Chapter (35) - ရနံ့ပေါင်းစုံတဲ့ Supermarket

5.2K 932 8
                                    


Chapter (35) - ရနံ့ပေါင်းစုံတဲ့  Supermarket  


ဝူရှင်း၏ ပါးစပ်က ထိုစကားလုံးတွေ ထွက်ပြီးတာနဲ့ လူငါးယောက် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် စိုက်ကြည့်နေကြတယ်။ အဝတ်အစာချုပ်တာလား။ ဒါက ပြဿနာကြီးတစ်ခုလို ဖြစ်နေတယ်။

လော်ရွှင့် ၏ မျက်နှာ နီရဲသွားသည်။ အရင်ဘဝမှာ သူ့ဆီမှာ ချုပ်စက်တစ်ခုရှိပေမယ့် သူ အဝတ်စားချုပ်တိုင်း    အဆင်မပြေဖြစ်နေခဲ့သည်။

"ဒီဇိုင်းဆွဲပြီး ဖြတ်မယ်" အများအားဖြင့် တိတ်ဆိတ်နေစဉ် ယန်ဖေးက ဝင်ပြောလိုက်တော့ အားလုံး သူ့ကို  ချီးမွမ်းခြင်းနှင့် ထိတ်လန့်ခြင်း အကြည့်များ ရောနှောပြီး သူ့ကို ကြည့်ကြသည်။

အဲဒီအကြည့်နဲ့ ဘာလို့ ကြည့်နေတာလဲ.... သူ့နည်းပညာကို သံသယရှိကြသလား။ ယန်ဖေးသည် သူ့နဖူးမှ သွေးကြောများ ထောင်ထလာပြီး ဒေါသထွက်နေသည်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။

"အင်း၊ အဲဒါကို ဘယ်လိုလေ့လာခဲ့တာလဲ" ဟန်လိ၏ အသံသည် တုန်လှုပ်နေသည်။

ယန်ဖေး သည် အဖြူရောင် မျက်နှာဖုံးကို ဝတ်ထားသော်လည်း ကျဉ်းမြောင်းသော မျက်လုံးများဖြင့် သူ့မျက်နှာမှာ အေးစက်နေသေးသည် ။

"ကျွန်တော် နိုင်ငံခြားမှာ ဝတ်စုံဒီဇိုင်း လုပ်တာကို အဓိက သင်ယူခဲ့တယ်။"

သူသည် လော်ရွှင့် ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်ပြီး လော်ရွှင့်  ဆီမှာ သုံးနိုင်သော အပ်ချုပ်စက်ကို မြင်လိုက်ရသည်။

"ဒီဇိုင်းဆွဲတာ အပ်ချုပ်တာမဟုတ်ဘူး" တခြားတစ်ယောက်ယောက်က သူ့ဒီဇိုင်းတွေကို အမြဲလုပ်တယ်ဆိုတာ သိပေမယ့် စက်ချုပ်ကျွမ်းမည် မထင်ပေ။
 

လော်ရွှင့် က သူ့အား မေးနေသလို ခံစားလိုက်ရကာ ချောင်းဟန့်ပြီး ရှက်ရွံ့စွာပြောခဲ့သည်။
  "ကျွန်တော် အပ်ချုပ်စက်ကို သုံးနိုင်ပေမယ့်  အဟမ်း...အဲ့ဒါက  ဝတ်လို့ မဖြစ်ဘူး။"

တကယ်တော့ ဝတ်လို့ရတယ်ဆိုပေမယ့် ဒီဇိုင်းပိုင်းနဲ့ ကောင်းကောင်းညှပ်နိုင်တဲ့ လူရှိရင် လော်ရွှင့်  ချုပ်ပေးတာကို သူတို့  ကန့်ကွက်စရာမရှိပါဘူး။

လူငါးယောက်က သက်ပြင်းတစ်ချက်ချကာ  သူတို့ နှစ်ယောက်သား ချစ်ခင်ကြင်နာစွာ တောက်ပစွာ ကြည့်နေကြသည်

 "အစ်ကိုကြီး လော်ရွှင့်... အစ်ကို ယန်ဖေး...၊ ငါတို့လေးတွေက မင်းရဲ့အဝတ်အစားအတွက်ပဲ မှီခိုရတော့မယ်..."

