Bad Luck ✩ L.S.

Part 44

'I want to love you, feel you and wrap myself around you'

Harry Point Of View ✩

"Je bent verschrikkelijk, en weet je waarom?" sis ik en ik kijk naar Louis. Ik heb wel gezien dat ik nog een kilometer heb om dit op te lossen.

"Je geeft jezelf de schuld van alles en doet me daarmee pijn. Je haat jezelf voor dingen waar je niks aan kan doen, en doet me daar opnieuw pijn mee. Je zegt overal sorry voor en doet het daarna weer. Je bent zo verschrikkelijk irritant omdat je gewoon niet inziet dat je jezelf niet zo erg moet haten." Ik blijf naar hem kijken, terwijl zijn gezicht alleen maar droeviger wordt.

"Het is duidelijk, Harry. Laat het nou maar. Ik zal het nooit leren." Hij houdt zijn tranen binnen en ik kijk voor me, waar ik de afslag dichterbij zie komen.

"Ik vind je verschrikkelijk irritant, gewoon omdat ik van je blijf houden terwijl je me elke keer opnieuw weer pijn doet." Hij schiet een blik naar me en schudt zijn hoofd dan. "Kun je me alsjeblieft één keer geen pijn doen en gewoon naar jou thuis rijden?"

"Het heeft geen zin, Harry. Ik zal je toch wel pijn blijven doen," zegt hij en hij rijdt de afrit op. Ik probeer nog terug te sturen, maar Louis had hier te goed over nagedacht. Hij rijdt de snelweg af en dan verlaten tranen zijn ogen. Ik verberg mijn hoofd in mijn armen en laat snikken mijn mond verlaten. Nog nooit heb ik zo hard voor zijn gezicht gehuild.

"Je doet me opnieuw pijn," snik ik. "Dit was je kans en.."

Ik kijk naar hem en zie hem zijn hoofd schudden. "Waarom doe je dan ook zo stom?" vraag ik zacht. "Ik hou van je, daarom doe ik dit voor je."

"Je vertelt me net hoe verschrikkelijk ik ben, Harry," mompelt hij en hij rijdt van de grote weg af.

"Je hebt niet geluisterd. Ik vind het verschrikkelijk hoe je jezelf van binnen mishandelt, en daarmee doe je mij ook pijn."

"Ik wil je geen pijn doen," zegt hij, en ik veeg een traan van zijn wang.

"Doe jezelf dan ook geen pijn." Hij zucht hard en draait weer om, naar de snelweg.

"Als je gewoon bij me weg blijft, kan ik je ook geen pijn doen," zucht hij.

"Dat is het probleem. Ik kán niet bij je weg blijven. Ik hou godverdomme van je, Louis. Zie dat nou eens in. Ik doe dit niet voor de dingen om je heen, maar om jou." Hij kijkt even naar me en ik schud hopeloos mijn hoofd.

"Ik hou ook godverdomme veel van je Harry, maar ik kan je geen pijn blijven doen. Het werkt gewoon niet meer zo." Opnieuw kruip ik in elkaar en sluit ik mijn ogen. "Ik wil er alles aan doen zodat ik je geen pijn meer doe, maar je moet me helpen."

"Ik wil alles doen voor ons," mompel ik, nog steeds in elkaar gekropen. "Geef het alsjeblieft niet op."

"Doe ik niet. Ik vind het gewoon lastig met onze ouders en het is lastig om niet uit mijn slof te schieten. Ik ben echt nooit zo, ik heb geen idee waar het door komt." Hij zucht en ik kijk voorzichtig weer naar hem. "Alsjeblieft Harry, niet meer huilen."

Hij legt zijn hand op mijn knie en ik haal mijn neus op. "Het komt allemaal wel goed," fluistert hij.

"Weet ik wel. Ik vind het alleen zo.. kut."

"Is het ook." Hij zucht en stelt me gerust door over mijn knie te wrijven. "Sorry. En ik meen het. Dit wordt mijn laatste sorry totdat het weer beter gaat."

"Het komt goed," zeg ik dan ook zacht, terwijl ik mijn hoofd tegen zijn schouder laat leunen.

Mijn woorden waren hard daarnet. Ik heb gezegd dat ik haat hoe hij zich gedraagt, maar dat ik niet bij hem weg kan gaan omdat ik van hem hou. Dus eigenlijk haat ik hem, maar kan ik niet weg.