Bad Luck ✩ L.S.

Part 127

Ik ga dit boek doorzetten, omdat veel mensen zeiden dat ze dat wilden, maar dat betekent dan wel dat de Niall fanfiction nog een op zich laat wachten.

Vanavond het concert van Harry! Ik kan niet wachten! Wie gaat er allemaal nog meer? Veel plezier!

✩~✩~✩~✩

'Everybody is trying to be a billionaire, but every time I look at you, I jut don't care'

Harry Point Of View ✩

Lottie's verjaardag, de perfecte gelegenheid voor iemand met een depressie.

Niet dus.

Er zijn veel mensen die ik nog nooit heb gezien. Vriendinnen van Lottie, waar sowieso wel een ex van Louis tussen zit. De andere meisjes heeft hij gezoend in een dronkenbui.

Dat zijn tot nu toe de enige mensen. We zijn net aangekomen en Lottie's vriendinnen zijn degene die in de middag er zijn. In de avond komt familie, maar dat is straks pas.

"Louis, dat is lang geleden," zegt een meisje met nepnagels en slecht geplaatste extensions. Als mij het al opvalt, zal het wel erg zijn. Begrijp me niet verkeerd, maar als Lottie niet zou weten hoe ze nepnagels en extensions moest plaatsen, had ze er hetzelfde eruit gezien.

"Ja, erg lang," zegt Louis en ze geeft haar een knuffel. Ik kijk van een afstandje toe hoe hij de 7 meiden afgaat en als laatste zijn zusje doet.

"Gefeliciteerd, Lottie," zeg ik als ik haar een lange knuffel geef.

"Ahw, bedankt Harry. Fijn dat je erbij bent," zegt ze en ze wrijft over mijn rug. Ze is zo lief voor me, altijd al geweest. Ook voordat ik een depressie kreeg.

"Tuurlijk, voor jouw verjaardag altijd," zeg ik en ze glimlacht. Alle ogen zijn op mij en Louis gericht en dat voelt gek. Ik weet dat ze over me gaan roddelen als ik straks weg ben en eigenlijk wil ik niet weten wat voor stomme dingen ze dan over me zeggen. Dat ik me niet heb voorgesteld en gewoon maar stond te kijken.

"Je krijgt je cadeautje straks, wanneer je het ook van de rest krijgt," zegt Louis en Lottie knikt.

"Komt goed, bedankt broertje," zegt ze en ze wappert met haar hand dat ze ons weg wil hebben. Louis steekt zijn tong uit en pakt mijn hand, waarna we samen weg lopen. Louis wil al naar buiten lopen, naar zijn moeder, maar ik stop hem eventjes.

"Kunnen we even naar boven?" vraag ik zachtjes en ik knijp in zijn hand.

"Waarom?" fronst hij. Serieus, Louis? Ik moest het toch aangeven wanneer ik weg wilde?

Ik kijk alleen naar zijn ogen voor een tijdje en dan knikt hij. We lopen naar zijn kamer, waar hij onze koffer neerzet. Ik ga op het bed zitten en kijk voor me uit. Alle gedachtes spoken rond in mijn hoofd en tot nu toe kunnen ze er niet uit. Hoe graag ze dat ook willen.

"Hm.." mompelt hij als hij naast me komt zitten en zijn armen om mijn middel legt. Ik zucht en sluit mijn ogen.

"Ik ben bang over wat ze over me zeggen en denken," zeg ik en ik leg mijn hand om zijn onderarm.

"Die vriendinnen van Lottie?" vraagt hij en ik knik.

"Ik had een best wel negatief beeld over hun uiterlijk, door hun slechte nepnagels en haar," zeg ik en hij grinnikt, waardoor ik naar hem kijk.

"Weet je wat het is, baby.. Het is best zielig voor ze. Meisjes willen altijd alles aan zichzelf veranderen. Ze doen zoiets geks als nepnagels en dat nephaar en als het dan er niet mooi uitkomt, dan kunnen ze daar niet echt iets aan doen. Ze zijn allemaal super lief," zegt hij en ik knik.