Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 17

Nu bleek weer hoe goed mijn partner me kende. Hij was naar de Amstel gereden. De plek waar ik tot rust kon komen. Waar we al zoveel belangrijke gesprekken gevoerd hadden met elkaar.
'Ga ik het uit je trekken of ga je het zelf vertellen' had hij plaats genomen op een bankje.
'We zaten samen op de politieacademie' liep ik naar de stenen muur waar ik tegen aan leunde terwijl mijn blik op het water gericht bleef.
'Vanaf de allereerste dag vond ik haar al leuk. Ze zag mij in eerste instantie helemaal niet staan. Ze deed kortaf, onaardig, ongeïnteresseerd. Eigenlijk alles' somde ik op hoe het gegaan was. 'We kwamen allebei uit Maastricht en legde dus elke dag dezelfde route af. Uiteindelijk werden we vrienden' vervolgde ik het verhaal.
'Ik vond haar nog steeds leuk en heb haar toen na een hele tijd misschien was het al meer dan anderhalf jaar, mee uitgevraagd' vertelde ik hem hoe het allemaal gegaan was.
'We kregen een relatie en ik was echt gek op haar' ik voelde de vlinders nog in mijn buik als ik eraan terug dacht.
'We gingen echt al een jaar met elkaar of zo, toen ze opeens verdwenen was. Niemand wist waar ze gebleven was en volgens de buurvrouw waren ze vertrokken. Het is altijd heel raar geweest. Ik ben nooit bij haar thuis geweest, ik heb haar ouders nooit ontmoet' schudde ik mijn hoofd. 'Maar ik wilde oud worden met haar. Ze zou naar huis gaan en daarna naar mij toekomen zoals ze wel vaker deed. Maar ze kwam niet en ik heb haar nooit meer gezien' eindigde ik hoe het afgelopen was.
'Tot gisteren' begreep Barry het.
'Ik schrok me dood. Ik herkende haar meteen' knikte ik dat hij gelijk had.
'Ik hield echt zoveel van haar' bekende ik hem. 'Ik zag het al helemaal voor me. We zouden ons diploma halen en samen aan de slag gaan. Samen wonen, trouwen, kinderen krijgen' deed het me nog steeds pijn dat het alles behalve zo gelopen was.
'Jeetje' was mijn partner ervan onder de indruk.
'Ik wil weten wat er gebeurd is. Toen en nu' bekende ik mijn partner.
'Begrijp ik' knikte hij begrijpend.
'Ik heb geen rust zolang ik niet weet wat er toen gebeurd is. Ik was er echt helemaal kapot van. Mijn hele toekomst beeld viel in elkaar. En zolang ik dat niet weet, geef ik nog steeds om haar en dus wil ik de verantwoordelijke hiervoor achter de tralies hebben' maakte ik hem duidelijk. 'Ik voel gewoon dat die man er meer van weet. Hij doet zo ongeïnteresseerd terwijl Eva echt het allerliefste meisje is die ik ken. Ook al heeft ze me nooit alles over zichzelf verteld. Voor mij was ze echt de allerliefste' dacht ik met een fijn gevoel terug aan onze tijd samen.
'We pakken hem' was Barry naast me komen staan waarna hij me op mijn schouder klopte.
'Wil je niks tegen Nicole zeggen' keek ik even vragend opzij. 'Ik wil niet dat zij zich zorgen gaat maken' bekende ik hem.
'Wil je wel nog met haar verder nu Eva hier is' wilde hij van me weten.
'Eva is getrouwd. Als zij gelukkig is, dan ben ik dat ook. Ik hou van Nicole' verzekerde ik hem. 'Maar je kent haar. Ze gaat zich van alles in haar hoofd halen wat helemaal nergens voor nodig is. Maar ik wil het verleden afsluiten dus ik moet deze zaak doen' overtuigde ik hem ervan dat het belangrijk voor me was.
'Oké' knikte hij instemmend. 'Kom op' sloeg hij zijn arm bemoedigend om mijn schouder heen. Samen gingen wij dit tot de bodem uitzoeken en oplossen.