Bad Luck ✩ L.S.

Part 171

'Afraid to be alone again, I hate this'

Louis Point Of View ✩

Harry praat met mijn moeder, terwijl ik naast zijn vader loop. We hebben nooit echt veel gepraat en hij heeft nooit echt wat over Harry's depressiviteit tegen me gezegd. Blijkbaar is vandaag anders.

"Ik wil je nog bedanken," zegt hij en hij krabt aan zijn hoofd. "Je hebt hem echt in álles gesteund, terwijl Anne en ik niet doorhadden dat hij gewoon brood wil bakken en cupcakes wil versieren. Bedankt daarvoor."

Hij kijkt me niet aan, terwijl ik hem wel aankijk. "Uhm, geen dank," mompel ik zachtjes. "Ik ben trots op hem dat hij een baan heeft die hij leuk vindt, want dat hebben al niet veel mensen."

Zijn vader knikt voorzichtig en dan komen we aan bij Harvester, waardoor ik me omdraai naar Harry en mijn hand naar hem uitsteek. Hij komt strak naast me lopen en verstrengelt onze vingers.

"Waar wil je zitten?" vraag ik aan hem als we een tafeltje uitzoeken.

"Next to you," zegt hij zacht. Ik knik en ga zitten, waarna ik zijn stoel naar achter schuif en erop klop. Het lag voor de hand dat hij dit wilde en dat weet iedereen, maar toch maakte hij zich zorgen.

Ik druk een lange kus tegen zijn wang en leg mijn hand op zijn bovenbeen. Onze ouders zitten tegenover ons op de bank, die rond is zodat we in een soort van rondje zitten.

Samen kijken Harry en ik door de kaart heen. Hij houdt mijn hand vast en overlegt met me wat hij gaat nemen.

"Ik neem een burger," zegt Harry en hij sluit zijn kaart. Ik kijk even naar zijn ogen en hij glimlacht lichtjes naar me.

"Ik neem... een steak," zeg ik en Harry knikt. Hij pakt zijn glas en houdt het voorzichtig omhoog.

"Proost!" zeg ik blij, als ik zie dat Harry het lastig heeft. Hij glimlacht en we proosten met onze ouders. "Op jou," zeg ik als ik over Harry's been wrijf. Hij kijkt naar me en geeft me een zacht kusje.

"Op onze toekomst." Ik glimlach en wrijf zacht over zijn rug. Hij knikt voorzichtig en kijkt om zich heen, waarna hij de serveerster aan ziet komen lopen. We bestellen allemaal en kijken elkaar dan aan.

"Dus, Harry. Hoe voel je je op deze dag?" vraagt zijn moeder en Harry haalt zijn schouders op.

"Ik heb er niet echt heel erg over na gedacht, dan weet ik dat ik moet huilen," zegt hij en hij haalt zijn schouders op.

"Zit het nog zo diep?" vraagt ze en ik pak zijn hand.

"Ik had dood kunnen zijn, dus ja," zegt Harry en hij wrijft over zijn polsen. Hij heeft zijn mouwen omgeslagen, dus de littekens zijn te zien, alleen heeft hij nu zijn polsen onder tafel.

Ik kijk naar hem en leg mijn hand om die van hem. "Niet zo kijken, iedereen kijkt," mompelt hij en hij legt zijn hoofd in zijn handen. Ik kijk naar mijn hand, die ik op zijn bovenbeen leg. "Het draait niet allemaal om mij."

"Vandaag wel een beetje, lieverd," zegt mijn moeder. Precies de goede persoon die dat moet zeggen. Ik zeg zulk soort dingen zo vaak, ik meen het echt, maar hij gelooft het niet altijd. Zijn moeder zou hij al helemaal zijn ogen bij rollen en onze vaders... die zijn niet zo eerlijk.

"Laat me even met rust," mompelt hij dan zachtjes. Het wordt even bij iedereen erin gewreven hoe erg dit alles nog steeds is en daar heeft iedereen het moeilijk. Mijn moeder knikt vragend naar me, waardoor ik knik.

"Hoe.. hoe gaat het met alle meiden bij jullie thuis?" vraagt Harry's moeder aan mijn moeder, terwijl ze haar ogen nog een tijdje op Harry gericht houdt. Ik keer me naar Harry en wrijf over zijn rug. Hij wrijft in zijn ogen.