Bad Luck ✩ L.S.

Part 84

'Be carefull as you leave'

Louis Point Of View ✩

Mijn hand zit in die van Harry gevlochten, terwijl we samen wat rond kijken in het stadje. De winkeltjes zijn hier heel erg anders als in Londen of de rest van Engeland, maar wel gezellig.

"Heb je het er met Niall over gehad?" vraagt Harry aan me en hij roert in zijn thee.

"Over dit?" vraag ik en hij knikt. Ik kijk naar buiten vanuit het cafétje, bedenkend wat ik moet zeggen. "Ja," zeg ik dan. Ik moet eerlijk zijn.

Harry knikt alleen. "Sorry," mompel ik dan.

"Waarom?" vraagt hij.

"Ik heb niet aan je verteld dat ik het heb gezegd." Ik kijk naar hem en wrijf mijn handen over elkaar.

"Geeft niet. Ik snap dat je zo iets verteld. Het is ook belangrijk dat hij het weet." Ik knik even en hij neemt een slok van zijn thee. Heel de middag winkelen is zwaar. Maar ondanks dat, is hij super vrolijk. Hij geniet van mij en ik geniet van hem. Een glimlach is voor hem nog moeilijk, maar we komen er wel.

Na nog uren van in het stadje rondlopen en thee drinken, gaan we terug naar het hotel. Daar gaat Harry op het bed liggen. Ik kijk naar de tijd en zie dat het half 7 is.

"Moeten we niet gaan eten, liefje?" vraag ik als ik wat te drinken voor ons pak. Hij rolt zich op zijn buik, zijn hoofd in zijn kussen. We waren hier gekomen om even om te kleden, want in de avond is het wat frisjes.

"Harry?" vraag ik en ik ga naast hem op het bed zitten. Hij zucht en knijpt zijn handen samen tot vuisten.

"Ik wil niet," bromt hij.

"Waarom niet?" vraag ik en ik wrijf over zijn haar.

"Ik ben er klaar mee." Hij schudt zijn hoofd. Ik slik duidelijk, want het leek allemaal zo goed te gaan.

"Waarmee?"

"Waarom moet je zo irritant overal naar vragen?" mompelt hij en hij kijkt naar me. Ik frons mijn wenkbrauwen.

"Omdat ik van je hou," zeg ik en ik laat hem los.

"Als je van me hield dan nam je me niet mee naar buiten of hier naartoe." Ik schud mijn hoofd en sta op. Op zulk soort momenten snap ik hem totaal niet.

"Harry, wat wil je?" vraag ik verbaast. "Vertel het me, dan begrijp ik het. Dit vage gedoe heb ik niks aan."

"Vage gedoe?!" roept hij in het kussen.

"Alsjeblieft!" roep ik ook. "Is dat het enige wat je hebt verstaan?!"

"Schreeuw niet zo tegen me!" schreeuwt hij nog harder als mij.

"Harry," zucht ik en ik klem mijn handen in mijn haar.

"Je kan zuchten wat je wil maar het levert niks op." Hij gaat op zijn zij liggen en staart voor zich uit.

"Sorry," mompel ik zacht. "Sorry, Harry. Ik heb nu geen idee wat ik fout heb gedaan."

Ik kijk verslagen naar hem en ga op het voeteneind zitten wanneer ik geen reactie krijg. Mijn hoofd zakt in mijn handen en ik schud mijn hoofd. Ik snap er echt niks van.

"Het is te veel," mompelt Harry. Ik open mijn ogen en kijk naar het tapijt voor me. "Het waren leuke dingen, maar het is te veel."

Ik kijk om naar hem en hij staart voor zich uit. "Waarom moet dit zo uit de hand lopen? Ik wil niet tegen je schreeuwen," zeg ik zachtjes.