Bad Luck ✩ L.S.

Part 123

'It's a beautiful night, we're looking for something dumb to do. Who cares babe? I think I wanna marry you'

Louis Point Of View ✩

Nog nooit had ik gedacht dat ík degene zou zijn aan wie gevraagd wordt of je met iemand wil trouwen. Ik dacht altijd dat ik op één knie zou zakken en dat die 5 magische woorden mijn mond zouden verlaten, zelfs in de relatie van mij en Harry.

Het komt zo onverwachts, zo spontaan.. Precies zoals ik een aanzoek wilde. Precies zoals ik hem van Harry wilde krijgen of geven.

De blijdschap, het verdriet... Het overvalt me zo. Ik huil als een overspannen vrouw van 50, maar ik ben zo intens gelukkig.

"J-ja Harry," snik ik beduusd. Ik heb gedroomd van dit moment, maar ik had nooit durven hopen dat het al zo vroeg zou gebeuren en op deze manier

Ik kijk hem aan met betraande ogen en hij geeft me glimlachend de roos, die ik aanpak en dan trek ik hem aan mijn hand omhoog, zodat ik hem kan knuffelen. Wanneer ik hem in mijn armen heb, merk ik pas echt hoe speciaal dit is.

Hij trekt zich na een tijdje voorzichtig terug en bekijkt me. Ik doe hetzelfde bij hem en voel dan een grijns op mijn lippen ontstaan. We gaan trouwen.

Van blijdschap, druk ik mijn lippen tegen die van hem. Hij trekt me dicht tegen me aan en ik til hem op, zijn benen om mijn middel. Ik loop naar het bed, waar ik hem op leg en dan over hem heen ga hangen.

Even trek ik me terug en kijk ik naar Harry. Ik ga met deze jongen trouwen. Hij houdt zielsveel van me, net als ik dat bij hem doe. Ik ben straks de enige die zijn lichaam mag aanraken, mag kussen.. zijn prachtige lichaam.

Harry ziet me staren, maar doet er niks aan. Hij wrijft gewoon over mijn haren en dat voelt erg vertrouwd. Ik kijk glimlachend in zijn ogen en leg mijn lippen dan weer tegen die van hem. Tevreden zoent hij me terug en ik kan mijn glimlach met geen mogelijkheid van mijn lippen halen.

Wanneer ik aan zijn shirt ga pulken, houdt hij me tegen en kijkt hij me hijgend aan. "Ik ben ook opgewonden," zegt hij en hij slikt. "Maar het kan niet nu. Het is al 7 uur geweest, we moeten gaan."

Ik knik even en geef hem een lange kus, waarna ik opsta. "Hoe zie ik er uit?" vraag ik en ik ga voor de spiegel staan.

"Verloofd," zegt hij achter me, waardoor ik grijnzend omdraai. Hij glimlacht en loopt naar me toe, waarna hij me nog eens kust. "Ik ga je meer aandacht geven, Louis. Ik maak allemaal smoesjes voor mezelf die helemaal niet kloppen en daar verschuil ik me achter. Sorry. Ik ga het anders doen."

Ik leg mijn armen om hem heen en druk allemaal kleffe kusjes tegen zijn lippen. "Het komt goed," zeg ik als ik hem nog een laatste kus geef en zijn hand pak.

"Kom, ik weet het beste restaurantje van heel de stad. Ik trakteer, voor een nieuwe start." Ik glimlach en knik tevreden. Eigenlijk wist ik dit allemaal al, wat hij heeft gezegd, maar ik hoopte dat hij het zonder mijn hulp in zou kunnen zien. Dat is gelukt en daarom ben ik alleen maar trotser op hem.

We lopen het hotel uit. Meteen als we uit onze cocon zijn, merk ik dat hij anders doet. Normaal zou ik er niks van zeggen, maar dit is anders. Hij is vandaag erg bezig met zichzelf verbeteren en dan zal dit er erg bij helpen.

"Hazz," zeg ik en ik stop hem van lopen. "Dat je dit hebt beseft, betekent niet dat je niet meer eerlijk tegen me kan zijn over hoe het in je hoofd werkt. Je mag nog steeds problemen hebben met alles en dat mag je dan ook zeggen."

Hij kijkt voor zich uit en knikt. "Bedankt, liefje," glimlacht hij en hij geeft me nog een lange kus. Ik glimlach ook en dan neemt rust echt mijn lichaam over. Tuurlijk, hij is nog depressief, maar het is in 1 dag zo erg verbetert.

Hij stopt bij een restaurantje, een chique, maar toch gezellig restaurant. "Ik ging hier altijd met mijn ouders naartoe, vroeger," zegt hij als hij mijn hand loslaat. Ik open de deur en laat hem voor gaan, waardoor hij grinnikt. "Doen we dit nu zo?"