လူရွယ်ငါးယောက်သည် စိတ်ဖောက်ပြန်သောကောင်များကဲ့သို့ ပြုမူနေကြသည်... လော်ရွှင့် မှာ ပြောစရာစကားမရှိတော့ပေ။ ကုန်တိုက်ရှေ့တံခါးကို လောလောဆယ်ပိတ်ထားတယ်။ ဒီနေ့ ကံကောင်းတယ်လို့ထင်ရပြီး နာရီပေါင်းများစွာ တင်ထားပေမယ့် တခြား ဖုတ်ကောင်တွေ ပြေး မလာကြတော့ဘူး။ ဤတစ်ကြိမ်တွင် သူတို့၏လေ့လာရေးခရီးသည် အောင်မြင်စွာပြီးဆုံးသွားခဲ့သည်။

အဖွဲ့သည်  သူတို့လုပ်ထားသည့်အတိုင်း စူပါမားကတ်၏ နောက်ဖေးတံခါးသို့ သွားရန် အဆင်သင့်ဖြစ်နေသော ကားများထဲသို့ တွန်းတင်လိုက်ကြသည်။ ကံကောင်းစွာပဲ စူပါမားကတ်နောက်က လမ်းက ရှင်းပါတယ်၊ ဖုတ်ကောင်တွေ အများကြီး မရှိပေမယ့် ရပ်ထားတဲ့ ကားတွေ အများကြီးပဲ။ လော်ရွှင့်က ခေတ္တရပ်လိုက်ပြီး နှစ်ယောက်သား လိုက်လာရန် အလျင်အမြန် လက်ပြလိုက်သည်။

"ဘာလဲ?"

"လူတော်တော်များများက စူပါမားကတ်အနောက်ဘက်တံခါးကို ဝင်ခဲ့ကြဖူးတယ်။ မထင်ရှားတဲ့ နေရာမှာ ရပ်ဖို့၊ ကားကို ဖုံးအုပ်ပြီး တံခါးတွေကို သော့ခတ်ထားဖို့ လိုဖို့လိုအပ်တယ်။"

လော်ရွှင့် သည် အခြေအနေကို အဆုံးအဖြတ်ပေးပြီး လူများ ဝင်လာသောကြောင့် သူတို့၏ယာဉ်များတွင် လုယူသွားနိူင်ချေရှိသည်ကို မြင်သည်။ လီထယ်နှင့် သူငယ်ချင်းတွေက သဘောပေါက်သွားပြီး    ကမန်းကတန်း ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

ဝမ်သော် က စိတ်ရှုပ်ထွေးစွာ မေးလိုက်သည်။
"ဒါပေမယ့် ငါတို့လက်ဗလာနဲ့သွားရင်တော့ ငါတို့နည်းနည်းလေးပဲ ယူနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး"

"သဘာဝဘေး ဆိုက်ပြီးနောက်ပိုင်း စူပါမားကတ်ဆိုတာ လူတိုင်းရဲ့ ပထမဆုံးရွေးချယ်မှုဖြစ်ပြီး စားသုံးနိုင်တဲ့ ပစ္စည်းတွေ မရှိတာ သဘောဝပဲ။ စားလို့ရတဲ့အစားစာတွေ ပုပ်သိုးသွားမှပဲ ကျန်ရစ်ခဲ့လိမ့်မယ်။  အသင့်စားစရာ မရှိရင် ပဲအမျိုးမျိုးကို ရှာပြီး သယ်လို့ရတယ်၊ အဲ့ဒါကို အဓိကထားရှာ ပိုကောင်းလိမ့်မယ် "

