Bad Luck ✩ L.S.

Part 94

'I can't deny that you've got my heart, oh love. Baby you know I'm yours, I'm not giving up on you'

Louis Point Of View ✩

Ik snap er helemaal niks van. Hij haalt een scheermesje uit elkaar en legt dan het mesje op de badrand.

Voorzichtig help ik hem met uit het bad stappen en hou ik hem vast. Ik veeg zijn huid een beetje droog en ook zijn haren. Telkens blijf ik naar het mesje kijken. Ik snap er niks van.

Ook met de handdoek dep ik langs zijn polsen. Er is helemaal geen bloed. De handdoek is nog steeds wit.

"Huh?" vraag ik aan Harry. Hij kijkt naar de grond en ik maak verder zijn lichaam droog.

"Ik pak je kleren wel." Ik wrijf even over zijn wang en loop dan naar de slaapkamer. Het is moeilijk om hem alleen te laten, maar ik weet zelf ook dat het de keren daarvoor ook altijd goed is gegaan. Ik moet hem vertrouwen.

Ik haal zijn kleren en sluit me dan weer samen met Harry op in de badkamer. Wanneer ik daar binnen stap, valt me pas op dat hij zijn broodjes heeft opgegeten.

Ik kijk naar Harry, die op de badrand zit en leg zijn spullen op een krukje. "Je hebt je eten op," zeg ik en ik wrijf over zijn haren. Hij is nu kleiner als mij, omdat hij op de badrand zit.

Hij knikt voorzichtig en ik druk een kus tegen zijn voorhoofd. "Je weet hoe ik mijn broodjes het liefst heb en ik vond het gewoon zo lief dat je het voor mij had gemaakt, dat ik het niet kon afslaan. Het was heerlijk, bedankt."

Ik haal mijn hand door zijn haar en knik tevreden. Het is zo raar dat hij doet alsof ik hem daarnet niet met een vlijmscherp mesje heb gezien.

"Het was geen moeite.." zeg ik zachtjes en ik droog hem nog een keer goed af, voordat ik zijn boxer bij hem aantrek. "Kun je me uitleggen wat er net is gebeurd?"

"Het was zo raar.." mompelt hij. "Het voelde alsof er iemand anders in mijn lichaam zat, dat me vertelde wat ik moest doen. Ik haalde dat mesje eruit en tegelijk vroeg ik jou om hulp, omdat ik het gewoon niet wilde doen."

Ik hurk voor hem neer en kijk naar hem. Hij slikt even. "Je had het ook niet in je handen.." zeg ik en hij schudt zijn hoofd.

"Ik kan mezelf geen pijn doen omdat ik weet hoe veel mensen waarvan ik hou ik daarmee pijn doe," zegt hij en hij wrijft over mijn wang. "Mij maakt het niet uit dat er nog een paar sneeën bijkomen, maar voor jullie vind ik het gewoon erg."

"Zoiets moet je zelf niet willen," zeg ik en hij schudt zijn hoofd.

"Die persoon die er daarnet extra bij was, die me dwong, daarmee had ik een soort van 'afgesproken' dat ik het na een tijdje wel zou doen, als jij niet binnen zou komen," zegt hij en ik geef mezelf mentaal een schouderklopje.

"Dan ben ik blij dat ik wel binnen ben gekomen," zeg ik en hij knikt. "Heb je het nog steeds zo koud?" vraag ik en ik sta op, om zijn kleren te pakken.

"Nee, dat is doordat de wind dan langs je lichaam komt en dat is gewoon koud," zegt hij en ik knik.

"Welke wil je?" vraag ik en hij slikt. Hij zit een tweestrijd en ik weet al tussen welke twee partijen. Mij en zijn schaamte tegenover alle andere mensen op de aarde.

Ik pak het shirt met lange mouwen en trek het over zijn hoofd. Hij trekt het verder goed en bekijkt me dan.

"Sorry," fluistert hij.

"Het geeft niet, lieverd. Er komt nog een dag dat je dat aankan. Het hoeft niet per se vandaag te zijn." Ik geef hem een zacht kusje en pak dan ook zijn korte broek, die hij ook aantrekt.