"Hm.." mompel ik grinnikend, terwijl ik achter hem aan loop en mijn hand op zijn onderrug leg. Hij vraagt om een tafel, die de jongen achter de balie ons dan aanwijst. Wanneer we zitten, geeft hij ons ook de kaart. We bestellen meteen allebei een wijntje en slaan dan de kaart open.

"Ik snap waarom je ouders hier kwamen," zeg ik als ik naar de prijs kijk.

"Niet per se daarom, maar omdat het goed is. Daar betaal je wat meer voor," zegt hij en hij kijkt rond op de kaart. "Ze komen ook bij jouw werk, dat is vergelijkbaar met dit."

Ik knik eventjes en pak zijn hand vast, waarbij ik over zijn knokkels wrijf met mijn duim. Hij glimlacht naar me en ik knipoog even, voordat ik ook naar mijn kaart kijk. We gaan trouwen. We zijn klaar voor die volgende stap. Als we dit alles hebben kunnen overleven en nog steeds van elkaar houden, dan betekent dat toch wat? Ik heb hem van zijn slechtste kanten gezien zoals niemand zijn of haar partner heeft gezien. Hij is iemand waarnaar ik nooit heb hoeven zoeken. We kwamen bij elkaar en meteen voelde het goed.

"Uw drinken," zegt een ober, waardoor ik Harry's hand loslaat. Hij zet de wijn weg en kijkt ons dan vragend aan om het eten. Ik kijk gehaast naar de kaart, want ik had er nog niet echt met heel erg veel aandacht naar gekeken.

"Voor mij de steak," zegt Harry en ik mompel even.

"De verschillende soorten vis," kies ik dan uiteindelijk. We geven de kaart en dan kijk ik naar Harry.

"Je hebt een goede keuze gemaakt," zegt hij en ik grinnik.

"Ik heb eigenlijk geen idee wat ik heb gekozen," zeg ik en hij glimlacht.

"Dat weet ik, daarom zei ik het." Ik haal even snel een plukje haar uit zijn ogen en pak mijn glas wijn dan.

"Op ons huwelijk," zeg ik trots glimlachend.

"Voor een nieuwe start," zegt hij en hij kijkt in mijn ogen, waarna we proosten. Ik neem een klein slokje en pak zijn hand dan weer. Het voelt alsof ik hem elke keer moet aanraken, want ik ben weer intens gelukkig met hem. Tijdens onze 6 maanden merkte ik wel dat het speciaal was, maar dit is veel specialer. Nu voel ik veel meer liefde van zijn kant, wat het extra magisch maakt.

Ik heb weer zulke erge vlinders. Elke keer als hij naar me kijkt, dan voel ik weer hetzelfde als dat ik aan het begin van onze relatie voelde, toen hij nog niet depressief was. Ik dacht dat we sterker waren geworden van zijn depressie, maar niet dus.

"Morgen naar je opa en oma?" vraag ik en hij knikt.

"Ja, ook al zou ik liever wat met jou doen en de dag daarna naar ze toe gaan," zegt hij en hij kijkt naar me.

"We kunnen het niet nog een dag uitstellen, die mensen zitten al vanaf vorige keer dat we zijn geweest te wachten." Hij knikt en kijkt even om zich heen.

"We gaan ook morgen, ik wil het alleen niet.."

"Het wordt vast gezellig. Je opa en oma hebben je gemist." Hij pakt mijn hand en kijkt ernaar, terwijl ik naar zijn gezicht blijf kijken.

"Zullen we de dag daarna hier samen zijn? Shoppen, een ijsje eten, naar het park.." Hij kijkt ook naar mij en ik knik glimlachend.

"Zou ik super vinden," zeg ik. Hij glimlacht ook voorzichtig en kijkt weer om zich heen. Het fascineert me nog steeds hoe hij is. Hij is niet zoals andere mensen, dat is hij nooit geweest. Hij ziet er niet alleen apart uit, met kleren die verder niemand aan zou trekken, wat hem dan perfect staat. Maar gewoon hijzelf is erg apart. Ik hou ervan, omdat hij zichzelf is en zich niet voordoet als iemand anders, ondanks dat hij er best wel eens mee gepest kan worden.

Ik bewonder hem heel erg, want ik ben niet zo. Ik ben wie ik ben, door de invloeden van iemand anders. Tuurlijk ben ik wel mezelf, ik doe niet iets omdat iemand anders wil dat ik dat doe, maar ik heb wel keuzes wel of niet gemaakt door na te denken over wat mensen van me zouden vinden.

"Lou," zegt Harry en hij wappert met zijn hand voor mijn gezicht. Ik knipper een paar keer met mijn ogen en heb hem dan pas echt scherp op mijn netvlies staan. "Wat zat je te dromen," grinnikt hij. Ik blijf me focussen op zijn ringen, die ik altijd al fascinerend heb gevonden.

"Over jou," zeg ik als ik naar zijn gezicht kijk.

"Positief of niet?" vraagt hij zachtjes en fronsend. Ik glimlach en wrijf met mijn duim over zijn vingers.

"Heel erg positief," zeg ik dan grijnzend.