လော်ရွှင့် သည်   ရှင်းပြပြီး သူ့ကားကို သော့ခတ်ထားသည် -   ယခုအခါ   ထရပ်ကားနှင့် ချိတ်ထားတာ ဖြစ်သောကြောင့် ပြတင်းပေါက် အောက် တစ်ဝက်ကိုပဲ မြင်နေရပါသည်။

သို့သော် လီထယ် မောင်းလာသော ထရပ်ကားသည် ပြဿနာရှိသော်လည်း အထည်ဆိုင်မှ ပြာရောင်ရေစိုခံအဝတ်အချို့ကို အသုံးပြုကာ ဖုံးအုပ်ထားသောကြောင့် ဘာမှမမြင်ရပေ။

လူခုနစ်ဦးသည် လက်နက်များကိုင်ဆောင်ထားပြီး ယန်ဖေးသည် သူ၏ကျောပိုးအိတ်အတွင်းမှ သံတုံးအချို့သယ်လာကာ လေးထောင့်ဒူးလေးကို  ကိုင်ဆောင်ထားသည်။ သူသည် အလေးဆုံးကို ထမ်းထားသော်လည်း၊ သူ၏ လုပ်ဆောင်ချက်များသည် အတည်ငြိမ်ဆုံးဖြစ်သည်။ လော်ရွှင့် သည် အံကြိတ်ရုံသာတတ်နိုင်သည်။ သူ၏ ကိုယ်ကာယ ကြံ့ခိုင်မှု ညံ့ဖျင်းနေသည်... တကယ်ကို  မုန်းစရာကောင်းသည် ။

လော်ရွှင့် သည် အစွမ်းထက်သော စွမ်းရည်အချို့ကို မတောင်းဆိုပါဘူး။ သူက  ခွန်အားတိုးလာရုံလေးပဲ လိုချင်တာပါ။ ခွန်အားတိုးလာရင် အဆင်ပြေလိမ့်မယ်။ ဒါပေမယ့် လက်တွေ့မှာ ရက်စက်လှပြီး သူ့မှာ ဘာအစွမ်းမှ မနိုးထခဲ့ပေ။
 

စူပါမားကတ်တံခါးအနီးတွင် ဖုတ်ကောင်များသည်  လူ့အသား၏အနံ့ဆီသို့ လှည့်လာကြသည်။ အရသာရှိသော အစားအစာတစ်စုကို ရှာတွေ့ကာ ကျိုးပဲ့နေသော အလောင်းကောင် လက်များကို မြှောက်ကာ ပြေးလာကြသည်။ လော်ရွှင့် က ဒူးလေးဖြင့်    နှစ်ကြိမ်ပစ်ခဲ့ပြီး   မကြာသေးမီက လဲကျသွားသည့် ဖုတ်ကောင် အလောင်းကို   လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ လော်ရွှင့်က တင်းပုတ်ဖြင့် ဖုတ်ကောင် ခေါင်းကို ရိုက်ခွဲလိုက်စဉ် ခွပ် ဆိုသည့်အသံဖြင့် နံစော်သည့်အပုပ်ရည်တွေ လွင့်စင်လာသဖြင့် အဖွဲ့သားတွေက ရွံ့ရှာကာ နောက်ဆုတ်လိုက်သည်။ သူတို့ လော်ရွှင့် ကို ထိတ်လန့်စွာ ကြည့်လိုက်စဉ် လော်ရွှင့် က ကျလာသည့် အမြူတေကို ကောက်ယူက ထရပ်လိုက်သည်။
 

"အိုး...." ဟော်ချန်ခွန်းက ည် ထောင့်တစ်ဘက်သို့ လှည့်၍ မအန်မီ တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။

လော်ရွှင့် က အံ့အားသင့်စွာ သူ့ကို ကြည့်လိုက်သည်။
"တစ်နေ့ဝက်လောက် ဖုတ်ကောင်တွေကိုသတ်ပြီးတာတောင် ခုထိကျင့်သားမရသေးဘူးလား"

ဟော်ချန်ခွန်း သည် ယခုအချိန်တွင် စကားမပြောနိုင်သောကြောင့် လက်ကိုဝှေ့ယမ်းလိုက်သည်။

ဝမ်သော် က ခြေဖျားထောက်ပြီး တုန်တုန်ယင်ယင်နဲ့ "ငါတို့ လိုက်လျောညီထွေ မဖြစ်တာ မဟုတ်ဘူး။  မင်း ရက်စက်လွန်းတယ်!"

