Bad Luck ✩ L.S.

Part 106

Sorry allemaal! Wattpad vindt dat schrijven, het nog twee keer nakijken en de druk van af en toe updaten, nog niet lastig genoeg is. Updaten gaat tegenwoordig niet meer zo soepel en daardoor is het soms niet te zien. Ik heb geen idee waardoor het komt en ik kan er ook niks aan doen, meerdere schrijvers hebben er last van.

Hopelijk is het nu wel te lezen en veel plezier dan!

✩~✩~✩~✩

'Drunk on a feeling, alone with the stars in the sky'

Harry Point Of View ✩

Het voelt alsof er 3 kilo van mijn schouders is afgevallen, terwijl alleen mijn haren zijn afgeknipt en er wat zwarte inkt in mijn huid is gespoten.

Wanneer ik voor de spiegel sta en mijn haar doe, zie ik Louis naast me verschijnen. Hij wrijft over mijn buik en legt zijn armen van achter om me heen. Ik moet nog erg wennen aan mijn spiegelbeeld, maar het voelt erg goed. Zo zag ik er een paar jaar geleden ook uit en het staat me wel.

Glimlachend drukt Louis zijn lippen in mijn nek, waardoor hij lichtjes op zijn tenen moet staan. Ik voel me klein worden, ook al moet Louis op zijn tenen staan om erbij te kunnen. Hij verzorgt en kust me, dus dan voel ik me kleiner.

Via de spiegel kan ik hem aankijken. Ik kijk naar zijn handen en naar zijn ogen, als ze net boven mijn schouder uitkomen.

Wanneer ik zucht en me overgeef aan zijn kusjes, sluit hij tevreden zijn ogen en doet hij alleen maar meer zijn best om me te verwennen. Ik voel zijn handen onder mijn shirt glijden en sluit ook mijn ogen.

"Lou.." mompel ik genietend en ik lik mijn lippen, omdat ze droog zijn en om me klaar te maken om hem te kussen.

"Hm.." mompelt hij en ik open mijn ogen, waardoor ik hem aankijk. "Ik weet wat je fijn vindt," zegt hij als hij zich terug trekt. Ik knik en dan gaat hij weer verder.

Zijn lippen drukken zich aan het midden van mijn nek, bovenaan. Daarna gaan ze naar beneden tot mijn shirt. Normaal kon hij dat zo niet doen, want dan zat mijn haar in de weg.

"Ben je al opgewonden?" grinnikt hij. Ik zucht en hij kijkt trots naar me. "Nog niet?"

Ik slik en kijk naar hem. Zoiets durf ik toch niet toe te geven?

"Oké dan," zegt hij en hij haalt zijn schouders op, waarna hij verder gaat met kusjes geven. Ik zucht en sluit mijn ogen. "Nu?"

Opnieuw hou ik stil, waarna hij bromt en zijn handen dieper mijn shirt in brengt. Hij wrijft over mijn buik en ik zucht.

"Je mag het zeggen. Ben je al opgewonden?" Hij stopt met kusjes geven en kijkt naar me.

"Ben jij?" vraag ik en hij grinnikt.

"Zo werkt het niet, Hazza. Je kan geen vraag beantwoorden met een vraag."

"Ik kan dat blijkbaar wel," zeg ik en hij kijkt naar me.

"Kijk maar naar jezelf, dan ben je snel genoeg opgewonden," zegt hij en hij trekt mijn shirt uit, daarna die van zichzelf. Onze lichamen raken elkaar wanneer hij tegen me komt aanstaan.

"Wat?" vraag ik als ik naar zijn arm kijk, waar een rode streep op staat. Hij kijkt naar me en ik wijs naar de streep.

"Van het boekje," zegt hij en ik frons. "Je gooide het naar me."

"Sorry," mompel ik en ik druk mijn lippen tegen zijn arm. Hij schudt zijn hoofd en kust mijn schouders.

"Mijn beurt," zegt hij en ik slik eventjes. "Al opgewonden?"