Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 4

Ze was het leukste meisje van onze groep, zelfs van de hele opleiding. Al vanaf de eerste keer dat ik haar zag, had ze me betoverd. Met haar bruine ogen, haar pony en paardenstaart.
'He ik ben Floris' probeerde ik een gesprekje met haar aan te knopen terwijl we wachtte op wat ons te wachten stond. Vandaag zou het gaan gebeuren. Ik begon aan de politieacademie om mijn droom werkelijkheid te laten worden. Al van jongs af aan wist ik wat ik wilde gaan doen en nu was de eerste stap daar.
'Hoi' keek ze me even aan waarna ze haar aandacht weer ergens anders op richtte. Schijnbaar had ze niet veel zin om een gesprek met me te voeren. En juist vanaf dat moment was ik geïnteresseerd in haar. Ze was zo onbereikbaar als wat en dat trok me juist heel erg aan.
'Begin je ook vandaag' deed ik nog een nieuwe poging. Dan konden we misschien naast elkaar zitten, altijd beter dan alleen binnen komen was ik van mening.
'Ja dus' keek ze opnieuw op. Ze was echt keihard.
'Nee niks' schudde ik snel mijn hoofd. Ai, nog nooit had een meisje zo bot tegen me gedaan.
Ik was er zelfs gewoon een beetje door van slag.
'Dan zullen we wel bij elkaar zitten' probeerde ik het tegen beter weten in toch nogmaals.
'Wat wil je van me' keek ze me argwanend aan.
'Niks. Gewoon beetje ouwehoeren' haalde ik mijn schouders op. 'Elkaar beetje leren kennen' voegde ik er nog aan toe.
'Ik kom hier om een diploma te halen, meer niet' schudde ze afkeurend haar hoofd waarna ze op stond en wegliep. Als dit een poging was geweest om haar te versieren, dan had ik nu een ongelofelijk blauwtje gelopen.

Aangezien alleen zitten ook niet alles was, was ik maar vast op zoek gegaan naar het lokaal waar ik moest wezen. Dan was ik in elk geval op tijd.
'Moeten we hier zijn' dacht ik het gevonden te hebben toen ik haar weer zag.
'Achtervolg je me of zo' was ze alleen niet zo behulpzaam.
'Eh nee, ik dacht ik ga vast op zoek' schudde ik overdonderd mijn hoofd. Dit was echt een pittige tante.
Afkeurend schudde ze haar hoofd als reactie.
'Wat heb ik verkeerd gedaan' begreep ik er helemaal niks van. Ik had haar toch niks gedaan. Ik had alleen maar een gesprekje geprobeerd aan te knopen, maar daar wilde ze helemaal niks van weten.
'Ik ken jou soort wel hoor' was haar reactie, alsof ze me kende.
'Nou ja' verbaasde ze me steeds meer. Al had ik niet echt de gelegenheid er nog op in te gaan toen er ineens veel meer mensen bij het lokaal verschenen.
'Welkom allemaal, kom binnen' ging ook al snel de deur open waarna ik achterin plaats nam. Nu leek ik net een nerd aangezien ik als één van de eerste binnen was.
'Ga lekker allemaal zitten' had de leraar er zin in terwijl het lokaal volstroomde. Als één van de laatste kwam ze naar binnen terwijl ze er als eerste had gestaan. Twijfelend keek ze rond waarna ze koos voor de tafel die helemaal voorin stond, in plaats van de lege naast de mijne. Ik had echt geen indruk op haar gemaakt.