Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 15

Opnieuw klonk er een hoop lawaai toen de deur werd geopend.
'Wat moeten jullie nou weer' werd er duidelijk niet op ons gewacht.
'We willen nog even met u praten. Kan dat binnen' deed Barry eveneens het woord.
'Ik snap niet waarom maar goed' ging hij ons voor naar binnen.
'Omdat wij onderzoek doen naar de mishandeling van uw vrouw bijvoorbeeld' kon ik het niet laten. 'Maar blijkbaar interesseert het u niet zoveel' kon ik er niet tegen dat hij zo laconiek deed.
'Wat weet jij daarvan' bromde de man. 'Nou wat moeten jullie weten' sloeg hij afwachtend zijn armen over elkaar. Duidelijk niet echt van plan ons te woord te staan.
'U zei gister dat u hier nog niet zolang woonde, hoelang' vervolgde Barry het gesprek.
'Een tijdje' haalde hij zijn schouders op. 'Doet dat er iets toe' stelde hij een weder vraag.
'Misschien' gaf ik nu antwoord.
'Klopt het dat u vanuit Maastricht hierheen bent gekomen' gebruikte Barry de informatie die we hadden.
'Ja' kreeg we wederom niet een erg duidelijk antwoord.
'Waarom' vroeg ik nu door.
'Ik kon dit pand kopen' haalde hij zijn schouders op.
'Had u in Maastricht ook een Pension' keek Barry eens goed om zich heen.
'Alleen een restaurant' schudde de man zijn hoofd. 'Maar ik wilde meer' verschafte hij ons nu toch meer informatie.
'En wat vond u vrouw daarvan' haakte ik er wederom op in.
'Mijn vrouw vond dat prima' was zijn resolute antwoord.
'En wat vond de familie ervan' nam ik er geen genoegen mee.
'We zijn volwassen mensen, we zijn niemand iets verplicht. Maar als u het wilt weten, onze families steunen ons' had hij dat antwoord ook snel klaar.
'Dus uw relatie met u vrouw is goed' moest ik door blijven zoeken tot ik iets vond.
'Ja' knikte hij instemmend.
'En waarom heeft u, uw vrouw dan nog niet opgezocht in het ziekenhuis' sloeg ik nu mijn armen over elkaar. Klaar voor de aanval.
'Wolfs' siste Barry duidelijk overvallen door deze aanval van mijn kant.
'Omdat ik een zaak heb. Ik kan niet zomaar weglopen. Mijn werkdag houd nooit op' was zijn excuus.
'Het is uw vrouw, waarmee u zo'n goede relatie heeft toch' nam ik er geen genoegen mee. 'En die vriendin waar u het over had, die is ook nog niet bij haar langs geweest' zette ik door.
'Ik weet toch niet wie dat is' haalde hij zijn schouders op.
'Wilt u dat niet weten dan. U lijkt er niet erg mee te zitten, wilt u niet weten wat er gebeurd is met uw vrouw' was ik op dreef.
'Daar zijn jullie toch voor. Als dit het was' gebaarde hij ons om te vertrekken.
'Bedankt voor uw tijd' was Barry de gene die het nog netjes afrondde. Wat mij betreft kon hij door de stront zakken. Het interesseerde hem helemaal niks dat zijn vrouw zwaar gewond in het ziekenhuis lag dat was mij wel duidelijk. Hij zou me dan ook niks verbazen als hij er wat mee te maken had. En dat zou ik gaan bewijzen ook.