Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 148

Voor het eerst dat ik niet met een knoop in mijn maag bij Eva aan de deur klopte. Het was altijd maar de vraag hoe ze reageerde als ik kwam, maar nu was het anders. Ik was niet bang meer voor haar humeur.
'Hee' opende ze langzaam de deur voor me.
'Hee' leunde ik nonchalant tegen de deurpost aan.
'Niet zo doen' hield ze lachend de deur voor me open.
'Ik ben gewoon blij om je weer te zien. Dat je weer naar me lacht' verzekerde ik haar ervan.
'Papa' hoorde ik Stella van beneden vandaan roepen. Ze moest mijn stem gehoord hebben.
'Ik weet niet of ik er goed aan doe, maar toch' haalde Eva haar schouders op. Ze was ook blij om mij weer te zien, maar het was moeilijk voor haar, en dat begreep ik. Dat was het vertrouwen wat terug moest groeien.
'Ik beloof het je' kuste ik haar gauw waarna ik haar voorging naar beneden toe.
'Waar is mijn prinsesje dan' meldde ik haar dat ik eraan kwam.
'Hier zo' hoorde ik haar luid giechelen.
'Waar dan. Ik zie je niet' keek ik overdreven door de ruimte heen.
'Hier bent ik, pak me dan' stond ze uitdagend naar me te zwaaien met haar tong uit haar mond.
'Ik ga je pakken hoor' zette ik de achtervolging in waardoor ze nog harder ging lachen en gillend door de keuken rende.
'Mama help me' zocht ze vervolgens dekking bij haar moeder.
'Dan ga ik mama pakken' had ik mijn pijlen nu op Eva gericht.
'He he ik heb hier niks mee te maken. Jij daagt papa zelf uit' maakte ze Stella los van haar been.
'Papa gaat me pakken' rende ze vervolgens gauw de andere kant uit.
'Als ik je te pakken krijg' zat ik haar wederom achterna.
'Dan bedelf(ik vind dit een vreemd woord, maar goed) ik je onder wel honderd kusjes' liet ik haar weten.
'Pak me dan als je kan' liet ze zich alleen niet pakken.
'Ondeugd' schudde Eva genietend haar hoofd.
'Dan geef ik mijn kusjes wel aan mama' had ik mijn pijlen nu op haar gericht en voordat ze er iets tegen in kon brengen had ik mijn lippen al op die van haar gedrukt.
'He ik wil ook' werd ik nu door Stella besprongen die het hier totaal niet mee eens was.
'Ben jij een beetje jaloers' nam ik haar in de houtgreep waarna ik haar begon te kietelen.
'Nee papa' spartelde ze wild in het rond.
'Wat krijgt papa dan' gaf ik haar de kans met iets goeds te komen.
'Wel honderd kusjes' tuitte ze haar kleine lippen.
'Kom maar op' hield ik mijn wang gereed voor die vele kusjes.
'He viezerik' veegde ik mijn wang droog toen ze na een aantal kusjes ineens mijn wang likte. 'Vies kind' kietelde ik haar opnieuw.
'Vraag maar aan mama de kusjes' was haar weerwoord. 'Ik heb mijne allemaal aan mama gegeven' had ze een goed excuus.
'En als ik ze niet met papa wil delen' schudde Eva haar hoofd.
'Hahaha dan heb papa pech' vond Stella dat maar wat grappig.
'Maar dan is papa heel verdrietig' deed ik alsof ik zou gaan huilen.
'Oké, eentje dan' ging ze toen maar overstag. 'Doe maar mama' knikte ze vervolgens naar haar moeder die er nu niet meer onderuit kwam.
'Van jou wil ik hem wel hier' doelde ik op mijn lippen.
'Ja mama' sprong Stella uitgelaten op en neer, en onder toeziend oog van haar dochter wilde Eva zich uiteraard niet laten kennen. Alsof het nooit anders was geweest drukte ze dan ook haar lippen op de mijne.
'Dat proeft naar meer' had ik mijn armen om haar heen geslagen.
'Mag niet van je dochter' schudde ze grijnzend haar hoofd.
'Maar wel van mij' besloot ik dan maar om haar zelf te kussen.
'He dat mag niet' was Stella het daar niet mee eens.
'Maar ik vind mama heel erg lief' probeerde ik het dan maar zo.
'En mij' sloeg ze haar armen over elkaar heen.
'Het aller aller allerliefste' tilde ik haar gauw op om haar te knuffelen. Mijn allergrootste liefde.