Bad Luck ✩ L.S.

Part 139

Louis Point Of View ✩

Na een paar uurtjes van zwemmen, zitten we nu samen in de zon, op het gras. Ik zit in kleermakerszit naast Harry en wrijf over zijn bovenbeen.

Harry heeft zich voor mij nooit geschaamd voor zijn littekens, maar ineens nu wel. Volgens mij door het gesprek met Shannon van daarstraks en het gesprek met zijn moeder over Shannon. Ze was het er totaal niet mee eens en dat zit natuurlijk niet lekker bij Harry, zeker niet na het gesprek over onze verloving.

"Mag ik echt niet stoppen bij Shannon?" mompelt hij en hij staart naar het gras voor hem.

"Tuurlijk wel. Je moeder vertelt gewoon dat ze het niet slim vindt, maar ze snapt ons standpunt denk ik niet goed," zeg ik en ik wrijf over zijn bovenbeen.

"Ze weet dat ik er ongelukkig van word."

"Ja, dat wel. Maar ze weet niet hoe vaak je nachtmerries hebt en waarover ze gaan. Misschien moet je haar je boekje laten lezen?" vraag ik en ik wrijf met mijn vingertoppen door zijn krulletjes.

"Daar zal ze alleen maar doodongelukkig van worden en dan laat ze me juist naar Shannon gaan, omdat ze weet hoe erg het is. Daarbij, wil ik niet dat ze mijn diepste geheimen weet." Hij schudt zijn hoofd en steunt zijn hoofd dan op zijn knie.

"Ze weet dan wel hoe veel last je ervan hebt," zeg ik zachtjes.

"Dus het is nog lang niet over, dus ik moet blijven gaan," zucht hij. "Die nachtmerries zijn van ons, Louis. We hebben zó veel met mijn en jouw ouders besproken over deze depressiviteit. Dit is het enige echt van ons wat we nog hebben. Ik ben trots dat ik ze wel aan jou durf te laten lezen, dat was mijn eerste overwinning. Als we het aan mijn moeder laten zien, betekent dat dat mijn overwinning weg gaat."

Hij mompelt even en legt zijn hoofd tegen mijn schouder. "Daarbij, worden ze er niet gelukkiger van. Dat denken ze nu misschien, maar ik weet honderd procent zeker dat ze dan alleen maar met me ermee over willen praten, en dan heb ik alleen nog maar meer nachtmerries."

Ik knik en wrijf over zijn bovenarm. "Je hebt gelijk." Hij zucht en kijkt naar me. "Ik heb je toch beloofd dat we hieruit komen?" zeg ik en ik wrijf over zijn haren. Hij knikt en bekijkt mijn gezicht. "Ik beloof dat, dan maak ik het waar. We worden samen gelukkig. Ik weet niet hoe lang het gaat duren, maar ik beloof dat het gaat gebeuren."

Hij duwt zijn hoofd in mijn nekholte en legt zijn armen om mijn nek. Ik wrijf over zijn rug.

"Bedankt," fluistert hij en hij klemt zijn hand om mijn hoofd. "Dit had ik nodig."

Ik kijk naar hem en geef hem een klein kusje. Hij kruipt weer tegen me aan en ik klem hem in mijn armen.

"We gaan straks eten, kunnen jullie de tafel dekken?" zegt zijn moeder en ze kijkt naar ons. Harry trekt zich zacht zuchtend terug en knikt. Ik wrijf over zijn wang en hij kijkt naar me.

"Normale leven.." mompelt hij en hij staat op. Hij helpt mij ook omhoog en houdt mijn hand dan vast.

We dekken de tafel en lopen dan naar boven, om ons om te kunnen kleden. Harry trekt zijn zwembroek en boxer uit en legt die over de stoel. Ik grinnik en kan het echt niet laten om zijn billen vast te pakken. Harry probeert een boxer te pakken, maar ik trek hem weg bij zijn kast en kus zijn nek.

Harry lacht en ik leg hem op zijn bed. Snel ga ik op zijn middel zitten en leun ik over hem heen.

"En nu?" grinnikt hij en hij kijkt me in mijn ogen. Ze stralen van geluk.

"Weet ik veel. Seks ofzo," grinnik ik ook en ik zet mijn handen naast zijn hoofd. Hij glimlacht en raakt mijn heupen aan.

"Hm, vanavond moet goed zijn," zegt hij zacht en hij kijkt naar mijn ogen. "We gaan zo eten."