Bad Luck ✩ L.S.

Part 111

'Since we're alone, you can show me your heart'

Harry Point Of View ✩

"Speeltuin?!" vraagt Louis blij aan Doris, die gilt van blijdschap en rondjes rent. Hij lacht en rent achter haar aan. Ze rent om de tafel heen en aan het einde sta ik, die haar optilt en over mijn schouder gooit. Ze lacht en gilt blij.

"Gevangen!" roep ik en ik knuffel Doris. Ze legt haar armpjes om mijn nek en steekt haar tut in haar mond. Ik grinnik trots en kijk naar Louis.

"Kom, we trekken jouw en Ernest zn schoentjes aan en dan gaan we," zegt Louis en hij pakt Ernest op. Doris kijkt naar me en wijst naar Louis.

"Wil je dat hij het doet?" vraag ik en ik loop achter Louis aan naar de gang. Ze schudt haar hoofd en kijkt naar Louis. Daarna reageert ze er niet meer op.

Ik zet haar neer bij de trap, waar ze op gaat zitten. Louis geeft me haar schoentjes.

"Mag ik het doen?" vraag ik en Doris knikt. Ik trek haar schoentjes aan, terwijl Louis dat bij Ernest doet.

"We kunnen," glimlach ik als ik Doris op de grond zet. Louis knikt.

"Ik roep Lottie en Tommy nog even," zegt hij als hij naar boven loopt. Ik pak van Ernest een handje en van Doris en zwier onze handen heen en weer. Ze doen vrolijk mee en lachen naar me.

Ik tel af en gooi mijn handen dan in de lucht. Vol bewondering kijken ze me aan, en dan gooien ze ook hun handen in de lucht als ik nog een keer aftel. Ze lachen en dan komt iedereen de trap af.

We lopen naar de speeltuin. Doris loopt tussen mij en Louis in en Ernest tussen Lottie en Tommy.

Iedereen is erg vrolijk, wat mij ook vrolijk maakt. Hier is niet zo veel stres van mijn ouders die zich te veel zorgen maken, hier ben ik bezig met andere mensen en niet met mijn nachtmerries. Kinderen vrolijken me ook heel erg op en dan is er ook nog Louis, die alles begrijpt hoe mijn hoofd in elkaar zit, terwijl ik het zelf nog niet eens weet.

We komen aan bij de speeltuin, waar we Doris' en Ernest's schoenen uittrekken, omdat ze anders straks de halve zandbak mee naar huis nemen.

Iedereen rent achter ze aan de speeltuin in. Doris houdt mijn hand vast en wijst naar een klimrek. Ik til haar erop en dan rent ze rond, waardoor ik achter haar aan loop. Louis gaat op het gras zitten en kijkt trots toe.

Ik speel een tijdje met Doris, samen gaan we van de glijbaan en spelen we op het klimrek.

Uiteindelijk begint ze aan een zandkasteel bouwen. Tommy helpt haar met een strategie, Ernest helpt met het maken en Lottie zit erbij om te controleren ofdat ze geen zand eten.

Ik ga naast Louis zitten na een tijdje van kijken en hij kijkt glimlachend naar me.

"Moe?" vraagt hij aan me en hij haalt een hand door mijn haar. Ik knik eventjes.

"Die kinderen hebben zo veel energie," mompel ik en ik kijk naar hem. Hij knikt en kijkt me lang in mijn ogen aan, waarna hij voorzichtig gaat glimlachen. Ik bloos en wend mijn blik af naar beneden.

"Je doet het super, liefje," zegt hij en hij wrijft over mijn rug. Ik trek mijn benen tegen mijn borst en leg mijn hoofd er schuin tegen.

"Hoe bedoel je?"

"Hoe je herstelt." Hij komt dichter tegen me aan zitten, waardoor ik me fijner voel.