Bad Luck ✩ L.S.

Part 157

'You can break my heart in two, but when it beats, it beats for you'

Louis Point Of View ✩

Mijn ogen blijven open, terwijl ik mijn hand op Harry's borst ligt en mijn hoofd tegen zijn schouder. Hij staart ook voor zich uit en heeft zijn hand in mijn haar liggen.

Harry piept zachtjes als hij inademt, waardoor ik opkijk. Hij huilt niet, dus daar kan het niet door komen. Ik leg mijn hand op zijn buik in plaats van zijn borst en kriebel bij zijn navel.

"Louis," mompelt Harry na een lange stilte en ik knik. "Ik heb moeite met ademhalen," zegt hij als hij zijn armen boven zijn hoofd legt en zijn lichaam uitrekt.

"Zit je neus dicht?" vraag ik en hij haalt zijn neus op, waarna hij knikt. Ik rommel in het laatje en vind daar een neusspray.

"Kom," zeg ik zacht en ik leun over hem heen, waarna ik de neusspray in zijn neus spuit. "Ik haal wel een glaasje water. Je ziet er droog uit."

Ik sta op en jog naar de badkamer, waar ik een beker vul en dan loop ik snel weer terug. Ik ben bang om Harry alleen te laten.

"Ik hoef nu niet, maar bedankt," fluistert hij en ik knik, terwijl ik naast hem ga liggen. Zijn borst gaat maar erg moeilijk op en neer en ik kijk naar zijn gezicht, waarvan zijn ogen gesloten zijn. Voorzichtig voel ik aan zijn voorhoofd, wat warm is.

"Alles wel goed?" fluister ik zo zacht ik kan en hij schudt zijn hoofd. Hij bijt op zijn lip en tranen ontstaan in zijn ogen. Hij maakt zich erg veel zorgen en dat is niet goed voor de situatie.

"Kom, lieverd. Luister naar me," zeg ik zacht maar duidelijk, terwijl ik hem rechtop help. Dan kost het minder moeite om zijn borst omhoog te krijgen.

"Rustig ademen. Het komt allemaal goed. Er is niks om je zorgen om te maken, want je bent gezond en met je lichaam is niks mis. Vertrouw op je lichaam, dat weet hoe ademen het beste is en dat zal je helpen." Hij slikt hoorbaar en ik wrijf met mijn nagels op een rustig tempo over zijn rug. "Shh.." mompel ik zacht in zijn oor.

Hij leunt tegen me aan en knikt. Ik adem zo rustig mogelijk, zodat hij dat misschien wel voelt en hetzelfde gaat ademen.

"Slokje water?" vraag ik en ik veeg een plukje haar uit zijn ogen. Hij knikt en ik geef hem de beker aan. "Er is niets om je zorgen om te maken. Waarom zou je sneller ademen, baby?"

Hij schudt zijn hoofd uit verwarring en geeft me weer de beker, die ik weg zet. "Ik heb het niet onder controle en daardoor gaat het alleen maar meer fout."

"Hm.. ik snap je. Kom maar eens hier. Je bent veilig," zeg ik en ik leg allebei mijn armen om hem heen, daarna wieg ik hem zachtjes heen en weer en neurie ik een liedje voor hem.

Hij haalt diep adem, na een tijdje. Iets wat hij eerst niet durfde. Ik kus zijn haren en brom er dan zacht in, terwijl ik weer verder ga met neuriën.

"Beter?" vraag ik zacht en hij knikt.

"Ik.. ik kan alleen sowieso niet meer slapen. Ik denk te veel na," zegt hij en hij haalt een hand zuchtend door zijn haar.

"Weet ik." Ik kijk naar hem en geef hem een zacht kusje. Het is nu half 7 in de ochtend, dus ik blijf liever eventjes in bed liggen, dat we uitrusten, dan dat we van alles gaan doen en vanavond om 9 uur al weer moe zijn.

"Sorry dat ik je nachtrust heb verpest," zegt hij en hij staart naar de dekens.

"Hm.. Ik ben eerder kwaad omdat jij je niet fijn voelt dan geïrriteerd om mijn nachtrust." Ik haal mijn hand door zijn haar en kus zijn voorhoofd telkens achter elkaar.