Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 149

Het had maar een paar dagen geduurd, of ik had het hotel verruild voor een bed bij Eva thuis. Ik wilde niet te hard van stapel lopen, we zouden het rustig aan doen deze keer, maar ik kon niet ontkennen dat ik graag bij haar wilde zijn. En financieel was dit natuurlijk ook beter dan in zo'n duur hotel te zitten.
'Ga je nog steeds mee naar Maastricht, want ik meende het wel. Ik ga terug' zaten we tegenover elkaar aan tafel in de keuken.
'Als jij terug wilt, dan ga ik met je mee' knikte ik bevestigend. 'Jullie zijn het allerbelangrijkste voor me' verzekerde ik haar ervan.
'Maar je moet dan wel alles achter laten, je vrienden, je werk, je kind' somde ze op.
'Dat heb ik er allemaal voor over. Ik kan bij Flamand vragen of ik overgeplaatst kan worden' had ik daar al een oplossing voor.
'Wil je dat echt' kon ze me schijnbaar niet geloven.
'Alles voor jou' wist ik haar ervan te overtuigen. 'Ik hou van jou, en ik wil bij jou zijn en of dat nou hier is, in Maastricht of aan de andere kant van de wereld. Ik ga met je mee' verzekerde ik haar ervan.
'Oké, dan moet je het maar regelen' knikte ze dat ze me geloofde. 'Ik wil gewoon zo snel mogelijk terug. Ik heb hier nooit willen wonen' vertrouwde ze me toe.
'We gaan terug. Waar het ooit allemaal begon' beloofde ik haar. Terug naar onze basis.
'Moeten we alleen een huis vinden' dacht ik er hardop over na. Een huis was het belangrijkste, de rest zou daarna wel komen. Een dak boven ons hoofd en mijn werk, dat was het enige dat we echt nodig hadden.
'Ons vorige huis hebben we nog daar, het is nog niet verkocht. We kunnen zolang daar in. Niet dat ik daar graag terug heen ga, maar dan hebben we voorlopig iets' opperde Eva.
'Als je het prima vind. Anders zoeken we eerst iets anders' wilde ik niet dat ze tegen haar zin in daar zou gaan wonen, ook al was het maar tijdelijk.
'Nee het is prima. Het is belangrijker om terug te gaan' verzekerde ze me ervan.
'Ga je spullen maar pakken dan, ik ga het morgen bespreken en anders zoek ik wel iets anders' stemde ik er dan ook mee in. Het liefst werd ik over geplaatst maar zo niet, was het maar zo, het was belangrijker om met mijn twee liefdes te zijn dan dat mijn baan belangrijk voor me was. Dat kwam dan vanzelf wel weer.
'En Nicole, moet je haar niet inlichten, ze draagt wel jou kind' benadrukte ze me.
'Daarna, laten we het eerst maar regelen. Onderdak en een baan is het belangrijkst. Als het rond is, zal ik haar wel inlichten' wuifde ik het weg. Ze kon me toch niet tegen houden dus wat ze ervan zou vinden, dat interesseerde me dan ook totaal niet. Ik had voor de volle honderd procent voor Eva en Stella gekozen.