook een pen bij. Hij gaat rechtop zitten en ik veeg zijn tranen weg.

"Hey... baby," zeg ik zacht en ik haal mijn hand door zijn haar. Hij schudt zijn hoofd, terwijl zijn lip gaat trillen. Hij laat een traan gaan en pakt mijn lichaam stevig vast.

"Ik.. ik schrijf het wel op," mompelt hij moeilijk en hij pakt zijn boekje. Ik wrijf over zijn rug onder zijn sweater door en hij veegt eerst goed door zijn ogen, voordat hij gaat schrijven. Hij blijft wel tegen me aan zitten, waardoor ik hem blijf aaien. Soms vindt hij het niet fijn als ik hem aanraak als hij net een nachtmerrie heeft gehad, maar nu dus wel.