Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 104

Zo graag als ze wilde knuffelen, zo snel had ze zich ook alweer los gewurmd waardoor ik nu alleen Eva nog vast had.
'Papa' riep Stella terwijl ze van ons weg gezwommen was.
'Stella' deed ik haar na.
'Gaan we nou van glijbaan' klauterde ze het water al uit. 'Het duurt zo lang' was ze van mening.
'Nou vooruit' ging ik overstag. Hopelijk zou ze dan stoppen met zeuren. Ze wilde nou eenmaal graag van die glijbaan af.
'Even wachten op mama he' attendeerde ik haar erop voordat ze de benen zou nemen en al boven aan de trap zou staan.
'Mama schiet op' wiebelde ze ongeduldig heen en weer alsof er geen tijd te verliezen was.
'Die glijbaan loopt niet weg he, heb je weer geluk dat papa zo snel instemde' schudde Eva haar hoofd.
'Ik ben nog niet zo hard' haalde ik schuldig mijn schouders op. Ik wilde het vooral leuk hebben en dus stond ik maar een hoop toe. En ik hoopte zo dat ze mij net zo leuk vond als ik haar. Een slechte manier, ik weet het, maar het is wel de makkelijkste manier.
'Dat word je wel hoor, geloof me maar' lachte Eva erom. Zij sprak immers uit ervaring. Niemand kende haar dochter beter dan zij.
'Zachtjes lopen en voorzichtig doen' gaf Eva uit eindelijk toestemming om de trap te betreden.
'Ik kan dat wel' begon Stella ijverig aan haar weg naar boven waarna wij haar volgde.
'Kom papa' keek ze achterom.
'Ik kom wel' hield ik expres wat afstand tot haar" zodat ik rustig door kon lopen zonder steeds op haar te hoeven wachten.
'Phoe moeten zolang wachten' zuchtte Stella toen ze achteraan de rij aan sloot.
'Ja meisje, op je beurt wachten. Al deze mensen wachten op hun beurt he' legde ik mijn hand op haar schouder. Ze had al niet zoveel geduld, maar toch moest ze het nu zien op te brengen.
'Geduld he' grinnikte Eva.
'Van wie zou ze dat nou toch hebben' voegde ik er lachend aan toe.
'Geen idee' lachte ze het weg.
'Au' riep ze vervolgens uit en toen ik me omdraaide werd me al duidelijk waarom.
'He, terug' dirigeerde ik de jongens die dachten er even langs te piepen.
'Pff moet je doorlopen' dachten twee jongens van een jaar of vijftien stoer te zijn.
'Ik zeg het niet nog een keer' waarschuwde ik ze dat ze beter uit zichzelf terug konden gaan.
'Papa' piepte Stella die aan de kant werd gedrukt door ze waarna de eerste die voor het grijpen stond zijn arm beet pakte en die naar zijn rug draaide.
'Au klootzak' siste de jongen.
'Ga je terug' zette ik expres nog even wat druk.
'Ja ja' koos hij eieren voor zijn geld waarna ik hem los liet en zijn vriendje hem volgde voordat ik hem ook te grazen zou nemen.
'Zo he meisje' gaf ik Stella geruststellend een aai over haar bol heen.
'Gaat het' draaide ik me vervolgens om naar Eva.
'Ja' knikte ze terwijl ze over haar arm wreef.
'Kom hier' liet ik haar ook voor mij staan. Zo kon ik ze beter beschermen. Niemand deed mijn meisjes kwaad of pijn. Dan greep ik ze.