Bad Luck ✩ L.S.

Part 112

'He's like no other, that why I love him'

Louis Point Of View ✩

Afscheid nemen van mijn familie was het moeilijkste wat Harry kon overkomen. In de auto was dat het enige waar hij over kon praten.

Nu is het dinsdag. "Ik kan mijn bed en jou niet verlaten," zeg ik en ik voel Harry zich dichter tegen me aan nestelen.

"Hm.. ik ga met je mee. Ik breng je naar je werk," zegt hij en hij kijkt naar me.

"En daarna dan?" vraag ik en ik haal mijn hand door zijn haar.

"Dan maak ik hier wat schoon." Ik knik en kijk hem in zijn ogen. "Eten koken voor mezelf.."

Ik moet me erg inhouden om niet telkens te denken aan ofdat hij dat wel kan. Hij slaapt tegenwoordig goed en hij wordt vrolijker wakker, maar alsnog. Er hoeft maar 1 ding fout te gaan, en hij valt terug in zijn oude ritme.

Voorzichtig geef ik hem een kusje en dan sta ik op. Ik kleed me aan en zucht dan. Geen zin in vandaag.

Ik voel Harry zijn lippen in mijn nek drukken en kijk via de spiegel naar hem. "Ik maak wel een lekker ontbijtje voor je," zegt hij en hij wrijft over mijn middel. Ik knik tevreden en kus zijn wang snel. Hij loopt weg en ik knoop zo netjes mogelijk mijn blouse vast. Daarna stop ik het in mijn broek en maak ik mijn manchetten ook vast.

Even kijk ik naar mezelf in de spiegel. Netjes..

Ik trek nog een paar simpele zwarte schoenen eronder aan en stap dan de woonkamer binnen.

"Hm.." mompelt Harry als hij naar me kijkt. Ik grinnik en dek de tafel en zie Harry me telkens overal volgen.

"Klaar?" vraag ik en hij knikt, terwijl hij een ei op zijn bord legt en daarna de helft aan mij geeft.

"Jij ziet er beter uit als dit ei," zegt hij en hij kijkt naar me. Ik grinnik en snij mijn boterham.

"Jij ook, maar jij hoeft je niet eens aan te kleden." Hij rolt zijn ogen en ik wrijf over zijn haar.

We praten over vandaag terwijl we ons ontbijt opeten. Het gaat een saaie dag worden, maar toch denk ik dat het even goed is om bij Harry weg te zijn, hoe stom dat ook klinkt.

"Ik denk dat het goed is voor ons, een tijdje van elkaar weg," deel ik mijn gedachten met Harry. Hij fronst, wat ik begrijp. "Als ik heel de dag door met je ben, raak ik gewend aan je aanwezigheid en snap ik niet hoe speciaal het is dat je hier heel de dag met me bent," leg ik verder uit. Hij knikt en gaat verder met eten.

"Dat is zo. Misschien voel ik nu ook weer een beetje hoe het is om alleen dingen te doen, en hoe veel geluk ik heb dat ik jou heb gevonden zodat we dingen samen kunnen doen." Hij kijkt naar buiten, wrijvend over zijn bovenarm.

"Vanavond word het weer gezellig," zeg ik tegen hem.

"En daarna moeten we allebei weer werken, morgen." Ik knik en hij kijkt naar me. "Baal je daar niet van?"

"Er echt van balen is een groot woord. Ik vind het jammer dat ik niet met je kan delen wat er daar gebeurd en dat ik niet met je kan kussen op die momenten. Ik heb je super graag om me heen, maar tegelijk heb iets om uit te kijken wanneer ik daar ben." Hij knikt en kijkt weer terug naar zijn eten. "Ik ga je wel missen."

"Ik jou ook." Hij slikt even en neemt dan een hap van zijn eten.

"Heb je niet lekker geslapen?" vraag ik zacht. Ik snap dat, als hij gister bij Shannon is geweest. Op zo'n moment wordt alles omhoog gehaald.