သူတို့သည် ဖုတ်ကောင်ခေါင်းများကို ထိုးစိုက်ရန် သံချောင်းများကို အသုံးပြုခဲ့ကြသော်လည်း ဖုတ်ကောင်တွေ ငြိမ်သွားအောင်သာ ဖြစ်သည်။  လော်ရွှင့်ကတော့ တင်းပုတ်ဖြင့် ဖုတ်ကောင်ခေါင်းကို စိစိညက်ညက်ကြေအောင် ရိုက်ခွဲပစ်ခဲ့သည်။

လော်ရွှင့် က ကြည့်လိုက်တော့ ငါးယောက်အုပ်စုက ပြန်ချေပဖို့ စွမ်းအင်မကျန်တော့ဘူး။

ယန်ဖေးသည် သူ့အနားသို့ လိုက်သွားကာ လော်ရွှင့် လုပ်တာကို ထူးမခြားနားသလို ကြည့်လိုက်သည်။ သူက   နောက်ဖေးတံခါးဆီသို့ လျှောက်သွားပြီး သူ့ပုခုံးကို ဖက်ကာ လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။
"သွားကြစို့၊ ငါတို့အထဲမှာ ဘယ်လောက်ကြာကြာ နောက်ကျနေမယ်မသိဘူး။"

လော်ရွှင့် သည်   ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး နောက်တံခါးဆီသို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။ တံခါးကို မပိတ်ထားသော်လည်း အပြင်မှ  ဖုတ်ကောင်များသည် အတွင်းထဲတွင် ပိတ်မိနေပြီး ဖုတ်ကောင်များကို ထပ်မံ  မဆွဲနိုင်ပေ။

လူတစ်ယောက်က တံခါးကို ဖြည်းညှင်းစွာဖွင့်လိုက်ပြီး အလွတ်နီးပါးရှိတဲ့ ဂိုဒေါင်ထဲမှာ လှည့်လည်သွားလာနေတဲ့ ဖုတ်ကောင်တွေအများကြီးရှိတယ်။ တစ်ချို့က   တံခါးဘက်ကို ပြေးသွားတယ်လို့ ခံစားရတယ်။ ဂိုဒေါင်ထဲမှာ ဖုတ်ကောင်တွေ ဒီလောက်များများစားစား မရှိခဲ့ပါဘူး။  သူတို့က   အပျက်အစီးများအနီးတွင် လှည့်ပတ်ကြည့်နိုင်သည်။

"... တစ်ခုခု အသုံးဝင်တာ တွေ့လား" ဝူရှင်းသည် ဇီးသီးသေတ္တာ တစ်ဝက်ကို ကန်လိုက်သည်။

ကျန်သည့်အရာများ ရှိပါသေးသည်၊ သို့သော် အများစုမှာ ဟင်းခတ်အမွှေးအကြိုင်များနှင့် ကိရိယာများ ရောနှောနေပါသည်။ နောက်တော့ အထဲမှာ အမည်မသိအရည်တွေပါတဲ့ ပုလင်းတွေရှိတယ်။ ပြန်သယ်လာခဲ့ရင်တောင် ဒီပစ္စည်းတွေကို မစားရဲကြဘူး။

"ဝင်ကြည့်ကြတာပေါ့..."

