Bad Luck ✩ L.S.

Part 172

'I'm always ready for a war again'

Harry Point Of View ✩

Met mijn vingertoppen loop ik vanaf Louis' kin naar zijn navel. Zijn huid is nog een beetje vochtig van de douche en het ziet er prachtig uit.

Hij gaat met zijn vingers door mijn natte krullen en drukt zijn neus tegen mijn voorhoofd.

"Je moet weer naar de kapper, als je het niet lang wil laten groeien," mompelt Louis en hij verbreekt daarmee de eeuwige stilte. Ik brom alleen en denk na.

"Ik vind het korte me wel goed staan," zeg ik zachtjes. "Misschien ga ik ooit nog terug naar lang, maar voorlopig nog niet."

Hij knikt, voel ik doordat het topje van zijn neus beweegt tegen mijn voorhoofd. "We gaan wel een keertje samen naar de kapper."

Ik knik ook en draai me met een zucht wat meer op hem. Hij legt zijn arm om mijn rug heen en wrijft erover.

"Heb je op insta gekeken?" mompelt hij zachtjes. Ik schud mijn hoofd en hij reikt naar het nachtkastje, maar daar ligt niks. Zuchtend geeft hij me een kusje en dan staat hij op, waarna hij naar zijn broek loopt en zijn telefoon eruit pakt. Ik kijk naar zijn naakte lichaam en verberg mijn gigantische grijns dan met de deken.

Nietsvermoedend komt hij weer naast me liggen, waardoor ik mijn hoofd tegen zijn borst leg en meekijk op zijn telefoon. Hij opent Instagram en gaat naar zijn eigen profiel. Hij post er nooit zo veel dingen op, maar op speciale dagen zoals vandaag wel.

Ik pak zijn telefoon van hem over en kijk naar de foto die hij er vandaag op heeft gezet. Lottie heeft hem gemaakt toen we bij Louis thuis waren. Lottie is sowieso onze privé fotograaf.

Louis weet dat ik van deze foto hou, ook al vindt hij hem niet leuk. Ik hou van deze foto omdat het óns laat zien.

De foto is van achter genomen, terwijl we op de bank zaten. Ik heb een kleine glimlach op mijn lippen, wat voor mij precies hetzelfde betekent als wat hij heeft. Hij lacht met zijn mond open, zijn ogen samengeknepen. Onze voorhoofden liggen tegen elkaar en onze neuzen raken elkaar lichtjes. Hij wrijft met zijn duim over mijn wang.

Ik scroll naar beneden als ik de foto goed heb bekeken en zie daar de tekst die hij heeft getypt. Het hoeft geen heel verhaal te zijn, want ik weet in een paar woorden wat hij bedoelt. Less is more op dit moment.

"Proud boyfriend"

Andere mensen naast zijn en mijn familie zullen niet weten waarom hij het post, maar wij weten waarom het is en daarom is het zo speciaal.

Het raakt me ineens, hoe ik bijna geen emotie naar Louis heb getoond voor een paar maanden. Deze foto wrijft dat er nog even in, want ik weet dat ik net zo gelukkig was met dat moment als dat Louis dat was, alleen zag je het bij mij gewoon niet.

Hij weet wel dat die kleine glimlach veel betekende in mijn hoofd en dat is het belangrijkste. Waarom hij dan deze foto toch niet zo mooi vindt? Omdat hij vindt dat hij te blij kijkt op de foto. Ik vind het prachtig.

Voorzichtig druk ik mijn neus tegen zijn nek en laat ik mijn hand over zijn bovenlichaam gaan.

"Super bedankt. Heel erg lief," zeg ik zachtjes en ik druk een paar kusjes tegen zijn nek. Hij kust mijn voorhoofd en wrijft met zijn duim over mijn slaap, zijn hand in mijn haar.

"Niet huilen, baby," fluistert hij als hij voelt dat mijn lichaam trilt. Ik hou het al zo erg in.

"Ik kan het niet stoppen," stotter ik.