Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 105

Eindelijk werd het wachten beloond en waren we aan de beurt.
'Mag ik' was Stella toch tot het laatste moment ongeduldig.
'Ho ho, volgens mij gingen 'we' van de glijbaan af' hield ik haar tegen de glijbaan in te springen.
'Oké, kom maar papa' ging ze zuchtend zitten zodat ik achter haar kon plaats nemen.
'En waar moet mama zitten dan' attendeerde ik haar erop dat die er ook nog bij was.
'Achter papa' haalde ze haar schouders op dat het haar niet zoveel uitmaakte. Het enige dat ze nu nog wilde was naar beneden glijden.
'Daar gaan we dan' zette we af toen ook Eva aangeschoven was.
'Ja jeej' schaterde de lach van Stella door de glijbaan heen. Als ze maar plezier had.
'Nog een keer' had ze haar smekende oogjes opgezet toen we goed en wel beneden aangekomen waren.
'Nog één keer he' was Eva me al voor. Ze wist dat ik toch geen nee zou kunnen zeggen en dus deed zij het vast voor me.
'Ja joepie' trok Stella wederom een sprintje richtig de trap waar we opnieuw begonnen aan de weg naar boven toe. Deze keer liet ik beide dames voor gaan zodat Eva niet nog eens aan de kant gedrukt zou worden. Dan was je bij mij echt aan het verkeerde adres.
'Heb je het koud' merkte ik op toen we stil stonden op de trap, wachtend op onze beurt.
'Beetje' antwoordde ze schouder ophalend terwijl ze rilde en zichzelf met haar armen warm probeerde te houden. Dat was wel iets meer dan een beetje. Ik legde dan ook mijn handen op haar armen om er een paar keer over heen te wrijven om haar op te warmen.
'Beter' sloeg ik vervolgens mijn armen om haar heen. Ze was zo mooi, zo betoverend, zelfs als je achter haar stond.
'Een beetje' antwoordde ze nerveus. Ik hoorde het aan het stem. Om haar gerust te stellen drukte ik een kus op haar schouder. Eigenlijk was het vooral meer omdat ik me niet in kon houden. Ik had haar nooit moeten aanraken, meteen waren daar weer die honderd duizend vlinders die rond dwarrelde in mijn buik. Horendol werd ik ervan, maar ik wilde het gevoel ook niet missen. Het was veel te fijn.
'Wat doen jullie' had Stella zich naar ons om gedraaid.
'Knuffelen' knipoogde ik naar haar terwijl mijn hoofd op Eva haar schouder lag, vlak langs haar gezicht.
'Ik ook' stortte ze zich in haar moeders armen.
'Zo krijgt mama het wel warm' grinnikte ik bij het idee dat ze nu tussen ons in stond.
'Ik had het al niet zo koud meer' huiverde haar stem. Ze had het ook voor zich kunnen houden, maar dat deed ze niet. Dus verwachtte ze een tegen reactie van mij.
'Komt toch niet door mij he' kreeg ze die dan ook.
'Nee hoor' schudde ze zoals ik verwachtte haar hoofd.
'Jammer' draaide ik mijn hoofd nu iet wat waarna ik mijn lippen in haar hals drukte. 'En nu dan' liet ik mijn vingers over haar blote buik glijden.
'Flo-ris niet doen' huiverde ze onder mijn aanrakingen.
'Niet meer liegen dan he' fluisterde ik in haar oor waarna ik heel zachtjes speels in haar oorlel hapte.
'Klootzak' siste ze. Ik had haar helemaal gek gemaakt, en dat wist ik maar al te goed. Waarschijnlijk was ze nu net zo opgewonden als dat ik dat was. Maar helaas konden we daar op dit moment uiterst weinig mee.