လီထယ်သည် စူပါမားကတ် တံခါးဆီသို့ လျှောက်သွားကာ နောက်ဘက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
 "အပေါ်ထပ်မှာ နောက်ထပ်ထပ်ရှိသေးတယ်၊ အပေါ်ထပ်ကို သွားကြည့်ချင်လား"

"ဒါဆို အထဲကို ဝင်ကြည့်ရအောင်။"

လော်ရွှင့် သည် အနီးနားရှိ ပြုတ်ကျနေသော သေတ္တာအတွင်းမှ သစ်သီးများနှင့် ဟင်းသီးဟင်းရွက်များ  ပုပ်ပွနေသော ပြုတ်ကျနေသော သေတ္တာကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ စူပါမားကတ်ကို သွားရတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်က စိုက်ပျိုးလို့ရတဲ့ ပဲအစေ့တွေကို ရှာဖို့ ဖြစ်ပေမယ့် ထုတ်ကုန်အများစုမှာ ညစ်ညမ်းနေပုံရပြီး သိုလှောင်ထားတာ အချို့ ရှိကောင်းရှိနိုင်ပါတယ်။

နောက်ဆုံးတော့ အပြင်ကိုထွက်လာပြီး ဘယ်သူမှ လက်ဗလာမပြန်ချင်ကြဘူး။ လူတွေက လှည့်ပတ်ကြည့်ရင်း တံခါးကို အသာအယာဖွင့်လိုက်တယ်။ ပထမထပ်တွင် လှည့်လည်သွားလာနေသော ဖုတ်ကောင်အနည်းငယ်ရှိကာ လေထဲတွင် အမည်မသိသော ရှင်းမပြနိုင်သော အနံ့ရှိသည်၊  

တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြင့် သူတို့ အုပ်စုသည် မျက်နှာဖုံးတပ်ထားသည့် တစ်ဦးတည်းသော ယန်ဖေးကို ကြည့်ကာ အမြော်အမြင်ကြီးလှသည်ဟုတွေးကာ သူတို့လည်း Mask လိုချင်တယ်။

နှာခေါင်းကိုပိတ်ရင်း အထဲကို ဝင်လာပေမယ့် ဆိုးဝါးသည့် အနံ့ကြောင့် ဖုတ်ကောင်တွေက သူတို့ အနံ့ကို မရနိုင်လောက်ဘူးဟု တွေးနေသည်။ ဆောင်းရာသီဆိုတော့ လူတိုင်းရဲ့ ကိုယ်နံ့က မပြင်းဘူး။ အဆင့်နိမ့် ဖုတ်ကောင်များက လှုပ်ရှားမှုနှေးကွေးကာ သူတို့ကို  ရှာဖွေရန် နှေးကွေးနေမည် ဖြစ်သည်။ ပေါ့ပါးသောခြေရာများဖြင့် လော်ရွှင့် သည် စပါးနှင့်ဆီများ ထားသည့် စင်ကို သတိရကာ ထိုလမ်းကို   ညွှန်ပြလိုက်သည်။

လူအများစုသည် ထိုလမ်းကြောင်းကို ဦးစားပေးလောက်သည်ဟု ခန့်မှန်းမိသည်။ ကောက်စရာ တစ်ခုခု ရှိမရှိ သွားကြည့်သင့်တယ်။ ခုနစ်ယောက်စလုံးသည် ဆန် နှင့် ဆီထားသည့် အတန်းဆီသို့ အတူတူသွားခဲ့ကြပြီး ပေါ်လာသည့် မည်သည့်ဖုတ်ကောင်များကိုမဆို အလွယ်တကူ ရှင်းပစ်ခဲ့သည်။

မူလက ဆန်အိတ်တွေနဲ့ ခေါက်ဆွဲတွေ ကိုင်ထားတဲ့ စင်ပေါ်မှာ ဘာမှမရှိဘူး။ အစေ့အဆန်များရှိသော ကောင်တာများပင် အများစုမှာ အလွတ်များဖြစ်သည်။ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားငါးဦးသည် ဘေးနားရှိ ကွန်တိန်နာအလွတ်များကို ကြည့်ရင်း ဒေါသဖြင့် တွန့်လိမ်သည့်အမူအရာများ ရှိခဲ့ကြသည်- ဘာမှမဟုတ်တာအတွက် သူတို့ ဒီကိုလာခဲ့တာလား။

ပစ္စည်းပြတ်လပ်ကုန်ပြီ.... မတော်တဆ ကွဲသွားသော သရေစာထုပ်များမှလွဲ၍ ကျန်သော အစားအစာများ ၊ မစားနိုင်သော အစားအစာများသာ ကျန်ခဲ့သည်။ ၊ ဒါက တကယ်ပါပဲ...

"အာ! အချို့ရှိပါတယ်!"

လီထယ်သည် ရှေ့နှစ်လှမ်းတိုးကာ ပဲအမျိုးမျိုး၏ ကွန်တိန်နာကြားရှိ  အဟလေးကို မြင်ကာ အားတက်သရော ပြုံးပြကာ ကျယ်ကျယ်ပြောလိုက်သည်။

ခြင်သေးသေးလေးလည်း အသားပဲ.... ပဲနည်းနည်းလေးပေမယ့်  ထိုအရာများရှိလျှင့် အညှောက်ပေါက်နိုင်ပြီး စိုက်ပျိုးနိုင်သည်။ သူတို့သည် လုံခြုံသောဇုန်တွင် မနေထိုင်ကြသေးသရွေ့ အမှတ်များရရှိရန် နည်းလမ်းရှိသရွေ့ နေ့တိုင်း သူုတို့၏ ဝမ်းကိုဖြည့်ရန် နည်းလမ်းရှိပါသည်။

စုဆောင်းသိမ်းဆည်းထားသော မျိုးစေ့များသည် ပို၍ပို၍ များလာပေလိမ့်မည်။ လူငါးဦးသည် 'မျိုးစေ့များ' ကို သယ်နေစဉ် လော်ရွှင့် က  ပြုံးကာ သူ့ဘေးနားရှိ ယန်ဖေး ကို ကြည့်လိုက်သည်။

"အတူတူအလုပ်လုပ်မလား?"

အိမ်မှာ ပြတ်လပ်မှု မရှိပေမယ့် အနာဂတ်မှာ ဒီမျိုးစေ့တွေက လျှို့ဝှက်ရွှေဥ ဖြစ်သွားမလားဆိုတာ သူ မသိခဲ့ပါဘူး။

ယန်ဖေး သည် မြေပြင်ပေါ်တွင် မျိုးစေ့ရှာမည့် အဖွဲ့တွင်ပါဝင်ခဲ့သည့် လော်ရွှင့် ကိုကြည့်လိုက်သည်။ သူသည် အခြားဘက်သို့ လှည့်ကြည့်ရန် ခေါင်းယမ်း၍ မကူညီနိုင်ဘဲ   ဖုတ်ကောင်များစွာကို စောင့်ကြည့်ဖို့ ကျန်နေရစ်သည်။

"မြေပဲစေ့တွေ ! ဒါတွေက အစိမ်းတွေ စိုက်လို့ရမလား!"
မြေပဲလက်တစ်ဆုပ်စာ ကောက်ယူလိုက်သောအခါ ဟော်ချန်ခွန်း က မေးလိုက်သည်။

လော်ရွှင့် က အနားရှိ လီထယ်က အာရုံဝေဝါးစွာ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

"ကြီးထွားနိုင်တယ်၊ မြေပဲစေ့က အညှောက်ပေါက်နိုင်တယ်၊ ကြီးထွားနိုင်တယ်"

လီထယ်သည် သဘောကျနှစ်ခြိုက်သော အရိပ်အယောင်ဖြင့် အမြန်ပြောလိုက်သည်။
 "ကောင်းပြီ၊ သိမ်းထားလိုက်..."

အခြားတစ်ဖက်မှ ဝူရှင်း သည် မြေပြင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှဲလျောင်းနေပြီး စင်ပေါ်ရှိ ရွှဲနစ်နေသော အရာတစ်ခုဆီသို့ လက်နှစ်ဖက်ကို ဆန့်တန်းထားသည်။ ထိုအရာကိုရရန် ကြိုးပမ်းပြီးနောက် သူသည် သူ့လက်ထဲမှ ရင်းနှီးသော ပစ္စည်းကို စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်လိုက်သည်။

"သံပယိုသီး?"

ထိုအခိုက်တွင် လော်ရွှင့် က သတိဝင်လာပြီး မြေပဲနှင့် မညက်ညက်စေ့အချို့ကို ပလပ်စတစ်အိတ်သေးသေးလေးထဲသို့ ထည့်လိုက်သည်။

"အထဲမှာ စိုက်လို့ရတဲ့ အစေ့တွေ ရှိမရှိ သိဖို့ အိမ်ပြန်တဲ့အထိ စောင့်ပါ။"

သံပယိုသီးသည် အသီးအနှံများထဲတွင် မပျက်စီးဘဲ အချိန်အတော်ကြာ သိမ်းဆည်းထားနိုင်ပြီး ဗီတာမင်များစွာ ကြွယ်ဝသောကြောင့် ထိုမျိုးစေ့များကို ဝယ်ရန် မေ့လျော့နေခဲ့သည်။

*ဝုန်း*

အသံတစ်ခုကို  ကြားလိုက်တဲ့အခါ လူတော်တော်များများ လှည့်ပတ်ကြည့်နေကြတယ်။ သူတို့သည် အံ့အားသင့်စွာဖြင့် သူတို့၏လက်နက်များကို အမြန်ချိန် လိုက်ကြသည်။ ယန်ဖေး သည် သူ့လက်များကို အိတ်ကပ်ထဲတွင် အေးအေးဆေးဆေး ထားကာ သူ့နောက်တွင် အသတ်ခံရသော ဖုတ်ကောင်နှစ်ကောင်ပေါ် ခြေထောက် တင်ထားသည်။

"ယန်..."

ဟော်ချန်ခွန်းက အပြင်မှ ခပ်သုတ်သုတ် ခြေသံနဲ့ တစ်ယောက်ယောက်က ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဆဲဆိုသံကို ကြားသောအခါတွင် ဆက်မပြောနိုင်တော့ပေ။
 

"ဘယ်လူယုတ်မာတွေက ကားတွေရပ်ထားတာလဲ။ သူတို့က တံခါးကို ပိတ်ထားတယ်!"

အခြားအဖွဲ့တစ်ဖွဲ့လုံး လန့်ဖျပ်သွားကာ အနားကို တိုးကပ်လိုက်သည်။ သူတို့က ကားထဲ ထည့်ထားသည့်အရာကို သတိမထားမိအောင် ဖုံးအုပ်ထားခဲ့လို့ နောက်ရောက်လာသည့် အဖွဲ့က ကားထဲက   အမျိုးမျိုးသောအိတ်များ ရှိသည်၊ သတိမထားမိကြပေ။ လော်ရွှင့် တို့အဖွဲ့က ခုမှရောက်လာတဲ့အဖွဲ့ထက် လူပိုများပေမယ့် နှစ်ဖွဲ့တိုက်ခိုက်ကြရင် ဖုတ်ကောင်တွေကို ဆွဲဆောင်မိလိမ့်မည်။
 

တိတ်တိတ်လေးတွေးရင်း ရှေ့ကလူက သူ့ခေါင်းပေါ်ကို လက်မြှောက်ကာ နောက်ကလူတွေကို လက်ခါပြလိုက်တယ်။ သူတို့သည် လော်ရွှင့် ၏အဖွဲ့ရှေ့မှ လှည့်ထွက်သွားပြီး တံခါးနောက်ဘက်ရှိ ဂိုဒေါင်သို့ အမြန်သွားကြသည်။ တခြားအဖွဲ့ ကိုယ့်အဖွဲ့ကို ကြောက်နေမှန်း မသိပေမယ့် ထွက်သွားတာတွေ့မှ လော်ရွှင့် တို့အဖွဲ့က  သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်ပါတယ်။

"လတ်ဆတ်တဲ့ ထုတ်ကုန်အပိုင်းကို သွား ကြည့်သင့်လား။ ဘယ်လိုမျိုး အသီးအနှံမျိုးကို ရှာရမှာလဲ"

ဝမ်သော်သည် အကြံဉာဏ်မတောင်းမီ သူစိမ်းများထွက်သွားသည်အထိ စောင့်ခဲ့သည်။ ကျိုးပဲ့ပုပ်ပွနေတဲ့ အသီးတွေကို ကောက်လိုက်တာတောင် အဆင်ပြေတယ်။ မျိုးစေ့ရှိသရွေ့ စိုက်ပျိုးနိုင်မည်ဖြစ်သည်။

"သွားကြစို့!" အချို့က တူညီသောအတွေးရှိလို့  ကန့်ကွက်သူမရှိပေ။

သူတို့အုပ်စုသည် ကုန်ထုတ်ဌာနသို့ ပြေးသွားကာ ပြင်းထန်သော ပုပ်စော်နံသည့် အနံ့ကို ရှူလိုက်သည်နှင့် သူတို့၏ မျက်နှာများသည် တစ်ဖန် ဆိုးရွားသော အမူအရာအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားပြန်သည်။ အသားကို ကြည့်စရာ မလိုဘူး၊ ပုပ်စော်နံ့ကာ ယင်ကောင်တွေပြည့်နေကတည်းက  ပုပ်နေပြီဆိုတာ သိသာတယ်။

ဟင်းသီး ဟင်း ရွက် ဧရိယာ များ သည် လည်း လျစ်လျူ ရှုလိုက်တော့...အခြားတစ်ဖက်တွင် အသီးအနှံများ... အသီးအနှံများ လွတ်နေသော အပိုင်းကို အံကြိတ်ကာ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်စွာ ကြည့်နေပြီး စိတ်ကို ထိန်းဖို့  ကြိုးစားလိုက်သည်။ အသီးအနှံတွေ စိုက်လို့ရတယ်၊ ပုပ်နေတဲ့ အသီးအရွက်တွေ ကျန်နေပေမယ့် ဒီမှာ ဘာမှ မရှိသလောက်ပါပဲ။

ရှေ့နှစ်လှမ်းတွင် လော်ရွှင့် သည် မြေပြင်ပေါ်တွင် ပုပ်နေသော ဖရဲသီးအချို့ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အခြားသူများကို စစ်ဆေးရန် အမြန်ခေါ်ခဲ့သည်။ မကြီးထွားသေးသော အဖြူရောင်အစေ့များကို စွန့်ပစ်ပြီး နဂိုအတိုင်း ရင့်နေသည့် အမည်းရောင် ဖရဲသီးခုနစ်စေ့ကို ကောက်ယူကြသည်။

လော်ရွှင့် က သူတို့ကို ပလတ်စတစ်အိတ် နှစ်အိတ်ခွဲပြီး ဒီအသီးအစေ့တွေကို အရင်က ဘာကြောင့် လျစ်လျူရှုခဲ့တာလဲလို့ ပြန်တွေးနေသည်။ သူ၏ အတိတ်ဘဝက ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်လွန်းခဲ့သည်မှာ ထင်ရှားလှသည်၊ ကမ္ဘာပေါ်က လူအများစုသည် အသီးအနှံများကို မေ့လျော့နေကြသည် ။ အိမ်မှာ ဘာဆိုဘာမှမရှိဘူး၊ သာမန်လိမ္မော်ပျိုးပင်တွေမရှိ၊ ကြက်နဲ့ဘဲဝယ်တုန်းက လက်ဆောင်ပေးတဲ့ စတော်ဘယ်ရီပျိုးပင်အနည်းငယ်မျှသာရှိခဲ့သည်။


****-****

ပြန်လည်မွေးဖွားလာသော Otaku လေး၏ ရှင်သန်ရေး နည်းလမ်းများ (MM Translation)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon